Η απώλεια του Καράμπελα είναι σημαντική και ιδιαίτερα την εποχή που διακρίνουμε την αδυναμία του Αουρέλιο να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις της θέσης του, στο αριστερό άκρο του Αρη.
Ωστόσο, πιο σημαντική θα αξιολογήσουμε την απώλεια του Νάτσο Γκαρσία για την ομάδα του Μπάγεβιτς που θα πρέπει να βρει τρόπο ώστε να καλυφθεί το κενό του Βολιβιανού και ο χρόνος να κυλήσει με τις όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες.
Η απουσία του από τη «σπονδυλική στήλη» του Αρη ήταν ένας από τους σοβαρότερους λόγους που η ομάδα του δεν βρήκε ποτέ τον ρυθμό της στην Τούμπα και η απόδοσή της κυμάνθηκε στα… ρηχά. Αφήστε που υπήρχε αρκετός χώρος για τον Βερόν, ο οποίος δεν είχε μπροστά του κανέναν Γκαρσία για να τον δυσκολέψει. Και πάλι ο Σιστόν έκανε ό,τι μπορούσε και ήταν τουλάχιστον φιλότιμος, αλλά δεν έφτανε.
Οι «κραδασμοί» που δέχεται σε αυτό το χρονικό σημείο ο Αρης είναι πιο δυνατοί από κάθε άλλη περίοδο του πρωταθλήματος.
Αν περίμενε να πάρει κάτι κι από τον Τόνι Κάλβο, ούτε κι αυτόν τον έχει μαζί του.
Ο Μπάγεβιτς θα πρέπει να προσφύγει σε λύσεις εκ των έσω και να περιμένει τον καλύτερο Πρίττα, ό,τι καλύτερο μπορεί να του προσφέρει ο Αμορόζο από τη φυσική του θέση και όχι από αυτή που αγωνίστηκε στο ντέρμπι και, κάποια στιγμή, να δώσει ρόλο στον Ζεντίλ. Στο λίγο που αγωνίστηκε έδωσε δείγμα ενός ποδοσφαιριστή που μπορεί να δώσει φρεσκάδα στον επιθετικό τομέα και ενώ ο Κόκε ακόμη ψάχνει να βρει κάποιον για να συνεργαστεί αρμονικά.
Επιστρέφοντας στον Νάτσο Γκαρσία, που όχι άδικα απασχόλησε αρκετά τους «μνηστήρες» κατά τη μεταγραφική περίοδο, όταν λείπει δημιουργεί πρόβλημα στον Αρη. Ο Νεμπεγλέρας φαίνεται να τρέχει χωρίς ουσία, η ομάδα «σπάει» στα δύο και κανείς δεν βρίσκεται για να κουβαλήσει την μπάλα, να καλύψει στα μετόπισθεν το ίδιο αποτελεσματικά όσο ο Γκαρσία και όταν του δοθεί η δυνατότητα, δεν θα πει «όχι»? θα πατήσει την αντίπαλη περιοχή.
Η απουσία του είναι το σημαντικότερο εμπόδιο, αν υποθέσουμε ότι ξεκινά πλέον η… εξεταστική και τον Αρη να πορεύεται με στόχο τα πλέι οφ.