Από νάιλον υψώνουμε σημαία...

Η έκφραση «σολομώντειος λύση» πέθανε, ζήτω η «σουπερλίγκιος λύση»! Εκ του Σούπερ Λίγκα. Η Πειθαρχική Επιτροπή κλήθηκε να αποφασίσει «κορόνα» ή «γράμματα» και έστησε το κέρμα όρθιο... Εν αναμονή της εκδίκασης των δύο εφέσεων (Ολυμπιακού και Καλαμαριάς), ας πλάσουμε τις προσωπικές μας «ετυμηγορίες». Αποψή μου: κρίμα, χάθηκε μεγάλη ευκαιρία!

Εφόσον η Πειθαρχική Επιτροπή «το γύρισε στο τσάμικο», θα μπορούσε να επιδείξει λίγο πλουσιότερη φαντασία και πολύ περισσότερη διάθεση απόδοσης δικαιοσύνης. Να αποφανθεί ότι από την μεν Καλαμαριά αφαιρούνται οι τρεις βαθμοί της νίκης, ο δε Ολυμπιακός δεν έχει να λάβει τίποτα. Μια τέτοια –«αιρετική», «παλαβή», πλην σοφή– απόφαση θα τιμωρούσε τόσο τον Ολυμπιακό όσο και την Καλαμαριά για την ανειλικρίνειά τους. Μπροστά στον τόσο απωθητικό φαρισαϊσμό, οτιδήποτε άλλο τους καταλογίσει κανείς είναι πταίσμα, ήσσονος σημασίας.

Ω, ναι, σαν σημαία ανεμίζει και σαν σημαία υποστέλλεται η αρχή σύμφωνα προς την οποία «οι αγώνες πρέπει να κερδίζονται στο γήπεδο και όχι στα χαρτιά». Σημαία ευκαιρίας. Την είχε αναρτήσει ο Ολυμπιακός το 2005, τότε που κινδύνεψε να μηδενιστεί. Τώρα την κρύβει στο σεντούκι, επικαλούμενος την «ιστορία» του και τη διάσταση ανάμεσα στις έννοιες «ηθική» και «συμφέρον» – ως είθισται, επικρατεί το δεύτερο...

Η ανακολουθία της «ερυθρόλευκης» ΠΑΕ έχει ήδη επισημανθεί και στηλιτευθεί – και πολύ σωστά. Μήπως όμως είναι περισσότερο «ειλικρινής» ο αντίδικος, η ΠΑΕ Καλαμαριά; Αμ δε...

Στο γενικό κλίμα της –απολύτως εξηγήσιμης– συμπάθειας προς τον «Δαβίδ» που βλέπει να παραγράφεται ο δίκαιος θρίαμβός του επί του «Γολιάθ», η περιρρέουσα ατμόσφαιρα λησμόνησε κάτι: η Καλαμαριά, η οποία τώρα υπεραμύνεται της αρχής πως δεν νοείται παραγραφή καρπών του ιδρώτα που χύθηκε στους αγωνιστικούς χώρους, προ ολίγων μηνών ζήτησε να αφαιρεθούν από τη Βέροια τρεις βαθμοί φέτος και άλλοι δύο «προκαταβολικά» από το πρωτάθλημα της επόμενης (!) σεζόν. Και όλα αυτά για ένα παιχνίδι «τρίτων». Βέροια - Πρέβεζα, για το Κύπελλο Ελλάδας. Η Βέροια δεν είχε χρησιμοποιήσει –ως όφειλε– δύο παίκτες κάτω των 21 ετών. Τιμωρήθηκε με αποκλεισμό από τη διοργάνωση. «Αχόρταγη» η ΠΑΕ Καλαμαριά, όμως, αξίωσε τα... περαιτέρω. Κάτι ο ανταγωνισμός για τη σωτηρία, κάτι η «βεντέτα» για έναν ποδοσφαιριστή (τον Λαναρή), η ΠΑΕ Καλαμαριά θέλησε να δει τη Βέροια στα τάρταρα, παρέα με την αρχή πως «οι αγώνες δεν κρίνονται στα χαρτιά». Το νόστιμο ξέρετε ποιο είναι; Πως αν είχε γίνει τότε δεκτό το «μοχθηρό» αίτημα της Καλαμαριάς, με τέτοιο δεδικασμένο σήμερα οι Πόντιοι θα κινδύνευαν με αφαίρεση του ενός επιπλέον βαθμού σε περίπτωση «δικαίωσης» του Ολυμπιακού...

«Από νάιλον υψώνουμε σημαία πλαστική – ο κόσμος δεν έχει τίποτα να χάσει και τίποτα να βρει». Σοφοί οι στίχοι του Σαββόπουλου, εκτός αν ο κόσμος πιστεύει όσους ανεβοκατεβάζουν τις νάιλον σημαίες της ηθικής. Σε αυτήν την (απίθανη, θέλω να πιστεύω) περίπτωση, ο κόσμος έχει πολλά να χάσει. Εμείς πάντως χάσαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε τον πλήρη, τέλειο συμβολισμό του «λέμε-ξελέμε». Κρίμα, έπρεπε ο Πανιώνιος να την κάνει τη ρημάδα την ένσταση για αντικανονική συμμετοχή του Γκαλέτι στον αγώνα της περασμένης Κυριακής. Δοθέντος ότι ο Πανιώνιος το 2005 ανέμισε, μαζί με τον Ολυμπιακό, τη σημαία του «αγώνες στο γήπεδο, όχι στα χαρτιά» θα είχε μεγάλη πλάκα μια τέτοια ένσταση. Α, ρε Τσακίρη, γιατί μας στέρησες το (επιπρόσθετο) γέλιο;