Μεγάλη «αρρώστια» η έπαρση

Aς αφήσουμε για λίγο τις τακτικές, την προπονητολογία, τις ενδοσκοπικές ερωτήσεις του τύπου «πότε πρέπει μια ομάδα να αλλάξει προπονητή;» κ.λπ., κι ας ασχοληθούμε με κάτι λιγότερο συναρπαστικό: την ανθρώπινη συμπεριφορά. Ενώ όλοι συζητούν για το Δον Λορένσο Σέρα Φερέρ, θέλω να σας διηγηθώ την ιστορία του Κάρλος Μπιάνκι.

Σχέδια

Το 1996 η Ρόμα του Φράνκο Σένσι αποφάσισε έπειτα από δύο απογοητευτικές σεζόν να αφήσει στην άκρη ένα από τα πιο τρελά ρομαντικά σχέδια που έχουν υπάρξει στην ιστορία του Καμπιονάτο: τη δημιουργία μιας ομάδας που θα αποτελείται κυρίως από Ρωμαίους ποδοσφαιριστές. Η Ρόμα με προπονητή τον Κάρλο Ματσόνε είχε κάνει δύο μέτριες χρονιές, προσπαθώντας να φτιάξει μια ομάδα με παιδιά της Ρώμης –όχι μόνο αναδεικνύοντας πιτσιρικάδες από τις ακαδημίες της, όπως ο Φραντσέσκο Τότι, αλλά και μαζεύοντας όσους ποδοσφαιριστές είχαν βγει από τα φυτώρια κι αγωνίζονταν αλλού. Μιλάμε για γυρολόγους που δήλωναν οπαδοί της ομάδας, όπως ο Καρμπόνι, ο Μοριέρο κ.λπ. Μολονότι οι παίκτες αυτοί έπαιζαν πραγματικά για τη φανέλα, τη διοίκηση και τον επίσης Ρωμαίο κόουτς, το σχέδιο δεν απέδωσε, κι ο Σένσι, για να γυρίσει σελίδα, αποφάσισε να εμπιστευτεί το υλικό σε μια προπονητική ιδιοφυΐα όπως ο Αργεντινός Κάρλος Μπιάνκι.

Βελέζ

Ο Μπιάνκι έφτασε στη Ρώμη καλοκαίρι του 1996 έχοντας στις αποσκευές του θριάμβους με τη μικρομεσαία Βελέζ Σάρσφιλντ –μια ομάδα ενός προαστίου του Μπουένος Αϊρες, η οποία είχε καταφέρει να νικήσει στον τελικό του Διηπειρωτικού τη Μίλαν του Σαβίσεβιτς, του Μαλντίνι και του Μπαρέζι. Ο κόσμος των «τζιαλορόσι» δεν τον ήξερε, και οι ρεπόρτερ της ομάδας, ερμηνεύοντας λίγο διασταλτικά τα υπαρκτά πάντως κατορθώματά του, είπαν ότι πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους προπονητές που έχει προσλάβει ο σύλλογος. Ο Μπιάνκι δήλωσε ότι έχει δει τις άλλες ομάδες και έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν είναι πολύ καλύτερες, και στρώθηκε στη δουλειά. Ισως για να εντυπωσιάσει τη νέα πιάτσα, ίσως και γιατί το πίστευε, δήλωσε ότι δεν χρειάζεται σοβαρές μεταγραφικές ενισχύσεις. Του έφταναν ο αρχηγός της Βελέζ κεντρικός αμυντικός Ντιέγκο Τρότα, ο Μάρτιν Ντάλιν (για να έχει λύσεις στην επίθεση, στην οποία πάντως υπήρχαν ο Μπάλμπο και ο Φονσέκα) και δύο–τρία ταλεντάκια που το σκάουτινγκ τα είχε εντοπίσει: αν η ομάδα χρειάζονταν κάτι, θα το επιδείκνυε ο ίδιος στις μεταγραφές του Δεκεμβρίου.

Αντιρρήσεις

Η σεζόν ξεκίνησε με τον κόσμο να διαβάζει στις αθλητικές εφημερίδες για το πώς ο κόουτς θα χτίσει τη νέα ομάδα, καθώς και εκτενέστατα ρεπορτάζ από τους προηγούμενους θριάμβους του –μόνο που η Ρόμα καλή μπάλα δεν έπαιζε. Το παράδοξο της ιστορίας είναι ότι δεν έπαιζε και κακή! Ξεκίνησε με δύο νίκες με αντιπάλους δύο ομάδες της πάντα δύσκολης ιταλικής επαρχίας (Πιτασέντσα, Βιτσέντσα), αλλά στο πρώτο σοβαρό ματς ηττήθηκε στο Ολίμπικο με 4-1 από τη Σαμπντόρια του Ερικσον. Δυσκολεύτηκε με τη Ρετζιάνα του Φούτρε (1-1), αλλά νίκησε τη Μίλαν του Καπέλο με 3-0! Σκόνταψε με την Κάλιαρι (ήττα με 3-1), ηττήθηκε στη Ρώμη από την Αταλάντα (0-2), αλλά νίκησε τη Νάπολι και την Ιντερ! Οποιος σχολιαστής τολμούσε να προβάλλει αντιρρήσεις τη μια Κυριακή, τα μάζευε πίσω την επόμενη.

Τρότα

Ομως ο κόσμος είχε αρχίσει να γκρινιάζει, γιατί έβλεπε ακατανόητα πράγματα, ακόμα κι όταν η ομάδα νικούσε. Ο κόουτς συνήθιζε όταν χάνει να βάζει μέσα τρεις επιθετικούς και να παίζει με πέντε τέτοιους. Τον Τρότα, που ο ίδιος τον έφερε, από κάποιο σημείο κι έπειτα σταμάτησε να τον χρησιμοποιεί. Οι μικροί δεν έπαιρναν σχεδόν ποτέ χρόνο συμμετοχής, ο Νταλίν δεν έμοιαζε να έχει καμία χρησιμότητα και, το χειρότερο, ο κόουτς δεν γούσταρε τον ανερχόμενο τοπικό ήρωα Φραντσέσκο Τότι και τον χρησιμοποιούσε κυρίως ως απόδειξη του πόσο φτηνή είναι η δική του ομάδα: «Αλλοι, έλεγε, έχουν τον Γκούλιτ, άλλοι τον Μπάτζιο, άλλοι τον Σαβίσεβιτς, κι εγώ έναν εικοσάχρονο».

Σύμπαν

Το χειρότερο ήταν ότι ο Μπιάνκι έλεγε κι άλλα. Θύμιζε σε όλους ότι ο ίδιος έκανε καριέρα ως ποδοσφαιριστής στο Παρίσι κι έβλεπε τη Ρώμη σαν επαρχία(;!). Γκρίνιαζε για το επίπεδο των παικτών «που δεν είχαν φιλοδοξίες». Γρήγορα άρχισε να έχει προβλήματα με τους παίκτες –ιδίως με τους Ιταλούς, που νοσταλγούσαν τους καιρούς που «η Ρόμα ανήκε στους Ρωμαίους». Κυρίως είχε μια συμπεριφορά καθηγητή πανεπιστημίου όταν συναντούσε τους δημοσιογράφους. Μιλούσε ψιθυριστά, απειλούσε ότι αν δεν υπάρχει σιωπή απόλυτη θα φύγει από τη συνέντευξη Τύπου, έλεγε φράσεις όπως «δεν μπορώ να απαντήσω σε ερωτήσεις που με εκνευρίζουν». Για να το πω απλά, ανεξάρτητα από τις ικανότητές του ο άνθρωπος συμπεριφέρονταν σαν «ψώνιο». Κυρίως ένοιωθε ότι το ιταλικό σύμπαν τον αδικεί από τη στιγμή που δεν καταλαβαίνει τη μεγαλοσύνη του.

Κατηφόρα

Οταν ξεκίνησε η κατηφόρα, κανείς δεν προσπάθησε να τον σώσει. Απολύθηκε στα μισά του δεύτερου γύρου, με τη Ρόμα πέμπτη από το τέλος: έχανε η ομάδα, κι ο κόσμος που την υπεραγαπάει ευχαριστιόταν γιατί τσαλακωνόταν η αγιάτρευτη έπαρση του κόουτς! Εφυγε και πήγε στην Αργεντινή και με την Μπόκα έφτασε πάλι σε θριάμβους. Γύρισε στην Ατλέτικο Μαδρίτης πριν από δύο χρόνια και πάλι δεν τελείωσε τη σεζόν, γιατί τσακώθηκε με όλους!

Κατάλληλο

Οταν κριθεί ο Φερέρ, ο Νικολαΐδης πρέπει να μετρήσει όχι γνώσεις και ικανότητες, αλλά την καταλληλότητά του. Ικανό προπονητή βρίσκεις, κατάλληλο είναι το δύσκολο.

ProZone 20

Και στο μεταξύ έγινε σεισμός! Οκτώ διαιτητές ανέβασε από τη Β' Εθνική στη Σούπερ Λίγκα σε ένα απόγευμα ο «Ψυχώ» (που έφαγε τον Κοντογιαννίδη και τον Γκαϊτατζή) και όλοι ψάχνουν να δουν τι θα γίνει στη συνέχεια, γιατί μερικοί από αυτούς που ανεβαίνουν είναι «μπουμπούκια» περιωπής. Μέσα στο καταχείμωνο ο «αρχιδιαιτητής» (ο κανονικός…) έκοψε και επτά παρατηρητές, μερικούς δικαιολογημένα, μερικούς ένας Θεός ξέρει γιατί. Την ώρα που η Σούπερ Λίγκα επεξεργάζεται σχέδια επί χάρτου, η Συγγρού έκανε επίδειξη δύναμης! Οπως και το Σαββατοκύριακο:

Κουκουλάκης (ΑΕΛ – ΑΕΚ 1-0): Αριστος δεν ήταν, αλλά μπροστά στο γενικότερο χάλι μοιάζει υπέροχος.

Τριτσώνης (ΠΑΟ – Βέροια 1-0): Πάνω που τον είχε πιάσει το άγχος, χτύπησε καταπληκτικά το φάουλ ο Ιβανσιτς…

Δαλούκας (Ηρακλής – Ατρόμητος 1-1): Νέο παγκόσμιο ρεκόρ παροχής φάουλ στο ημικύκλιο, ώσπου ισοφάρισε ο Λούτσι και από τον αναστεναγμό της ανακούφισης χάλασε ο καιρός στη Βόρειο Ελλάδα. Νευροψυχιατρική…

Ζολώτας (Αστέρας Τρίπολης – ΟΦΗ 1-1): Και καλή τύχη όπου κι αν πας, που λέει και το τραγούδι. Πέρυσι ήταν, κατά την ProZone (όχι τη δική μου, την πραγματική…), ο καλύτερος του πρώτου γύρου. Φέτος διαλύθηκε από το άγχος.

Πολατιάν (Εργοτέλης – Καλαμαριά 2-2): Στην Καλαμαριά υπάρχει γκρίνια και εκνευρισμός, αλλιώς το 0-2 θα γινόταν 0-3. Μόνο η Μαρία (πιο πολύ κι απ’ τον Σωτήρη) μπορεί να οργανώσει τον Ανένδοτο. Κι έκανε και έφεση ο Ολυμπιακός…

Μαζαράκος (Ξάνθη – Λεβαδειακός 4-1): Ηταν τέταρτος στο Ατρόμητος – Ξάνθη (τζάμπα μεροκάματο) και πήρε την Κυριακή το ευκολότερο ματς της αγωνιστικής για να φτιάξει τους βαθμούς του. Είδατε πώς τον προσέχουν μετά το πέναλτι στο Ολυμπιακός – Αρης 1-0;

Σταυρίδης (ΠΑΟΚ – Αρης 3-0): Θρίαμβος σε όλα τα επίπεδα. Και αβάντα και μη παραπομπή. «Γεια σου, συμπέθερε, γεια σου, κουμπάρε», που λέει κι ο Χάρι Κλιν. Αλλά σε δύο εβδομάδες έρχεται ο Ολυμπιακός…

Παμπορίδης (Πανιώνιος – Ολυμπιακός 0-4): «Να 'χα χίλια μάτια, τα μάτια σου να βλέπω». Μέχρι με αντίπαλο την ΑΕΚ (κι όχι πάντα) μπορεί να πάρει κάνα σφύριγμα ο Πανιώνιος –πιο ψηλά, δύσκολα. Πάντως, επειγόντως κάποιος να πει δυο κουβέντες στον Τζιμπούρ πριν δεχτεί καμιά τιμωρία 10 αγωνιστικών. Στον Λεντέσμα δεν χρειάζεται. Κι αυτός κι ο Κοβάσεβιτς έχουν καταλάβει πού βρίσκονται…

Bud news

Κακά μαντάτα έχω για το Λια τον Δαμήλο. Μου λέει παλιός αθλητικός δικαστής: «Εχεις καταλάβει ότι από την ώρα που βγήκε η απόφαση όλοι μιλάνε για το παρανοϊκό της απόφασης και κανείς για την ένσταση του Ολυμπιακού; Αυτό για την Καλαμαριά είναι κακό σημάδι. Η πρωτοβάθμια, ύστερα από την εξαίρεση και του Στεφανάκη, είχε κληθεί να κρίνει μια ένσταση που πολύς κόσμος εκτιμούσε άδικη για τον ιδρώτα των παικτών της Καλαμαριάς, η δευτεροβάθμια της ΕΠΟ καλείται να κρίνει αν η απόφαση για επανάληψη του ματς είναι δίκαια, και για τον Ολυμπιακό και την ήττα του δεν μιλάει κανένας. Νομίζω ότι ο Δαμήλος θα τη χάσει και δεν θα ξαναπαίξει καν το ματς. Και θα προβληθεί η απόφαση της ΕΠΟ ως θρίαμβος της δικαιοσύνης, μια και διόρθωσαν μια άλλη που οι εφημερίδες χαρακτήρισαν απαράδεκτη…»