Με το φτωχό μου το μυαλό

Χάρη στην καθυστέρηση της έκδοσης της απόφασης της υπόθεσης Βάλνερ, το ραδιόφωνο με έκανε για μια ακόμα φορά να σκεφτώ τι παπαριά είναι αυτό που λέμε δημοκρατία. Ως συνήθως, οι εκπομπές με τα τηλέφωνα των ακροατών.
«Ελα, ποιος είναι;». «Ελα Σάββα, είμαι ο κύριος Θύμιος από το Ζεφύρι. Είμαι Ολυμπιακός». «Μίλα, κυρ Θύμιο». «Παρακολουθώ την ομάδα από την εποχή που ο Μουράτης έκανε μιζανπλί. Σάββα, ποτέ δεν ντράπηκα τόσο για το ότι είμαι Ολυμπιακός. Τσίτσο, θέλω να κάνω πλαστική εγχείρηση στο πρόσωπο για να μη μου τα πρήζουν στη γειτονιά.

Σάββα, το ξέρω ότι πήραμε 10 κάλπικα πρωταθλήματα τα τελευταία 11 χρόνια και το ξέρω ότι και τα πρωταθλήματα της εποχής του Νταϊφά πάλι τέτοια ήταν, αλλά αυτό το πρωτάθλημα αν το πάρουμε με ένσταση δεν θα το αντέξω. Και όχι μόνο δεν θα το αντέξω εγώ, αλλά και όλοι οι φίλοι μου Ολυμπιακοί. Ο κυρ Κώστας ο 13, ο κυρ Αλέκος ο 21 και η κυρά Μαριγώ η 4. Σάββα, με ακούς; Πες στον Σωκράτη, Σάββα, να σταματήσει να μας κάνει να ντρεπόμαστε επειδή είμαστε Ολυμπιακοί με την ένσταση. Σάββα, εμείς οι Ολυμπιακοί δεν θα έχουμε μούρη να ξαναπατήσουμε στη Λεωφόρο».

Εκτός όμως από την Πέμπτη φάλαγγα των «Ολυμπιακών» υπήρχαν και τα τηλέφωνα των γνήσιων Ολυμπιακών, που ήθελαν να μιλήσουν για το θέμα. «Εχουμε όμως την επόμενη τηλεφωνική γραμμή. Ποιος φίλος είναι στη γραμμή;». «Ελα, φιλαράκι. Ναθαναήλ από τα Καμίνια. Θέλω να πω και εγώ δύο πράγματα για την ένσταση με τον Βάλνερ. Οι φίλοι μας οι Παναθηναϊκοί τι έχουν να πουν για την υπόθεση των λουλουδιών. Για το πέναλτι που τους έδωσε ο Σπανέας; Για τον Κόκο που τον είχανε πρόεδρο στην ομάδα τους; Για τον Ρότσα που έγινε Μπουμπλής; Φιλαράκο, πρέπει να τα λέτε αυτά τα πράγματα εσείς οι δημοσιογράφοι, γιατί ο κόσμος πρέπει να μαθαίνει την αλήθεια για τον Βάλνερ».

Υπήρχαν όμως και αυτοί που το τηλεφώνημά τους ήταν «συνέχεια εκ των προηγουμένων». Διαιρούντο σε δύο κατηγορίες. Στους Κάλχες και τους στραβωμένους. «Ο επόμενος ακροατής». «Φίτσο, με θυμάσαι; Είμαι ο Γιάννης από την Κυψέλη και σε είχα πάρει πριν από πέντε χρόνια τηλέφωνο για να σου πω ότι το 2008 θα γίνει ένσταση για Αυστριακό παίκτη. Δεν το θυμάσαι, Φίτσο; Καλά τόσα ακούτε κάθε μέρα… Πάντως, Φίτσο, το είδες ότι βγήκα αληθινός. Τώρα θα σου πω και κάτι άλλο. Το βράδυ παίξτε όλοι Νταμφέρλιν στο 342». Οι στραβωμένοι είναι μια άλλη κατηγορία. «Είμαι ο Νίκος που πήρε πριν από μισή ώρα.

Θέλω να πω κάτι επί προσωπικού για τον προπροπροηγούμενο ακροατή που με χαρακτήρισε βλαμμένο». «Δεν θα χρησιμοποιήσεις όμως χαρακτηρισμούς... Αλλιώς θα σε κλείσω». «Οχι, δεν θα χρησιμοποιήσω. Αυτό το καθίκι…». «Είπαμε, μη χρησιμοποιείς χαρακτηρισμούς. Θα σε κλείσω». «Συγγνώμη, κύριε Τέλη. Αυτός ο τρόμπας». «Θα σε κλείσω». «Εντάξει, κύριε Τέλη. Χωρίς χαρακτηρισμούς. Ο προπροηγούμενος λοιπόν ακροατής, ο κυρ Στέλιος από τον Αχελώο, είπε ότι…». «Νίκο, να σε διακόψω μια στιγμή. Ο προπροηγούμενος ακροατής δεν ήταν ο κυρ Στέλιος, αλλά η Στέλα από τη Λιβαδειά». «Σε ευχαριστώ, Τέλη, για τη διόρθωση. Τέλος πάντων. Αυτός ο μαλάκας…».

Θεοί των θεών, όμως, στην υπόθεση Βάλνερ ήταν οι ερασιτέχνες δικηγόροι. «Γεια σου, Μένιο. Σε έχω πάρει και άλλες φορές και σου έχω δώσει συγχαρητήρια για την εκπομπή σου. Είναι η καλύτερη εκπομπή που γίνεται στην Ελλάδα. Λοιπόν, Μένιο, θέλω να πω πέντε πράγματα για την ένσταση του Βάλνερ. Πρέπει να απορριφθεί. Γιατί, άμα δεν μπορεί να παίξει, γιατί τον αφήσανε να μπει στη χώρα; Και ας πούμε ότι είπε ψέματα και τον αφήσανε, γιατί τώρα δεν λένε την αλήθεια ο Γκαγκάτσης και οι άλλοι ότι τους είπε ψέματα και νομίζανε ότι τους είχε πει την αλήθεια; Γιατί έχουνε λερωμένη τη φωλιά τους, Μένιο, αγόρι μου.

Το ξέρουνε ότι έπρεπε να ξέρανε ότι τους είχε πει ψέματα. Αλλά πού το θάρρος να πούνε στον κόσμο την αλήθεια. Δεν θα τους περάσει όμως, Μένιο. Γιατί ο δικηγόρος της Καλαμαριάς, που είναι ο καλύτερος στον κόσμο, είπε στην επιτροπή του Κόκκαλη ότι στην Αργεντινή υπάρχει ένας μασκαράς που έπαιζε σε όποια ομάδα ήθελε αλλά δεν του κάνανε τίποτα επειδή είχε δίκιο και η FIFA είπε ότι έχει δίκιο. Γιατί, όμως, δεν έχει δίκιο ο Βάλνερ, Μένιο; Γιατί ο Κόκκαλης κάνει ό,τι θέλει, Μένιο, και όλοι οι δημοσιογράφοι τσάτσοι είσαστε, εκτός από εσένα που λες την αλήθεια. Γι' αυτό και βγαίνουμε σε εσένα, Μένιο, όλοι μας, και η Κάτια, για να λέμε την αλήθεια. Ακου, λοιπόν, και μερικές ακόμα αλήθειες που πονάνε, Μένιο. Η φιφα και η ουεφα έχουνε ένα νόμο που στο άρθρο 4, Μένιο, έλεγε ότι ένας Αυστριακός δεν έχει δικαίωμα να παίζει σε πάνω από τρεις σκωτσέζικες ομάδες.

Αυτό το άρθρο, Μένιο, άλλαξε τον Γενάρη και του βάλανε κάτι άλλο, ότι μπορεί όποιος θέλει και όχι μόνο ο Αυστριακός να παίζει σε τρεις ομάδες, φτάνει η μία να μην παίζει τον ίδιο καιρό με την άλλη. Αλλά και δεν θα την κερδίσει την ένσταση ο Ολυμπιακός και έχει ξεφτιλιστεί που έκανε την ένσταση και δεν θα την κερδίσει. Γιατί θα σου πω και κάτι άλλο, Μένιο. Υπάρχει και ένας άλλος δικηγόρος που μένει στην Ελβετία και είπε και αυτός ότι ο Ολυμπιακός δεν πρέπει να πάρει την ένσταση, γιατί αυτές που παίζουνε στο βόλεϊ παίζουνε σε τρεις ομάδες και δεν γίνεται ένσταση. Αλλά πού να τα καταλάβουνε αυτά οι δικηγόροι του Ολυμπιακού, Μένιο… Και να σου πω και κάτι πριν πάμε στο δελτίο των ειδήσεων. Δεν είναι σωστό να βρίζουνε αυτό το παιδάκι, τον Βύντρα. Αν έχουνε πρόβλημα με τον Βαρδινογιάννη, να βρίζουνε τον Βαρδινογιάννη και όχι τον Βύντρα, που δεν φταίει σε τίποτα το παιδάκι».

Τέλος, υπάρχουν οι ρήτορες. Για την ακρίβεια, αυτοί που μιλάνε με ρητορικές ερωτήσεις. «Είμαι στον αέρα, Φίτσο; Να πω κάποια πράγματα; Θέλεις να παίζεται στα ίσια το πρωτάθλημα; Δεν μου απαντάς. Θέλεις. Λοιπόν, αφού θέλεις να παίζεται στα ίσια, γιατί δεν λες τα πράγματα με το όνομά τους για να παίζεται στα ίσια; Δηλαδή δεν ξέρεις τι γίνεται κάθε χρόνο στα παρασκήνια; Πες μου, Φίτσο, ήξερε ο Ολυμπιακός ότι ο Αυστριακός δεν είχε δικαίωμα να παίξει; Γιατί το ήξερε, Φίτσο; Γιατί μια ζωή βρομιά θα μείνουμε και τίποτα δεν θα κάνουμε σε αυτή τη χώρα, αλλά τα λες αυτά, Φίτσο; Βέβαια, δεν τα λες, γιατί φοβάσαι μην σε διώξουνε».

Επίσης να υποκλιθώ βαθιά σε όποιο δημοσιογράφο λέει πάνω από δέκα φορές το μισάωρο το «Είναι η άποψή σου». Ετσι λύνει σε όλους τους ακροατές την απορία αν η άποψη που ακούνε ανήκει στον Τζορτζ Πελεκάνος ή το ΠΙΚΠΑ. Το θέμα δεν είναι αν αυτό που ακούει ο ακροατής είναι η άποψη αυτού που τηλεφωνεί, αλλά αν η άποψη έχει λογική ή είναι μια μαλακία. Και μην πάμε στο «ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράσει την άποψή του χωρίς να την κρίνουμε», γιατί τότε δεν χρειάζονται οι δημοσιογράφοι. Σηκώνει ένας ηχολήπτης τα τηλέφωνα και η δουλειά γίνεται ίδια, για να μην πω καλύτερα.