Μια κόντρα με τους δύο συμπολίτες να διατηρούν σοβαρότατους λόγους για να στοχεύσουν στη νίκη και δύο ποδοσφαιριστές -ένας για κάθε ομάδα- που συγκεντρώνουν τα φώτα της δημοσιότητας.
Δυστυχώς και οι δύο δεν φαίνεται ότι θα ξεκινήσουν βασικοί. Αναφερόμαστε στον Αμορόζο και στον Κονσεϊσάο. Ο Σάντος και ο Μπάγεβιτς ξεκαθάρισαν ότι δεν είναι ακόμη έτοιμοι για ένα ολόκληρο 90λεπτο, αλλά αυτό δεν σημαίνει, σώνει και καλά ότι θα παίξουν ως αλλαγή ή θα ξεκινήσουν το παιχνίδι και κάποια στιγμή θα κάτσουν στον πάγκο για να ξεκουραστούν. Οπως και να έχει, όλοι περιμένουν τους δύο αστέρες να κάνουν την εμφάνισή τους, αλλά μάλλον οι υπόλοιποι θα τραβήξουν «κουπί».
Από τη μία, ο ΠΑΟΚ.
Με 30.000 φίλους του στην κερκίδα, με τον Γκάβραντσιτς να δένει την άμυνα, με την πλάτη στον τοίχο μετά τις τελευταίες αποτυχίες.
Από την άλλη, ο Αρης.
Που δεν χάνει εύκολα, που θέλει να μείνει ψηλά στη βαθμολογία, που έδειξε ότι αντέχει στους κραδασμούς σε εκτός έδρας αναμετρήσεις και μάλιστα σε σκληρές έδρες.
Αλλοι δίνουν το προβάδισμα στον Αρη, που έχει να παρουσιάσει συμπαγές σύνολο, και άλλοι προβλέπουν την επιστροφή του ΠΑΟΚ στις νίκες, γιατί δεν πάει άλλο. Κι αυτός, βέβαια, δεν είναι λόγος που θα έπειθε για μια πρόβλεψη νίκης του γηπεδούχου, αλλά είναι αυτό που λέμε ότι μια ομάδα θέλει τη νίκη περισσότερο από την αντίπαλό της. Δεν οριοθετείται απόλυτα αυτή η επιθυμία.
Αν και δεν είμαστε από αυτούς που πιστεύουν στον παράγοντα «ψυχολογία», στον βαθμό που τον χρησιμοποιούν οι περισσότεροι για να δικαιολογήσουν ένα αποτέλεσμα, τελικά, σε αναμετρήσεις όπως η αυριανή, μάλλον θα πρέπει να κάνουμε πίσω. Μάλλον θα πρέπει να αποδεχθούμε ότι η ψυχολογία θα παίξει σημαντικό ρόλο και ο ΠΑΟΚ θα έχει στήριγμά του τις γεμάτες κερκίδες. Σε πολλές των περιπτώσεων λειτουργεί θετικά και είναι πραγματικά ένα στήριγμα. Σε άλλες σε γεμίζει άγχος και γίνεται το σοβαρότερο εμπόδιο για να κερδίσεις ό,τι σου αξίζει.
Μήπως, όμως, όταν επικαλούμαστε την κακή ψυχολογία, προσπαθούμε να εξωραΐσουμε την εμφανή αδυναμία να αντιμετωπίσουμε τον καλύτερο αντίπαλο και να αποσπάσουμε το θετικό αποτέλεσμα; Μήπως η ψυχολογία είναι μια αηδία και μισή;