Τα παράθυρα των νόμων

Κατ' αρχάς πιστεύω ότι η Καλαμαριά δεν ήξερε τι έκανε. Λίγο πριν από το «Αρχίζει το ματς» ο Κάρπετ είχε μιλήσει τηλεφωνικά με κάποιον που μπορούσε να δώσει την υπερασπιστική γραμμή της Καλαμαριάς, που μεταξύ άλλων του είπε ότι στη Χάμιλτον έπαιξε «παρά τη θέλησή του». Το γράφω γιατί το επιχείρημα αναφέρθηκε κατά τη διάρκεια της εκπομπής. Οπως και δεν αναφέρθηκε μετά την πρώτη φορά επειδή η Καλαμαριά μοιάζει να την έχει κάτσει τη βάρκα, προσπαθώντας να σωθεί με επιχειρηματολογία ο σώζων εαυτόν σωθήτω.

Θα πάρω κάθε λόγο μου πίσω αν η Καλαμαριά εμφανίσει έγγραφο της ΕΠΟ, της UEFA ή της FIFA που να αναφέρει ότι ο Ρομάν Βάλνερ είχε δικαίωμα να αγωνιστεί σε επίσημη διοργάνωση. Επίσης δεν θα εκπλαγώ αν η Καλαμαριά εμφανίσει αλληλογραφία με τον μάνατζερ του παίκτη, στην οποία θα υπάρχει η διαβεβαίωση ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Ανεξάρτητα πάντως από την ποιότητα Δικαιοσύνης που μπορεί να απονείμει η ΕΠΟ, που αποδείχθηκε στην τιμωρία του Ακη Ζήκου για πανομοιότυπο αδίκημα μ' αυτό που είχε υποπέσει ο Σαραβάκος και είχε αθωωθεί, νομίζω ότι η Καλαμαριά ρίσκαρε με τη χρησιμοποίηση του Βάλνερ και έχασε. Οσο για την απειλή του Μάκη Κατσαβάκη ότι αν αφαιρεθούν βαθμοί από την Καλαμαριά θα παραιτηθεί, είναι το ίδιο με το «θα κρατήσω την αναπνοή μου μέχρι να γίνω μπλε και να πεθάνω». Τη λένε τα πιτσιρίκια όταν ζητάνε παιχνίδια από τους γονείς τους και τους τα αρνούνται, χωρίς να σημαίνει απαραίτητα ότι τα μικρά έχουν δίκιο.

Για τον Ολυμπιακό το μόνο που πιστεύω είναι ότι δεν έπρεπε να διεκδικήσει τους βαθμούς με την ένσταση. Μπορεί να πιεζόταν η διοίκηση του Ολυμπιακού από τον περίγυρο, αλλά το δίκαιο είναι πάνω από πιέσεις. Επίσης αν ο Λεβαδειακός ή η Βέροια έκαναν την ένσταση, μπορεί να περνούσε στον κόσμο ότι δούλευαν για λογαριασμό του Ολυμπιακού, αλλά αυτό είναι θέμα του κόσμου. Οσο για τη δήλωση του Πέτρου Κόκκαλη «πρέπει να σεβόμαστε τους νόμους», δεν νομίζω ότι η χρησιμοποίηση του Βάλνερ ήταν μία παράβαση του νόμου που έφερε την ήττα. Η δήλωση έμοιαζε να αναφέρεται περισσότερο στα παράθυρα των νόμων παρά στο πνεύμα τους. Και ένα τελευταίο. Ενας παράγοντας του Ολυμπιακού μού έλεγε: «Το θέμα είναι να πάρεις τον τίτλο. Μετά τα υπόλοιπα ξεχνιούνται. Θυμάται κανένας ότι ο Παναθηναϊκός κέρδισε Κύπελλο στο κορώνα - γράμματα;». Και μόνο ότι το θυμάται 35 χρόνια αργότερα σημαίνει ότι «τα υπόλοιπα δεν ξεχνιούνται». Νομίζω ότι αν ο Ολυμπιακός πάρει το πρωτάθλημα από την ένσταση για τον Βάλνερ, όπως με το πρωτάθλημα της Λάρισας «των ούρων του Τσίγκοφ», το γεγονός δεν θα ξεχαστεί και ακόμα χειρότερα θα συνδυάζεται με την κατάκτηση και άλλων «καθαρών» πρωταθλημάτων του Ολυμπιακού.


Ας πούμε ότι σε μια επιχείρηση γίνεται διοικητικό συμβούλιο. Κόβεται λοιπόν το ηλεκτρικό για δύο λεπτά, μετά κάποιος σηκώνει την ασφάλεια και το συμβούλιο συνεχίζεται. Τι γίνεται μετά; Κάποιος θα πει ένα αστείο, κάποιος θα απαντήσει, ένας τρίτος θα πει «τι λέγαμε πριν πέσει το ρεύμα;» και το συμβούλιο θα συνεχιστεί. Κανένα πρόβλημα. Το πρόβλημα θα υπάρχει αν, όταν επιστρέψει το ρεύμα, σύσσωμο το διοικητικό συμβούλιο θα τρέξει στους καλόγερους με τα παλτά για να δει μήπως κάποιος στο σκοτάδι πήγε και ψείρισε τις τσέπες. Κάτι το οποίο δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβεί στη Σούπερ Λίγκα, αφού κανένας δεν θα ήταν τρελός να αφήσει το παλτό στον καλόγερο. Το πρόβλημα της Σούπερ Λίγκας είναι ότι κανένας δεν εμπιστεύεται τον άλλον. Ακόμα όμως και αν το προσπαθήσει, υπάρχουν δεκάδες καλοθελητές να του υπενθυμίσουν τι απατεώνες είναι οι συνέταιροί του. Οταν οι σύμβουλοι του Τζίγκερ τον φιτίλιασαν ότι ο Ολυμπιακός νίκησε με πέτσινο πέναλτι τον Αρη, αλλά ο παρατηρητής έβαλε «οκτάρι» στον διαιτητή, σαν τον Απόστολο Παύλο έστειλε την Πρώτη προς Ψυχομάνη και Δεύτερη προς Μπίκα επιστολές. Οταν οι Σάββες έβαλαν στην πρίζα τον Πέτρο Κόκκαλη, ζήτησε να γίνει συμβούλιο της Σούπερ Λίγκας για τις επιστολές του Τζίγκερ. Τον Νικολαΐδη δεν χρειάστηκε να τον πριζώσει κάποιος. Ο Ντέμης πριζώνει τους συνεταίρους του.

Με το φτωχό μου το μυαλό λέω ότι η κατάσταση σήμερα έχει ως ακολούθως. Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός, βλέποντας ότι παίζουν μπάλα για τα μπάζα, ξέρουν ότι το φετινό πρωτάθλημα πιθανότατα θα κριθεί στα διαιτητικά σπόρια. Για να τα πάρουν, λοιπόν, ο τρόπος είναι να τρομοκρατήσουν τους διαιτητές με το «φάγωμα». Βοηθούνται από το σύστημα. Η σημερινή αυστηρότητα, σύμφωνα με την οποία στις δύο παραπομπές ο διαιτητής πάει σπίτι του, έδωσε υπερεξουσίες στους παρατηρητές. Αυτή τη στιγμή το να έχεις πέντε δικούς σου παρατηρητές που να καταλαβαίνει ο διαιτητής ότι αν σφυρίξει «σωστά» δεν θα του βάλουν βαθμό παραπομπής, είναι το ίδιο -αν όχι καλύτερο- από το να έχεις πέντε διαιτητές. Ο λόγος είναι ότι οι παρατηρητές δεν βγαίνουν τόσο πολύ στη σέντρα όπως ο διαιτητής. Πόσοι θυμούνται το παραμύθι πέναλτι που είχε σφυρίξει ο Κάκος υπέρ του ΠΑΟΚ στο ματς με την Ξάνθη; Αν όχι όλοι, πάντως αρκετοί. Ποιος θυμάται το όνομα του παρατηρητή που ξηγήθηκε «οκτάρι» στον Κάκο; Αντε να το θυμάται ο Καρπετόπουλος... Τέλος πάντων, με τους δρακόντειους κανονισμούς της παραπομπής των διαιτητών, αντί να πετύχουμε εξυγίανση, πετύχαμε μια δίπορτη και ανέξοδη Παράγκα. Γιατί την εποχή της Παράγκας, στην αρχή τουλάχιστον, όλο και κανένα φραγκάκι έπεφτε στο σύστημα. Σήμερα Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός μπορούν να καθαρίζουν ματς όμορφα και ανέξοδα μόνο με την απειλή της παραπομπής. Οπότε ο Ντέμης έχει δίκιο; Μάντολες, που έχει...

Ο Ντέμης θα είχε δίκιο αν οι διαμαρτυρίες της ΑΕΚ άρχιζαν στις τρεις τελευταίες αγωνιστικές και πιο συγκεκριμένα για τα σφυρίγματα που παίρνουν υπέρ τους ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός. Η ΑΕΚ όμως έχει κάνει τη διαιτησία κάτι σαν την τουρκοκρατία. Από την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Τούρκους ό,τι στραβό και να γινόταν η δικαιολογία ήταν «φταίνε τα 400 χρόνια της τουρκοκρατίας». Μέχρι που τη δεκαετία του '60 κοβόταν το ρεύμα και πάλι στην τουρκοκρατία τα φορτώναμε. Εκεί γελοιοποιήθηκε η δικαιολογία και σταμάτησε το πιπίλισμα της καραμέλας.

Στην πρώτη και τη δεύτερη ήττα από τον Παναθηναϊκό και τον Ηρακλή στην ΑΕΚ συγκρατήθηκαν. Μέχρι που ήρθε η τρίτη ήττα από τον Ολυμπιακό και μαζί η δήλωση του Ακη Ζήκου ότι οι διαιτητές σφυρίζουν σαν χεσμένοι στο Καραϊσκάκη. Επειδή όμως τίποτα σχετικό δεν προέκυπτε από τη διαιτησία του Κάκου, ο Ζήκος πρόσθεσε ότι δεν αναφέρεται στο συγκεκριμένο ματς. Μια συμπεριφορά τόσο ειλικρινής όσο το να μπεις σε ένα δωμάτιο και να πεις: «Υπάρχουν κάτι gayδες εδώ μέσα...», χωρίς όμως να πεις τα ονόματα. Ακολουθεί η ήττα στην Τρίπολη. Δήλωση Δέλλα για τους καλικάντζαρους, απάντηση στη δήλωση του Πέτρου Κόκκαλη για τα Φώτα. Τρίτη ήττα από τον Πανιώνιο. Τρίτη δήλωση, αυτή τη φορά του προέδρου, για τους «συνεργαζόμενους με το Δημόσιο». Αν χάσει η ΑΕΚ από τη Λάρισα, ο Γκίκας Γκούμας θα μιλήσει για τον κομιστή.

Φυσικά, οι δηλώσεις είναι για την ατμόσφαιρα. Ας πούμε ότι δεν είχε κάνει την προχθεσινή δήλωση ο Ντέμης Νικολαΐδης, ποια θα ήταν η συζήτηση μετά το προχθεσινό ματς; Ας πούμε ότι θα γινόταν κουβέντα για το πέναλτι που δεν έδωσε ο Φωτιάδης στον Ριβάλντο, ας πούμε ότι θα συζητιόταν και η περίπτωση του πιθανού πέναλτι στον Λυμπερόπουλο, σίγουρα κάπου εκεί θα έσκαγε και η ιστορία με το πέναλτι του Τζεμπούρ και μετά... Μετά θα ερχόταν η σειρά του «Δον Λορένσο» Σέρα Φερέρ, που έχει φορτώσει την ομάδα με πλάγιους επιθετικούς, αφήνοντας τον Ράμος, τον Λαγό και τον πιθανότατα αποτυχημένο Αρουαμπαρένα να είναι οι μόνοι πλάγιοι αμυντικοί σε ένα ρόστερ των 33 παικτών. Ο οποίος παίζει WM στο τελευταίο τέταρτο με τους μπακ -αφού δεν υπάρχουν χαφ- να γεμίζουν στην περιοχή για να διεκδικήσουν τις κεφαλιές οι χαλκέντεροι Παππάς και Μανού. Τώρα, όμως, με τη δήλωση περί ιδιοκτητών προστατευμένων από το Δημόσιο, προπονητής και παίκτες περνούν σε δεύτερη μοίρα. Οχι όμως ακριβώς...

Γιατί ακόμα και αυτοί που στηρίζουν την ΑΕΚ καταλαβαίνουν ότι αν το ματς είχε κυλήσει ακριβώς όπως κύλησε και ο Φωτιάδης ήταν ο Κολίνα, ο Πανιώνιος και πάλι θα είχε προηγηθεί 2-0, η ΑΕΚ θα είχε ισοφαρίσει αν ο Φωτιάδης είχε δώσει πέναλτι υπέρ του Λυμπερόπουλου, ο Πανιώνιος θα είχε προηγηθεί 4-2 με το τρίτο γκολ και το πέναλτι του Τζεμπούρ και η ΑΕΚ θα είχε κάνει το ματς 4-4. Ενας βαθμός και ισοβαθμία με τον Παναθηναϊκό. Αυθαίρετο συμπέρασμα; Λιγότερο από όσο αυθαίρετο είναι το να λες ότι η ΑΕΚ θα είχε κερδίσει αν ο Φωτιάδης είχε δώσει το πέναλτι στον Ριβάλντο. Κέφι να υπάρχει και συμφέροντα να εξυπηρετηθούν και από μια φάση μπορεί κάποιος να γράψει ότι το ματς θα έληγε όπως γουστάρει.

Επίσης, μια παρατήρηση για τον ρόλο του Δημοσίου στο ποδόσφαιρο. Η ΕΠΟ κάνει κουμάντο στο ποδόσφαιρο και είναι σε τέτοια κόντρα με το κράτος, που δεν μπορεί να πάρει ούτε τα λεφτά της επιχορήγησης. Εδώ το κράτος αγωνιζόταν τέσσερα χρόνια να φάει τον Γκαγκάτση και δεν μπορούσε. Το κράτος μπορεί να κάνει τα στραβά μάτια για να γλιτώσεις τα χρέη σου, μπορεί να σου βρει χώρο για να χτίσεις γήπεδο και προπονητικό κέντρο, αλλά να σου καθαρίσει για να παίρνεις σφυρίγματα, κομμάτι δύσκολο.


Ακουγες τη δήλωση του Νικολαΐδη και νόμιζες ότι στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό πρόεδροι είναι δύο ανάλγητοι Τσαγανέες και στην ΑΕΚ το διοικητικό συμβούλιο είναι ο Διανέλλος, ο Καΐλας και ο Ξανθόπουλος. Μισό όμως λεπτό. Τέσσερις εφοπλιστές έχει μετόχους το διοικητικό συμβούλιο της ΑΕΚ και τον Τάκη Κανελλόπουλο του Τιτάνα. Είναι δικαίωμά τους να βάζουν όσα λεφτά θέλουν, αλλά όχι και ότι δεν έχουν λεφτά. Επίσης, αν βάζουν, τι σκούζει κάθε τόσο ο Φερέρ ότι οι αντίπαλοι έχουν μεγαλύτερο μπάτζετ; Και αν δεν βάζουν, τι σκούζει ο πρόεδρος ότι «βάζουμε τα λεφτά μας χωρίς αποτέλεσμα». «Αντε να συντονιστούμε στην παρτούζα», που λέγανε και παλιά, γιατί και η ντεμολαγνεία έχει τα όριά της.