Υπηρέτησα τον Παναθηναϊκό για δέκα χρόνια. Μόλις το 1/10 της ιστορίας του. Πολύ λίγα μπροστά στα 100 χρόνια που συμπληρώνει η ομάδα σήμερα. Κι όμως, είναι τόσα πολλά αυτά που θυμάμαι... Ειλικρινά, δεν ξέρω τι να πρωτοθυμηθώ. Τη μεγάλη πρόκριση επί της Γιουβέντους μέσα στην Ιταλία; Τη μεγάλη νίκη μας επί του Ολυμπιακού στον τελικό με 4-0; Τις ιστορικές επιτυχίες στην Ευρώπη και την πορεία μας μέχρι τα ημιτελικά το 1984; Με το που πήγα στον Παναθηναϊκό κατάλαβα αμέσως πόσο μεγάλη ομάδα είναι. Πόσο μεγάλη ιστορία έχει. Και, φυσικά, πόσο βαριά είναι η φανέλα της ομάδας.
Ημουν πολύ τυχερός που βρέθηκα στον Παναθηναϊκό εκείνη τη δεκαετία (1984-1994). Διότι ήταν η δεκαετία που κυριαρχούσαμε στην Ελλάδα και πετυχαίναμε τις μεγάλες επιτυχίες στην Ευρώπη. Ενιωσα πολλές χαρές. Εζησα άπειρες συγκινήσεις. Ολες οι γενιές έχουν βοηθήσει τον Παναθηναϊκό να χτίσει αυτόν τον μύθο, ο οποίος ελπίζω και εύχομαι να συνεχιστεί και τα επόμενα 100 χρόνια.
Σήμερα, λοιπόν, συμπληρώνονται 100 χρόνια από την ίδρυση του Παναθηναϊκού. Κορυφαία του στιγμή, αυτή του τελικού του 1971. Οταν ο Παναθηναϊκός πάτησε το χορτάρι του «Γουέμπλεϊ» για τον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Είναι, επίσης, οι δύο ημιτελικοί (το 1985 και το 1996). Φυσικά, είναι και οι πολλοί τίτλοι στον ελληνικό χώρο.
Εύχομαι μέσα στο 2008 να γίνουν πολλά events για την ομάδα και τον κόσμο. Εύχομαι ο Παναθηναϊκός να είναι σταθερά στις πρώτες θέσεις, να επιστρέψει στις ευρωπαϊκές επιτυχίες και φυσικά να κατακτά τίτλους. Με πρώτον τον φετινό του πρωταθλήματος. Πρέπει να παλέψουν η διοίκηση, οι παίκτες και ο κόσμος γι' αυτό. Διότι ο Παναθηναϊκός δεν υπάρχει μόνο φέτος, που συμπληρώνει 100 χρόνια ζωής. Ο Παναθηναϊκός υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει...