Το συμπλήρωμα της απόφασης Μποσμάν

Aπό τον Νοέμβριο του 2006 -όταν κανείς άλλος δεν είχε ασχοληθεί με το συγκεκριμένο ζήτημα- είχα γράψει ένα μικρό κείμενο σε αυτή την εφημερίδα, για την περίπτωση του ποδοσφαιριστή της σκωτσέζικης Χαρτς, Αντι Γουέμπστερ, επισημαίνοντας το πολύ μεγάλο ενδιαφέρον που είχε η εκδίκαση της υπόθεσής του για ολόκληρο τον κόσμο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Τότε, όπως μου είχε επισημάνει ένας πολύ καλός φίλος που εργάζεται στη νομική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μία ευνοϊκή για τον Γουέμπστερ απόφαση θα μπορούσε να θεωρηθεί ουσιαστικό συμπλήρωμα της απόφασης Μποσμάν και επί της ουσίας θα παραχωρούσε όλη την εξουσία στο ζήτημα των μεταγραφών, όλη στην πλευρά των ποδοσφαιριστών και των μάνατζέρ τους. Βέβαια, τέτοια κείμενα που δεν είναι «πιασάρικα» δημοσιογραφικά και μπλέκουν δικαστήρια, νόμους, κανόνες και διαδικασίες που είναι λιγάκι μπερδεμένες και κάπως δυσνόητες, δεν προξενούν το ενδιαφέρον των φιλάθλων, αφού δεν αναφέρονται, άμεσα, σε αγωνιστικά ζητήματα. Να θυμίσω, λοιπόν, τι είχε συμβεί με τον Γουέμπστερ. Τον Αύγουστο εγκατέλειψε τη Χαρτς, με την οποία είχε έναν ακόμη χρόνο συμβόλαιο, για τη Γουίγκαν και όπως ήταν αναμενόμενο, υπήρξε προσφυγή της σκωτσέζικης ομάδας αλλά και του Γουέμπστερ στο αθλητικό δικαστήριο της Λωζάννης. Στο νομικό μέρος της υπόθεσης το δικαστήριο θα ερμήνευε το άρθρο 17 του κανονισμού της ΦΙΦΑ για τις μεταγραφές. Ο Γουέμπστερ μεταγράφηκε στη Χαρτς τον Μάρτιο του 2001 αντί 75 χιλιάδων στερλινών, προερχόμενος από μία μικρή και άσημη σκωτσέζικη ομάδα, την Αμπροαθ.

Τότε ο Γουέμπστερ ήταν 18 ετών και 11 μηνών και υπέγραψε ένα συμβόλαιο διάρκειας 4 χρόνων και κάτι, που έληγε τον Ιούνιο του 2005. Δύο μήνες πριν λήξει το συμβόλαιό του, ο Γουέμπστερ και η Χαρτς συμφώνησαν για την ανανέωσή του μέχρι τον Αύγουστο του 2007. Από τον Ιανουάριο του 2006 μέχρι και τον Απρίλιο του ίδιου χρόνου, η Χαρτς έκανε αρκετές προσφορές για ένα νέο συμβόλαιο στον Γουέμπστερ -που είχε γίνει βασικός και αναντικατάστατος στη Χαρτς και είχε χριστεί και διεθνής- τις οποίες όμως ο ποδοσφαιριστής απέρριψε και μάλιστα, επειδή ένιωθε ότι είχε αλλάξει το κλίμα στην ομάδα, αποφάσισε να φύγει. Συμβουλεύτηκε την ένωση των Σκωτσέζων επαγγελματιών ποδοσφαιριστών και με βάση έναν όρο στο συμβόλαιό του, ειδοποίησε τη Χαρτς ότι μέσα σε 14 μέρες θα την εγκατέλειπε. Στις 9 Αυγούστου 2006 ο Γουέμπστερ υπογράφει ένα συμβόλαιο τριετούς συνεργασίας με τη Γουίγκαν.

Η Χαρτς δεν παίρνει ούτε ένα ευρώ για τη μετακίνηση του Γουέμπστερ και προσφεύγει στα δικαστήρια ζητώντας 5 εκατομμύρια στερλίνες αποζημίωση. Υστερα από 12 μήνες δικαστικής διαμάχης σε αυτή την υπόθεση, το αποτέλεσμα ήταν ότι το δικαστήριο ερμηνεύοντας τα στοιχεία της υπόθεσης και τον κανονισμό μεταγραφών της ΦΙΦΑ, αποφάσισε ότι κανείς ποδοσφαιριστής δεν μπορεί να δεσμεύεται με συμβόλαιο μεγαλύτερο των τριών χρόνων, ενώ αν είναι πάνω από 28, η χρονική διάρκεια του συμβολαίου περιορίζεται στα 2. Μάλιστα, ο ποδοσφαιριστής που έχει συμβόλαιο μεγαλύτερο από 3 χρόνια, έχει τη δυνατότητα να εξαγοράσει το συμβόλαιο που απομένει και να κερδίσει την ελευθερία του. Η Χαρτς, αφού έχασε το θέμα με τη χρονική διάρκεια του συμβολαίου, έριξε το βάρος στην αποζημίωση. Η ΦΙΦΑ υπολόγισε ότι η Χαρτς θα έπρεπε να αποζημιωθεί με το ποσό των 650 χιλιάδων στερλινών, Η Χαρτς, όμως, ζήτησε 4,5 εκατομμύρια στερλίνες και η προσφυγή στο αθλητικό δικαστήριο της Λωζάννης ήταν αναμενόμενη.

Η απόφαση του δικαστηρίου λοιπόν, που δημοσιοποιήθηκε πριν από δύο ημέρες, προβλέπει ότι το ποσό με το οποίο έπρεπε να αποζημιωθεί η Χαρτς έπρεπε να ισούται με τις αποδοχές του Γουέμπστερ κατά τον τελευταίο χρόνο του συμβολαίου του, δηλαδή με 150 χιλιάδες στερλίνες. Η απόφαση αυτή δημιουργεί δεδικασμένο και ουσιαστικά θα τερματίσει τα υπέρογκα ποσά των μεταγραφών, θα δημιουργήσει μεγαλύτερες συνθήκες κινητικότητας στην αγορά των ποδοσφαιριστών που θα έχουν μεγαλύτερη ευχέρεια χειρισμών και θα αλλάξει αναγκαστικά και τους σχεδιασμούς πάρα πολλών ομάδων στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.