Το πρωτάθλημα των μεγάλων παικτών

Ο Αμορόζο έχει βγει πρώτος σκόρερ στα πρωταθλήματα της Βραζιλίας, της Ιταλίας και της Γερμανίας, έχει αγωνιστεί στην Ισπανία και την Ιαπωνία και έχει φορέσει 19 φορές τη φανέλα της εθνικής Βραζιλίας, στην οποία δεν καθιερώθηκε επειδή στη θέση του αγωνίζονταν πρωταθλητές κόσμου όπως οι Ρομάριο και Ρονάλντο. Το μόνο κακό είναι ότι βαδίζει προς τα 34 και ότι μέσα στο 2007 έχει παίξει μόλις 6 φορές στην ενδεκάδα της Γκρέμιο, στην οποία ανήκε πριν έρθει στον Αρη. Ο ίδιος δήλωσε ότι η υποαπασχόλησή του τον τελευταίο χρόνο είναι απόλυτα λογική και δεν έχει να κάνει με τραυματισμούς. «Στη Βραζιλία» είπε «υπάρχουν πολλοί ποδοσφαιριστές που σταματούν για λίγο, γεμίζουν τις μπαταρίες τους κι επιστρέφουν στην Ευρώπη με νέα κίνητρα». Εφερε μάλιστα ως παράδειγμα τον Ριβάλντο και τον Ζε Ρομπέρτο -και οι δύο πριν ξαναγυρίσουν στη γηραιά ήπειρο (ο πρώτος στον Ολυμπιακό και ο δεύτερος στην Μπάγερν Μονάχου) έκαναν ελάχιστα ματς με την Κρουζέιρο και τη Σάντος από τις οποίες πέρασαν.

Φόρμα
Θα έχει ενδιαφέρον τους επόμενους μήνες να παρακολουθήσουμε το αν ο Αμορόζο στην Ελλάδα θα βρει τη φόρμα του. Αν τα καταφέρει, θα είναι ο τρίτος Βραζιλιάνος διεθνής ποδοσφαιριστής που έρχεται στη χώρα μας στα 33 του σχεδόν τελειωμένος και κάνει ένα αξιοπρεπέστατο φινάλε καριέρας: ο πρώτος ήταν ο «Ρίμπο», που στον Ολυμπιακό ξαναγεννήθηκε μετά το άτυχο πέρασμά του από τη Μίλαν, και ο δεύτερος ο Εμερσον, που ήρθε στην Ξάνθη και κατάφερε να κάνει στα 34 του μεταγραφή στην ΑΕΚ χάρη στις εξαιρετικές εμφανίσεις του με τη φανέλα της ομάδας της Θράκης.

Καριέρα
Κάποτε ένας ποδοσφαιριστής που ερχόταν στην Ελλάδα στα 32 ή στα 33 θεωρούνταν εκ των πραγμάτων τελειωμένος. Θυμάμαι τον Μάουρο Σίλβα, τον μεγάλο Βαν ντε Κέρκοφ, τον Μπόνεφ: όλοι κουβαλούσαν τεράστια βιογραφικά -κανένας δεν έκανε τίποτα. Τα τελευταία χρόνια η τάση αυτή έχει θεαματικά αντιστραφεί. Σαφώς και κάποιοι τριανταπεντάρηδες απογοήτευσαν (ο Σινιόρι στον Ηρακλή, ο Γιάρνι στον ΠΑΟ, ο Τζόνι Νόβακ και ο Ντάνι στον Ολυμπιακό), όμως οι πιο πολλοί φτασμένοι επαγγελματίες που ήρθαν στη χώρα μας έχοντας συμπληρώσει προ πολλού τα 30 τα κατάφεραν καλά. Ο Κριστιάν Καρεμπέ ήταν ένας άψογος επαγγελματίας, ο Σίνισα Γκόγκιτς έδειξε από τι πάστα πρωταθλητή ήταν φτιαγμένος, ο Μάρκους Μινχ ήταν ο ΜVP του ΠΑΟ τη χρονιά που κατέκτησε το νταμπλ. Δεν χρειάζεται να κοιτάμε μόνο τα προηγούμενα χρόνια: ο 34χρονος Ντάρκο Κοβάσεβιτς φέτος παραδίδει δωρεάν μαθήματα για το πώς παίζεται η θέση του φορ και ο 33χρονος Ρονάλντο Γκιάρο στον Αρη δείχνει πως μόνο τυχαία δεν είναι η τεράστια καριέρα που κουβαλάει στις πλάτες του.

Ευκαιρία
Δεν είναι μόνο οι βετεράνοι των μεγάλων ομάδων που τα έχουν πάει καλά: σπουδαία πράγματα έχουν κάνει και άλλοι που αγωνίστηκαν σε μικρότερες ομάδες. Στη Λάρισα ακόμα νοσταλγούν τον Ντένις Σέρμπαν και παραδέχονται ότι ο Κόζλεϊ έδωσε ως σέντερ φορ πολύ περισσότερα από όσα άλλοι νεότεροι. Στην Ξάνθη αναγνωρίζουν ότι ο 33χρονος Τόμας Ρατζίνσκι κάνει φέτος θαύματα και στον Ακράτητο, πριν διαλυθεί η ομάδα, ο 34χρονος Παγκανίν είχε προλάβει να δείξει για ποιο λόγο έπαιξε στην Ιντερ. Σήμερα οι ομάδες δεν κοιτάνε την ηλικία και το βιογραφικό: αν «ψηθούν» ότι ένας παίκτης μπορεί να βοηθήσει, του δίνουν την ευκαιρία να δοκιμάσει. Χθες ο ΠΑΟΚ ανακοίνωσε την απόκτηση του Σέρτζιο Κονσεϊσάο. Για να καταλάβετε, σύμφωνα με τη μεγαλύτερη βάση δεδομένων για ποδοσφαιριστές που υπάρχει στο Διαδίκτυο (το συνδρομητικό www.soccerasottiacion.com) ο Πορτογάλος είχε σταματήσει το ποδόσφαιρο (!): όμως εγώ λέω ότι καλά έκανε ο Ζήσης Βρύζας και του έδωσε μία ευκαιρία -ποτέ δεν ξέρεις!

Λαχτάρα
Στις ιστορίες αυτές υπάρχουν δύο αναγνώσεις. Η πρώτη είναι ότι οι Ελληνες λαχταρούν τους μεγάλους παίκτες, ειδικά αυτούς που κατά καιρούς έχουν θαυμάσει στην τηλεόραση, και τους παρέχουν χρόνο και φροντίδα για να ξαναβρούν τον εαυτό τους. Η δεύτερη ανάγνωση είναι ότι το ελληνικό πρωτάθλημα εξελίσσεται σιγά σιγά σε «νεκροταφείο ελεφάντων», μοιάζει ιδανικό για ποδοσφαιριστές που ψάχνουν ένα καλό κλείσιμο καριέρας. Στην Ευρώπη κάτι αντίστοιχο δεν υπάρχει! Η ιδιαιτερότητα του ελληνικού πρωταθλήματος είναι ότι τα παιγνίδια του είναι σκληρά, μερικές φορές άτεχνα και συνήθως κλειστά μια και οι άμυνες έχουν πάντα τον πρώτο λόγο. Σε τέτοια παιγνίδια τη διαφορά δεν την κάνει τόσο η ποιότητα όσο η εμπειρία. Αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι στις περισσότερες ελληνικές ομάδες οι πολυτιμότεροι παίκτες είναι αυτοί που έχουν ξεπεράσει εδώ και καιρό τα 32 και δεν αναφέρομαι απαραίτητα σε ξένους.

Αναντικατάστατοι
Στον Ολυμπιακό Νικοπολίδης, Στολτίδης, «Τζόλε» και Αντζας μοιάζουν και είναι αναντικατάστατοι. Στον ΠΑΟ η χρησιμότητα του Γιάννη Γκούμα δεν συζητείται, στην ΑΕΚ τραβάνε κουπί, πλην του «Ρίμπο», ο Ζήκος, ο Δέλλας, ο Λυμπερόπουλος, στον ΠΑΟΚ ο καλύτερος είναι ο Γεωργιάδης, στη Λάρισα την άμυνα συμμαζεύει κυρίως ο Νταμπίζας και ο Κώτσιος με τον Βενετίδη δίνουν σιγουριά, στον Ηρακλή η μισή ομάδα είναι ο Πουρσανίδης, ο Κατσιαμπής και ο Μαυρογενίδης. Στον Ατρόμητο σταθερές αξίες αποτελούν ο Λουτσιάνο και ο 33χρονος πλέον Γιώργος Ανατολάκης: όχι τυχαία.

Ανάγκη
Δεν ξέρω τι θα κάνει ο Αμορόζο. Είμαι βέβαιος όμως ότι παίκτες με μεγάλα ονόματα σε τέτοια ηλικία θα δούμε τα επόμενα χρόνια πολλούς ακόμα. Τους έχουμε και μας έχουν ανάγκη...

Μανούτσο
Δεν είναι πολύ γρήγορος, παρ' όλο που το σκαρί του σε πείθει για το αντίθετο. Είναι όμως εκρηκτικός και «πέφτει» γρήγορα στην μπάλα κι αυτό για έναν σέντερ φορ είναι το σπουδαιότερο. Ο Μανούτσο είναι σέντερ φορ -για όποιον δεν τον έχει δει, θέλω να πω ότι είναι κάτι ανάμεσα στον Κλάιφερτ και τον Κανού: έχει την τεχνική τού πρώτου και τον όγκο του δεύτερου και για αυτό τράβηξε την προσοχή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Κατά τη γνώμη μου είναι το είδος του φορ που στον ΠΑΟ έλειπε, ο ποδοσφαιριστής που θα παίξει καλά με πλάτη και τραβώντας παίκτες πάνω του θα βοηθήσει τον Σαλπιγγίδη, τον Ν'Ντόι ή τον Παπαδόπουλο να βρουν χώρους. Ο Ποστίγκα είναι αλήθεια ότι μέχρι τώρα στην καριέρα του ήταν περισσότερο συνηθισμένος να παίζει μόνος στην κορυφή της επίθεσης. Ο Μανούτσο μοιάζει ιδανικός συμπαίκτης για όλους τους κυνηγούς του ΠΑΟ.

Το μόνο κακό στην περίπτωση είναι ότι το ελληνικό πρωτάθλημα τελειώνει στα μέσα Απριλίου: το παλικαράκι θα έχει ελάχιστο χρόνο για να προσαρμοστεί, αν και έχω τη βεβαιότητα ότι θα δείξει τα καλά στοιχεία του. Ο κίνδυνος στην προκειμένη περίπτωση είναι να φύγει ακριβώς τη στιγμή που θα διαπιστωθεί η σημαντικότητα της προσφοράς του: αν ο Μανούτσο βγει, δεν θα είναι καθόλου εύκολο για τον ΠΑΟ να τον αντικαταστήσει, αφού μιλάμε για παίκτη με μεγάλα προσόντα. Για τον επόμενο η σύγκριση θα είναι αληθινά δύσκολη.

Επειδή είναι βασικό ένας ποδοσφαιριστής να μη συμπεριφέρεται σαν περαστικός και να μην έχει στο μυαλό του ότι κάνει στην Ελλάδα το αγροτικό του, ελπίζω στον ΠΑΟ να κινηθούν από τώρα ώστε να πετύχουν ο δανεισμός του να κρατήσει τουλάχιστον ενάμιση χρόνο. Ο Πεσέιρο θα πρέπει μάλιστα να του δώσει να καταλάβει ότι από τις δικές του αναφορές στον Κεϊρόζ θα κριθούν πολλά: ο ΠΑΟ, για να έχει τη βεβαιότητα ότι ο ποδοσφαιριστής θα του δώσει αυτό που μπορεί, πρέπει να του υπενθυμίζει ότι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τον παρακολουθεί και τον κρίνει καθημερινά και αυστηρά.

Είναι σπουδαίος παίκτης ο Μανούτσο -η περίπτωσή του όμως απαιτεί λεπτούς χειρισμούς. Αν ο Πεσέιρο βρει τρόπους να του δίνει κίνητρα, o ΠΑΟ μ' ένα τέτοιο όπλο στο ρόστερ του δικαιούται να στοχεύει όχι απλά το ελληνικό πρωτάθλημα, αλλά το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ.