Τα σενάρια όλα είναι πιθανά...

Το παιχνίδι με τη Σιένα μόλις είχε τελειώσει. Ο Πίνι Γκέρσον ένιωθε το έδαφος να φεύγει από τα πόδια του. Ηξερε πριν από τον αγώνα ή μάλλον μετά την γκέλα στην Πυλαία με τον ΠΑΟΚ ότι όλος ο κόσμος ήταν εναντίον του. Εβλεπε και την εχθρική ατμόσφαιρα προχθές στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, αλλά στο τέλος πίστεψε ότι θα τη γλιτώσει. Ηταν όταν ο Ολυμπιακός προηγήθηκε με 7 πόντους και έδειχνε να αγκαλιάζει τη νίκη.

Ο Αμερικανός πλέι μέικερ, όμως, της Σιένα, ο «μικροσκοπικός» Τερέλ ΜακΙντάιρ, είχε αντίθετη άποψη. Εβαλε τρία διαδοχικά τρίποντα και έστειλε στην κόλαση τον έμπειρο προπονητή. Το τι άκουσε ο τελευταίος, κυρίως φεύγοντας για τα αποδυτήρια, δεν περιγράφεται. Η ψυχολογία του, όπως ήταν επόμενο, ήταν χάλια. Δεν μίλησε καθόλου στους παίκτες, σκυθρωπός αποχώρησε λίγα λεπτά αφότου είχε τελειώσει το εφιαλτικό σαραντάλεπτο. Ο εκ των συνεργατών του και γυμναστής της ομάδας, Αβι Κοβάλσκι, έδινε το επόμενο ραντεβού: «Προπόνηση Σάββατο πρωί στις 12», είπε ο Κοβάλσκι και το θέμα που γεννάται είναι αν ο Πίνι Γκέρσον θα δώσει το «παρών» σε αυτή την προπόνηση. Και βέβαια αν θα συνεχίσει να είναι προπονητής του Ολυμπιακού.

Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε τους λόγους, για τους οποίους εκφράζουμε την αμφιβολία μας. Απλώς η πραγματικότητα αναφέρει ότι το ποτήρι πλέον έχει ξεχειλίσει. Εχουμε ξαναγράψει ότι ο Ισραηλινός έχει ευθύνη για το χάλι της ομάδας, αλλά δεν είναι ο μοναδικός υπεύθυνος. Φταίνε και οι παίκτες, φταίει και η διοίκηση. Μερίδιο, έστω και μικρό, έχει και ο κόσμος. Αλλά και εμείς, ο Τύπος. Και ο γυμναστής, όμως. Για τον Κοβάλσκι εκφράζονται πολλά παράπονα. Οι τραυματισμοί που «φορτώνονται» εν πολλοίς στον Κοβάλσκι, βλέπετε, είναι συνεχείς και κατά τη γνώμη μας είναι από τους πλέον βασικούς λόγους που ο Ολυμπιακός έχει την πορεία που έχει. Πόσο διαφορετικά τα πράγματα θα ήταν αν είχαν παίξει σε κάποια ματς ο Μασιγιάουσκας, ο Βασιλειάδης ή ο Τσακαλίδης; Ή επίσης ο Γκριρ και ο Βασιλόπουλος, που έμειναν αρκετό καιρό εκτός δράσης; Θεωρητικά 1-2 ήττες θα είχαν αποφευχθεί. Τουλάχιστον. Και σίγουρα σε μια τέτοια περίπτωση οι κραδασμοί θα ήταν μικρότεροι. Πιθανότατα δεν θα είχε τεθεί θέμα Γκέρσον.

Ανακοινώσεις

Από τον Ολυμπιακό δεν ανακοινώθηκε τίποτα χθες, παρά μόνο ότι η επόμενη προπόνηση είναι για αύριο. Η ΚΑΕ μιάμιση ώρα πριν από το παιχνίδι με τη Σιένα εξέδωσε ανακοίνωση, στην οποία ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι «γνωρίζει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ομάδα, τα οποία όμως δεν επιλύονται με μια βιαστική και αποσπασματική προσέγγιση και εν θερμώ επίρριψη ευθυνών σε ένα ή περισσότερα άτομα». Το είδατε; Ενα ή περισσότερα άτομα. Η δυσφορία, λοιπόν, δεν έχει να κάνει μόνο με τον προπονητή, αλλά και με άλλους. Ισως και με τον γυμναστή, ίσως και με κάποιους παίκτες που δεν αποδίδουν σύμφωνα με τις δυνατότητές τους.

Αρχικά όσον αφορά τον Γκέρσον, ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος μέχρι πρότινος τον στήριζε. Μάλλον, όμως, τα δεδομένα πρέπει να έχουν αλλάξει. Και δύο είναι οι βασικοί λόγοι: α) το ότι ο Ισραηλινός είναι πλέον το «κόκκινο πανί» για τον κόσμο της ομάδας, που από δω και πέρα δύσκολα θα τον αφήσει σε χλωρό κλαρί και β) ο Γκέρσον δεν τα έχει καλά με αρκετούς παίκτες της ομάδας, που θα ανακουφιστούν αν μάθουν ότι δεν θα συνεχίσει στην ομάδα. Αυτοί είναι παράγοντες σημαντικοί, ώστε τα δύο αδέρφια Αγγελόπουλοι να αποφασίσουν την αποπομπή του Ισραηλινού και να προωθήσουν τον Γιάννη Σφαιρόπουλο στη θέση του χεντ κόουτς ή να πάρουν άλλο προπονητή (χθες, σε μία μέρα παράνοιας κυκλοφόρησαν σενάρια και για Φώτη Κατσικάρη. Ποτέ δεν πρέπει να αποκλειστεί περίπτωση του Παναγιώτη Γιαννάκη). Είναι δυνατόν να προχωρήσει μία ομάδα, όταν τον προπονητή δεν τον θέλουν παίκτες και όλος σχεδόν ο κόσμος της; Απίθανο! Λέγεται ότι κάτι τέτοιο ίσχυε και πέρυσι, μόνο που πλέον η κατάσταση έχει εκτραχυνθεί όσο δεν πάει.

Αν τελικώς οι «ερυθρόλευκοι» δεν αποφασίσουν να φύγει ο Γκέρσον, πρέπει κάτι να κάνουν με το ρόστερ. Ετσι επιτάσσει η λογική. Η αντικατάσταση ενός παίκτη μοιάζει μια λύση. Για τον Γκριρ άλλωστε έχει ήδη υπάρξει μεγάλη γκρίνια. Οπως υπάρχουν συνεχώς φήμες για τον Μίλαν Γκούροβιτς. Πάντως, αναμένεται να λύσει κάποια προβλήματα το βουλγαρικό διαβατήριο, που αναμένεται να πάρει ο Μαρκ Τζάκσον, Δευτέρα ή Τρίτη.

Το τι θα γίνει τελικά ίσως να το μάθουμε και σήμερα, όταν λέγεται ότι θα υπάρξουν ανακοινώσεις. Ο Ολυμπιακός νοσεί όσο ίσως ποτέ επί ημερών Αγγελόπουλων και οι δύο διοικητικοί «κολοσσοί» της ομάδας καλούνται να πάρουν σημαντικές αποφάσεις. Λίγη υπομονή και θα δούμε τι θα συμβεί, με την περίπτωση να απομακρυνθεί ο Γκέρσον να μοιάζει πιο πιθανή όσο ποτέ.

Δεν αντέχονται τα δύο καρπούζια

Η πρώτη φάση της Ευρωλίγκας ολοκληρώθηκε χθες. Αυτή του ULEB Cup τελείωσε την προηγούμενη εβδομάδα και προχθές εκείνη του EuroCup. Στις τρεις ευρωπαϊκές διοργανώσεις συνεχίζουν Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, Αρης και Πανιώνιος. Αποτέλεσμα όχι κολακευτικό, αν αναλογιστούμε ότι μιλάμε για μία από τις πλέον προηγμένες μπασκετικά ευρωπαϊκές χώρες. Και μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι οι ομάδες που θα εξακολουθήσουν να παλεύουν στα σαλόνια της Ευρώπης είναι μακράν οι τέσσερις πρώτες στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Το πιο άσχημο είναι αυτό που ακούγεται συχνά-πυκνά: «Τι να κάνουμε στην Ευρώπη, δεν αντέχουμε και στις δύο διοργανώσεις». Κάτι τέτοιο πριν από πολλά χρόνια θα ακουγόταν ως κακόγουστο αστείο. Τώρα, όμως, που π.χ. το Μαρούσι, το οποίο πριν από χρόνια είχε κατακτήσει το Σαπόρτα, παλεύει για την παραμονή του στην Α1, τίποτα δεν πρέπει να μας παραξενεύει. Να μας προβληματίζει, όμως, σίγουρα ναι.

Για Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό και Αρη καθημερινά γράφουμε, διαβάζουμε και ακούμε εκτιμήσεις για το πού μπορούν να φθάσουν στην Ευρωλίγκα. Εκείνο που δεν έχει αναφερθεί εκτενώς είναι το ενδεχόμενο πρόκρισης στους «16» του ULEB Cup του Πανιωνίου, που μπροστά του θα βρει τη Βαλένθια του Φώτη Κατσικάρη και του παλιού «πάνθηρα» Ρούμπεν Ντάγκλας. Με μία πρώτη ματιά κάλλιστα μπορεί να πει κανείς ότι οι πιθανότητες είναι ελάχιστες. Εκτιμάμε, όμως, ότι δεν είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα. Δεν θα μιλήσουμε για μπάτζετ και τέτοια, με την ισπανική ομάδα πάντως να έχει τουλάχιστον τριπλάσιο σε σχέση με αυτό του Πανιωνίου. Αγωνιστικά τα μεγάλα ατού των Ισπανών είναι ότι α) διαθέτουν παίκτες μεγαλύτερου ειδικού βάρους, όπως είναι ο Ντάγκλας, ο Λιθουανός Τιμίνσκας, ο Σέρβος Μιλόγιεβιτς και ο πέρυσι των Λέικερς Σαμόντ Ουίλιαμς και β) έχουν το δεύτερο παιχνίδι στην έδρα τους.

Το δεύτερο, όμως, πλεονέκτημα κάλλιστα μπορεί να γίνει και μειονέκτημα. Βλέπετε, οι νεανικοί Νεοσμυρνιώτες έχουν αποδείξει φέτος ότι παίζουν καλύτερα μακριά από το γήπεδό τους. Θυμηθείτε τη νίκη στο Αλεξάνδρειο επί του Αρη, αυτή στη Λιόν επί της Βιλερμπάν και αρκετές ακόμα σε Ελλάδα και Ευρώπη. Συν τοις άλλοις στο ρόστερ υπάρχει πλέον πλέι μέικερ της προκοπής, ο Αλεξάνταρ Τσάπιν. Απλά να θυμίσουμε ότι ο Πανιώνιος τα έχει πάει μια χαρά μέχρι στιγμής, τι κι αν έπαιζε μέχρι πρότινος χωρίς ποιοτικό βασικό «άσο». Σκεφθείτε τι έχει να γίνει τώρα που μπήκε στο ρόστερ ο διεθνής Σλοβένος Τσάπιν. Και όχι μόνο αυτό. Οι Νεοσμυρνιώτες στα ματς με τη Βαλένθια -λογικά- θα έχουν και Αμερικανό ψηλό, που, όποιος κι αν είναι, σίγουρα θα βοηθήσει περισσότερο από ό,τι ο Μουγεζίνοβιτς.

Δεν είναι χαμένος από χέρι, λοιπόν, ο Πανιώνιος. Ο οποίος μάλιστα, αν περάσει, μπροστά του θα βρει μία εκ των Ζαντάρ, Αζόβμας, ομάδες που είναι του χεριού του. Και από κει και πέρα υπάρχει το φάιναλ έιτ του Τορίνο, στο οποίο όλα μπορούν να συμβούν.