Δύο ηφαίστεια και ένας βάλτος...

Για τον Σπανούλη, τον Διαμαντίδη, τον Ντικούδη και τον Χατζηβρέττα, το χθεσινό σουαρέ στη Μαδρίτη ήταν κάτι σαν deja vu. Κάπου το είχαν ξαναδεί αυτό το έργο και μάλιστα πρόσφατα! Οι διαρκείς και συνήθως αδικαιολόγητες διαμαρτυρίες των Ισπανών (παικτών και φιλάθλων) από το πρώτο λεπτό του αγώνα παρέσυραν τους διαιτητές, εκνεύρισαν τους «πράσινους» και δημιούργησαν συνθήκες Ευρωμπάσκετ 2007. Η Ρεάλ πέτυχε 19 συνεχείς πόντους με βολές στο τέλος του α' ημιχρόνου!

Ο Παναθηναϊκός, όμως, είναι καμωμένος από σκληρό μέταλλο. Γύρισε το παιχνίδι από το 11', το έφερε στα μέτρα του, έχασε ευκαιρία νίκης στο φινάλε της κανονικής διάρκειας (όταν αστόχησε από 9 μέτρα ο Μπατίστ) και τελικά υποκλίθηκε στη ρέντα του Μπούλοκ, ο οποίος έβαλε 3 τρίποντα στα τελευταία 90 δευτερόλεπτα της παράτασης. Ενα στον Σπανούλη, ένα στον Διαμαντίδη, ένα στον Γιασικεβίτσιους!

Πήγε έτσι χαμένο το ρεσιτάλ του Ομπράντοβιτς, ο οποίος παρέδωσε μαθήματα στο Χοάν Πλάθα. Μέχρι να καταλάβει ο Ισπανός ότι ο Παναθηναϊκός έπαιζε με 4 κοντούς και «τεσσάρι» έναν από τους Χατζηβρέττα, Διαμαντίδη, η διαφορά είχε εξανεμιστεί.

Ο αγώνας του «Βισταλέγκρε» ήταν αντάξιος τελικού, όπως και ο αντίστοιχος της Αθήνας πριν από μερικές εβδομάδες. Κρίμα που έπεσε στα νύχια του ανεκδιήγητου Σκάι, ο οποίος τον μετέδωσε σε μαγνητοσκόπηση, για να μη μετακινήσει το δελτίο ειδήσεων. Ενα δελτίο που δεν βλέπει κανείς.

Και οι δύο ελληνικές ομάδες που έπαιξαν χθες είχαν φλόγα, φιλοδοξία, οίστρο. Ανεξαρτήτως αποτελέσματος, τίμησαν τις φανέλες και έκαναν μαζί με τους τηλεθεατές ένα γλυκό ταξίδι στο παρελθόν, τότε που δεν ακροβατούσαν μόνο ο Παναθηναϊκός, η Ρεάλ, η Μακάμπι, αλλά και ο Αρης στην κορυφογραμμή της Ευρώπης. Η βραδιά διαφήμισε το μπάσκετ και την Ευρωλίγκα όσο λίγες.

Τι κρίμα να αποτελεί τέτοια παραφωνία ο Ολυμπιακός!

Για την κλήρωση του προολυμπιακού τουρνουά, δεν νομίζω ότι χρειάζονται πολλά σχόλια, Ιανουάριο μήνα. Δεδομένου ότι η Εθνική μας είναι η καλύτερη ποιοτικά από τις ομάδες που μετέχουν και παίζει εντός έδρας, η τύχη της περνάει από τα δικά της χέρια. Εφόσον παρουσιαστεί πλήρης και χρησιμοποιήσει ως κινητήριο δύναμη το γνώριμο οίστρο της, θα προκριθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αλλωστε, το σύστημα διεξαγωγής του τουρνουά δίνει δεύτερη και τρίτη ευκαιρία σε όποια ομάδα τύχει να στραβοπατήσει στο ξεκίνημα.

Η Βραζιλία είναι ασφαλώς η ισχυρότερη από τις ομάδες του «δεύτερου γκρουπ δυναμικότητας», αλλά μικρό το κακό. Οι αστέρες της παίζουν στο ΝΒΑ (ο Μπαρμπόσα, ο Βαρεζάο, ο ασθενής αυτόν τον καιρό Νένε) και δεν νομίζω να δεχθούν να μπουν στο γήπεδο Ιούλιο μήνα «για το καλό της πατρίδας». Ειδικά για εκείνον τον Βαρεζάο, η Αθήνα μπορεί να αποτελέσει τόπο μαρτυρίου. «Αν είναι έξυπνος, δεν θα έρθει», μου έλεγε χθες το βράδυ ο Νίκος Ζήσης.

Αλλά δεν θυμάμαι να τον έκοψα για έξυπνο τον κατσαρομάλλη Βραζιλιάνο, πρόπερσι στην Ιαπωνία.