Μια άσκηση ανθρωπιάς για κάθε ενδιαφερόμενο

Φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι θα διαβάσατε για τις περιπέτειες που είχε ο πιτσιρικάς ο Σάνι της Βαλένθια –μεταγραφική επιθυμία της ΑΕΚ- μέχρι να φθάσει από την Αφρική, να παίξει ποδόσφαιρο στην Ισπανία και τη Βαλένθια. Η περίπτωση στην οποία αναφέρομαι σήμερα δεν έχει να κάνει με κάποιον αθλητή, αλλά με κάτι διαφορετικό, εξίσου ανθρώπινο όμως.

Ο Γιώργος-Σαμψών Χατσατριάν γεννήθηκε στο Λενινακάν της Αρμενίας το 1985. Ηρθε στην Ελλάδα το 1993 σε ηλικία 8 ετών μαζί με την οικογένειά του για μια καλύτερη ζωή. Φοίτησε κανονικά στο δημοτικό σχολείο και από το 1999 και για 6 χρόνια στο Μουσικό Σχολείο Θεσσαλονίκης. Με την κιθάρα του συμμετέχει στο «Μεικτό Σύνολο Σύγχρονου Ελληνικού Τραγουδιού» του προαναφερθέντος σχολείου. Στους πανελλήνιους μαθητικούς διαγωνισμούς βραβεύτηκε τρεις φορές με Α' βραβείο. Στο πλαίσιο εκδηλώσεων του «Μουσικού Σχολείου» εμφανίστηκε στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (2003) στο Συνεδριακό Κέντρο «Ι. Βελλίδης» (2004), στην αίθουσα τελετών του ΑΠΘ (2004), όπως και στην ΕΤ3 (2004). Αποφοίτησε από το «Μουσικό Σχολείο Θεσσαλονίκης» το 2005 και με τη διαδικασία των πανελλαδικών εξετάσεων εισάγεται στο ΤΕΙ Μεσολογγίου. Τη συνέχεια την αφηγείται ο ίδιος:

«Μέχρι τις 20/1/2006 η άδεια διαμονής μου ήταν αυτοτελής (επειδή ήμουν μαθητής), από τις 20/1/2006 μέχρι τις 20/1/2007 ανανέωσα την άδεια διαμονής μου ως σπουδαστής (καθώς ήμουν πλέον φοιτητής στο ΤΕΙ Μεσολογγίου). Πήγα στο ΤΕΙ Μεσολογγίου, έκανα την εγγραφή και έμεινα εκεί για λίγο χρονικό διάστημα. Οι γονείς μου οικονομικά δεν μπορούσαν να με βοηθήσουν, γι' αυτό αναγκάστηκα να εγκαταλείψω τις σπουδές μου και να γυρίσω πίσω στη Θεσσαλονίκη και την οικογένεια μου, επειδή αντιμετώπιζα σοβαρό οικονομικό πρόβλημα. Ηρθα στη Θεσσαλονίκη κι άρχισα να εργάζομαι. Στις 20/1/2007 ανανέωσα την άδεια διαμονής μου πλέον ως εργαζόμενος. Στις 10 Οκτωβρίου 2007 πληροφορήθηκα από το γραφείο αλλοδαπών ότι η περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, για να εκδώσει την άδεια διαμονής της περιόδου 20/1/2006–20/1/2007 (το χρονικό διάστημα δηλαδή που είχα καταθέσει αίτηση για άδεια διαμονής μου ως σπουδαστής) ζητεί να προσκομίσω αναλυτική βαθμολογία από το ΤΕΙ Μεσολογγίου. Εγώ, όμως, αναγκάστηκα να εγκαταλείψω τις σπουδές μου για τους παραπάνω λόγους που ανέφερα και δεν έχω δώσει εξετάσεις. Τι έπρεπε να κάνω τώρα; Ρώτησα στο γραφείο αλλοδαπών. Με την απάντηση που πήρα ξαφνιάστηκα. Μου είπαν πως την περίπτωσή μου δεν την έχει προβλέψει ο Νομοθέτης και μου έδωσαν κάποιον τετραψήφιο αριθμό τηλεφώνου του Υπουργείου Εσωτερικών στη Διεύθυνση Αλλοδαπών. Την επόμενη μέρα το πρωί πήρα τηλέφωνο. Το σήκωσε κάποιος υπάλληλος και άρχισα να του λέω το πρόβλημά μου. Εκπληκτος άκουσα την απάντηση. Μου λέει: "Νεαρέ, δεν μπορείς να κάνεις του κεφαλιού σου". Του λέω: "Τι έκανα του κεφαλιού; Δεν μπόρεσα για οικονομικούς λόγους να συνεχίσω τις σπουδές μου".

Μου απαντά, λέγοντας: "Νεαρέ, δεν είστε Ελληνας πολίτης, δεν μπορείτε να κάνετε ό,τι κάνει ένας Ελληνας πολίτης. Μην μπορώντας να με βοηθήσει, με παρέπεμψε σε έναν άλλον υπάλληλο, ο άλλος σε έναν άλλον, ο άλλος σε έναν άλλον. Ωσπου μια ευγενική, ιδιαίτερα κατατοπιστική κυρία μού υπόδειξε να απευθυνθώ στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, αλλά και να συμβουλευτώ ένα δικηγόρο. Πήγα στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Εκεί με ενημέρωσαν ότι μόνο με δικηγόρο θα μπορούσα να γίνει δεκτός και με παρέπεμψε στο Γραφείο Αλλοδαπών του δήμου της περιοχής μου. Πηγαίνω στο γραφείο αλλοδαπών. Η υπάλληλος στην οποία απευθύνθηκα έδειξε μεγάλη κατανόηση. Ασχολήθηκε με την υπόθεσή μου, πήρε τηλέφωνο στην περιφέρεια. Μάλιστα, αφού πήγε η ίδια (και για άλλες υποθέσεις) στην περιφέρεια μου είπε να περιμένω, γιατί εκεί είχαν πολλή δουλειά. Το αποτέλεσμα είναι ότι από τον Οκτώβριο μέχρι και σήμερα δεν έχω βγάλει καμιά άκρη...». Με επιστολή του προς τους καθηγητές, μαθητές και αποφοίτους του «Μουσικού Σχολείου Θεσσαλονίκης» -ικέτης, όπως γράφει-, ζητεί τη συμπαράστασή τους για να εκλείψει ο κίνδυνος απέλασής του από τη χώρα.

Πηγή: blog afmarx.wordpress.com και εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» της 23/1/2008.

Πέταξε το μπαλάκι στον Τζίγκερ

Θυμηθείτε το. Μετά το ροτέισον και το μπάτζετ στην καθημερινότητά μας μπαίνει και η λέξη stakeholders που έφερε η χθεσινή συνέντευξη του Ανδρέα Βγενόπουλου. Πέρα από τα αστεία, όμως, η αποτίμηση της συνέντευξης και των προτάσεων που κατέθεσε η «Παναθηναϊκή Κίνηση» θα γίνει εν καιρώ. Αυτό που μπορούμε άμεσα να εκτιμήσουμε είναι ότι η πίεση, αναμενόμενη άλλωστε, μεταφέρεται στην πλευρά του Γ. Βαρδινογιάννη κατά πρώτο λόγο. Κατά δεύτερο λόγο και υπό προϋποθέσεις, στον Σωκράτη Κόκκαλη.

Ξεπερνώ τις δηλώσεις Γιαννακόπουλων –αλλά όχι τη σημασία της παρουσίας τους δίπλα στον Α. Βγενόπουλο- και σημειώνω ότι ο Γ. Βαρδινογιάννης θα πρέπει να απαντήσει κάποια στιγμή, για το αν δέχεται την πρόταση για πολυμετοχικότητα και οικονομική συνεισφορά από την «Παναθηναϊκή Κίνηση», μια και, όπως σημείωσε ο Α. Βγενόπουλος, μπορεί οι τωρινοί μέτοχοι να μην έχουν τη δυνατότητα να βάλουν στην ομάδα ένα ποσό της τάξης των 30-40 εκατομμυρίων που χρειάζεται για να ξαναγίνει μεγάλος ο ΠΑΟ. Και η απάντηση, δύσκολα μου φαίνεται ότι μπορεί να είναι αρνητική, γιατί η πίεση που θα ασκείται από εδώ και πέρα στον Γ. Βαρδινογιάννη θα είναι μεγάλη και πιθανόν διαρκής. Πιθανώς η σημερινή ιδιοκτησία της ΠΑΕ να χρειαστεί κάποιο χρόνο για την απάντησή της.

Το πιο λογικό είναι να αποφύγει σε πρώτο στάδιο την απευθείας αντιπαράθεση ή την κατηγορηματική απόρριψη της πρότασης της «Παναθηναϊκής Κίνησης». Ολα θα αρχίσουν να κινούνται με την απάντηση Τζίγκερ, που αν αποδεχθεί την πρόταση, θα μεταφέρει την πίεση και στον Σωκράτη Κόκκαλη, ο οποίος θα βρει μπροστά του έναν αντίπαλο με υψηλή συσπείρωση, που μπορεί οικονομικά να τον κοντράρει στα ίσια. Ισως και πέρα από το οικονομικό πεδίο, διότι η λειτουργία μιας ομάδας με το σύστημα των μελών και της εταιρικής διακυβέρνησης επιφέρει διαφορετικές αναταράξεις σε ένα μονοπολικό σύστημα εξουσίας, το οποίο γίνεται διπολικό.

Υποθέτω ότι η πρώτη επίσημη παρουσίαση της «Παναθηναϊκής Κίνησης» με την ηγετική παρουσία του Α. Βγενόπουλου δεν μπορούσε να αποφύγει τις συναισθηματικές κορόνες, αλλά είμαι σίγουρος ότι ο Α. Βγενόπουλος θα ανακαλύψει στην πορεία ότι εκτός από τον τρόπο διοίκησης ενός πολυμετοχικού Παναθηναϊκού, θα πρέπει να ασχοληθεί και με τη διαχείριση κι άλλων παραγόντων, όχι ιδιαιτέρως συνεργάσιμων.

Δύο τελευταίες επισημάνσεις: το γεγονός ότι δεν υπάρχει επικοινωνία μεταξύ του Γ. Βαρδινογιάννη και του Α. Βγενόπουλου μαρτυρά κάποια πράγματα για την αντιμετώπιση της πρότασης της «Παναθηναϊκής Κίνησης». Η δεύτερη αφορά την επισήμανση του Α. Βγενόπουλου ότι δεν βλέπει επιχειρηματικά τον ΠΑΟ. Δεν ευσταθεί. Ο ίδιος προτείνει ένα διαφορετικό μοντέλο επιχειρηματικής λειτουργίας και διαχείρισης. Φαντάζομαι ότι είναι ειλικρινής όταν λέει πως δεν τον ενδιαφέρει να ενθυλακώσει κέρδη, αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα.

Ο χαμός με τον Μπελούτσι

Από αρκετούς φίλους έγινα δέκτης παρατηρήσεων για την υπερβολή με την οποία αντιμετωπίστηκε από κάποιες εφημερίδες –και τη «SportDay»- το ντεμπούτο του Μπελούτσι στο φιλικό με τον Ηλυσιακό. Θα πρέπει να θυμίσω ότι οι αθλητικές εφημερίδες ασχολούνται κατά προτεραιότητα, έστω και με μία λελογισμένη υπερβολή ορισμένες φορές, με αθλητικά ζητήματα και η εμφάνιση του Μπελούτσι ήταν το γεγονός της μέρας. Πρόκειται, έτσι κι αλλιώς, για την πιο ακριβή μεταγραφή στην Ελλάδα κι είναι απολύτως δικαιολογημένο το ενδιαφέρον για τον ποδοσφαιριστή. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει αυτή η λαχτάρα των φιλάθλων οπαδών όλων των ομάδων να δουν ένα μεγάλο ποδοσφαιριστή –Λατίνο κατά προτίμηση- να φορά τη φανέλα της ομάδας τους και να μεγαλουργεί στο γήπεδο. Ανάλογη ήταν η λαχτάρα των φίλων του ΠΑΟ όταν πρωτοήρθε ο Εκι, ανάλογη είναι και η τρέλα των Αρειανών με τον Αμορόζο. Και στο συγκεκριμένο ζήτημα, η υπερβολή είναι το «παραμύθι» που αποτελεί μία από τα απολαύσεις του παιχνιδιού.