Περιφερειακός Αλίμου-Θεσσαλονίκης

To σύγχρονο ελληνικό μπάσκετ είναι γεμάτο με παραδείγματα αθλητών που άργησαν να εκτοξευτούν στο προσκήνιο. «Late bloomers» τους λένε στην Αμερική εκείνους που ανθίζουν με καθυστέρηση. Εδώ το πρόβλημα δεν είναι η ανθοφορία, αλλά -πρωτίστως- η τακτική των ίδιων των ομάδων μας. Προτιμούν οι περισσότερες να μπαλώσουν τα κενά τους με τη σίγουρη και φτηνή λύση των συγκριτικά έμπειρων κοινοτικών, παρά να ποντάρουν στα ελληνικά νιάτα.

Ακόμα και παίκτες που έμελλε να κατακτήσουν την Ευρώπη έπεσαν κατευθείαν στα βαθιά της Εθνικής Ανδρών, χωρίς καλά καλά να φορέσουν τη φανέλα της Παίδων, της Εφήβων, της Νέων. Ούτε ο Δημήτρης Διαμαντίδης έχει στο βιογραφικό του πληθώρα συμμετοχών στα «μικρά» αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα ούτε ο Θοδωρής Παπαλουκάς.

Από τη χρυσή φουρνιά των «παγκόσμιων» Εφήβων του 1995 (Κακιούζης, Παπανικολάου, Ρεντζιάς, Καράγκουτης, Χατζής, Καλαϊτζής, Γιαννούλης κ.ά.) μέχρι την πρόσφατη των Σχορτσανίτη, Βασιλόπουλου, Βασιλειάδη, Μαυροκεφαλίδη, Περπέρογλου, το κενό είναι ευδιάκριτο. Στελέχη όπως οι Διαμαντίδης, Σπανούλης, Ζήσης, Παπαλουκάς, Τσαρτσαρής, Ντικούδης, Χατζηβρέττας, Μπουρούσης μοιάζουν σαν να ξεπήδησαν ξαφνικά, διά παρθενογενέσως. Οσο ήσαν τινέιτζερς, δεν τους γνώριζε κανένας. Στην καλύτερη περίπτωση, εμφανίστηκαν στο παλκοσένικο όταν πάτησαν τα 20.

Κανένας όμως δεν χρειάστηκε να περιμένει όσο ο Δημήτρης Τσαλδάρης.

Στις 7 Μαρτίου ο άσος του Αρη θα κλείσει τα 28 του. Διεθνής; Θα αστειεύεστε. Μέχρι τον Οκτώβριο του 2005 δεν είχε πατήσει ποτέ τα παρκέ της Α1. Αγωνιζόταν στη Β' Εθνική και αργότερα στην Α2 με τον Αλιμο. Ντεμπούτο στη μεγάλη κατηγορία έκανε πριν από δυόμισι χρόνια, σκάρτα, όταν τον πήρε από το Περιστέρι και τον έντυσε στα μπλε ο Πανελλήνιος. Την περίοδο 2005-06 αναδείχθηκε κορυφαίος «ρούκι» ενός πρωταθλήματος όμως με ελάχιστους τέτοιους. Η μετακόμισή του στη Θεσσαλονίκη πέρασε σχεδόν απαρατήρητη, όπως και η παρθενική του χρονιά με την ένδοξη στολή του Αρη (φοράει το «16», αφού το «6» του Γκάλη έχει αποσυρθεί).

Οταν ο Γκόρντον Χέρμπερτ του έδωσε φανέλα βασικού, τον βρήκε σαν έτοιμο από καιρό. Τα 21 λεπτά συμμετοχής έγιναν 25, οι 5,1 πόντοι έγιναν 11,3, το ποσοστό εντός παιδιάς εκτοξεύτηκε από το 37% στο 51%, οι πρωτιές άρχισαν να καταφτάνουν: κορυφαίος της Α1 σε ευστοχία στα τρίποντα, δεύτερος σε επιτυχημένες προσπάθειες από τα 6,25, δύο φορές σερί MVP της αγωνιστικής.

Στην Ευρωλίγκα ο Τσαλδάρης είναι τρίτος σκόρερ του Αρη και δεύτερος πασέρ του, με περισσότερες ασίστ από το βασικό πόιντ γκαρντ Κασλ. Ταυτόχρονα αναλαμβάνει δύσκολες αποστολές στο μαν του μαν, διακρίνεται στις σύνθετες άμυνες και είναι κλασσικός «παίκτης ομάδας», σε μια ομάδα που δεν ξεχειλίζει δα από ταλέντο.

Πού ήταν κρυμμένος τόσα χρόνια;

Θα είναι η αδικία της δεκαετίας αν μείνει ο 28χρονος «σουίνγκμαν» έξω από την επόμενη 18άδα της Εθνικής Ανδρών. Τι κι αν πέρασε η πρώτη νιότη του; Για ομάδα μιλάμε, όχι για ληξιαρχείο. Αλλωστε το κορμί του είναι σχετικά ξεκούραστο και η φλόγα της φιλοδοξίας καυτή. Το πόστο που αφήνει πίσω του ο απόμαχος πια Χατζηβρέττας ταιριάζει γάντι στον Τσαλδάρη. Το έχει κερδίσει με το σπαθί του και με τον ιδρώτα του.