Οταν ο Λεμονής ξελαρυγγιάστηκε με δική του ευθύνη

Τόσα χρόνια στην Ελλάδα, τι διάολο, δεν θα το είχαμε καταλάβει ότι είναι παίκτης για τον Ολυμπιακό... Δύσκολο. Ολοι απλώς αποδέχτηκαν τη μεταγραφή Σίσιτς ως καλή λύση, επειδή έβλεπαν τον Ολυμπιακό να παίζει με βασικούς τους Κατσικογιάννη και Μενδρινό και σου έλεγαν «φέρε κι αυτόν να υπάρχει, μωρέ, στην ομάδα».

Χθες ο Σίσιτς φόρεσε τα ερυθρόλευκα για τρίτο ματς. Και κάθε φορά είναι και χειρότερος. Χθες ο Ολυμπιακός θα έχανε για δύο λόγους: ο πρώτος, η τρικυμία που τον έπιασε (και συμβαίνει συχνά, για να μην πω πάντα, στα εκτός έδρας ματς του Ολυμπιακού) στο πρώτο τέταρτο του δεύτερου ημιχρόνου. Και εκεί που το ματς μαζεύτηκε με τις δύο πρώτες αλλαγές του Λεμονή (Στολτίδη και Κοβάσεβιτς) και ο Ολυμπιακός δεν έτρωγε συνεχώς φάσεις και ξαναβγήκε μπροστά, ήρθε η αλλαγή του Σίσιτς. Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο ο Ολυμπιακός δεν θα κέρδιζε το ματς. Σε μισή ώρα μέτρησα ότι έκανε έντεκα ενέργειες. Ενα φάουλ (με κίτρινη κάρτα, γιατί τράβηξε φανέλα), τρία οφσάιντ γιατί ξεχνιόταν, τέσσερις λάθος πάσες ή κακές σέντρες πάνω σε αντίπαλο και τρία λάθος κοντρόλ, με επακόλουθο να χάσει την μπάλα. Δεν κάνω πλάκα, αυτά ακριβώς έκανε σε 30 λεπτά συμμετοχής. Καλύτερα θα ήταν για τον Ολυμπιακό να πάρει κόκκινη, πολύ καλύτερα. Και να σκεφτεί κανείς ότι, για να μπει αυτός, δεν μπήκε, ας πούμε, ο Μενδρινός.

Ο Σίσιτς είναι γνωστή αυτοκαταστροφική ιστορία. Ξέρει πάρα πολλή μπάλα, όλοι έχουν να λένε για τα προσόντα του, αλλά εδώ και επτά-οκτώ χρόνια στην Ελλάδα δεν διορθώθηκε ούτε στο ελάχιστο. Ο Δώνης, που τον μεγάλωσε στα χέρια του, δεν ζήτησε καν την πώλησή του. Αφού του έφαγε τα συκώτια, είπε «αφήστε τον ελεύθερο να φύγει να πάει κάπου αλλού να μην τον βλέπω». Ο Λεμονής, που τον έζησε στον Λεβαδειακό, έβγαλε το κακό σπυρί να του μιλά κάθε μέρα κι όμως τον πήρε στον Ολυμπιακό. Θα μου πείτε, είναι τρελός ο Λεμονής και το έκανε. Οχι, απλώς πίστεψε και πιστεύει ότι η βαριά φανέλα και η μεγάλη ομάδα θα του έκαναν καλό.

Δεν ξέρω αν θα δικαιωθεί στο μέλλον. Χθες ξέρω, πάντως, γιατί ο Σίσιτς ήταν όχι κακός, αλλά προκλητικός. Γιατί μπήκε ως αλλαγή. Στο μυαλό του, ο Γκαλέτι είναι μία τρίχα από τα αρ..... του. Στο μυαλό του, επίσης, όχι μόνο μπήκε αλλαγή, αλλά ο Ολυμπιακός προηγείτο κιόλας. Αν έμπαινε γιατί θα έπρεπε να το γυρίσει και να δείξει σε όλους πόσο καλός είναι και ότι δεν πρέπει να ξαναγίνει το λάθος να μείνει στον πάγκο, τότε θα ήταν μάλλον καλύτερος. Πώς ο Λεμονής θα τον διορθώσει, δεν ξέρω. Επίσης δεν ξέρω πόσο θα συνεχιστεί αυτή η ιστορία με τον Νικοπολίδη. Με Ξάνθη, Παναθηναϊκό και ΟΦΗ, χωρίς τον Αντώνη, ο Ολυμπιακός θα είχε πάρει πέντε βαθμούς λιγότερους και θα ήταν ήδη εκτός τίτλου. Θα μου πείτε «παίζει και ο τερματοφύλακας». Ναι, αλλά όχι μόνο ο τερματοφύλακας... Κάποια στιγμή πρέπει, όχι μόνο στην εντεκάδα του ματς και στα χαρτιά, να εμφανιστεί στον αγωνιστικό χώρο και ο Πατσατζόγλου, ας πούμε. Για τον Νούνιες δεν γράφω τίποτα. Περιμένω να δω κι άλλα. Μην την πατήσουμε πάλι όπως στην αρχή που τον βγάλαμε «παλτό» και τώρα τον αποκαλούμε παικταρά. Ας περιμένουμε έστω και με καθυστέρηση.

Η «τεσσάρα» που ψάχνει ο Χελάκης δεν θα έρθει

Δεν είδαμε τίποτα διαφορετικό. Το ματς ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Εργοτέλη θα μπορούσε να είχε γίνει ακριβώς έτσι εντός των γραμμών και πριν από το 4-0 από τον Ολυμπιακό. Ο Παναθηναϊκός με προβλήματα ανάπτυξης όπως πάντα κόντρα σε κλειστές άμυνες, στο τέλος να αγχώνεται για το αν θα τα καταφέρει και τελικά να παίρνει ως συνήθως (με εξαίρεση την Ξάνθη) τη νίκη και οι παίκτες του να φεύγουν από το γήπεδο με το «ουφ» στο στόμα.

Πριν από μερικές εβδομάδες ο Γιώργος Χελάκης είχε γράψει «πότε θα δούμε, ρε παιδί μου, τον Παναθηναϊκό να κερδίζει στη Λεωφόρο με μία "τεσσάρα", "πεντάρα"». Εγώ λέω ότι αφού δεν το είδαμε ούτε χθες με την κατά τεκμήριο αλλά και κατά όψη χειρότερη ως τώρα ομάδα του πρωταθλήματος, ίσως να μην το δούμε και ποτέ. Ολοι οι... μικροί έχουν μάθει το κόλπο. Ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να αναπτυχθεί κόντρα στις κλειστές και μαζικές άμυνες. Δεν έχει το αντίδοτο γι' αυτές. Πηγαίνουν, λοιπόν, στη Λεωφόρο, κάθονται πίσω και περιμένουν τον Παναθηναϊκό να κυκλοφορεί, μάλλον να προσποιείται ότι κυκλοφορεί την μπάλα. Βάλτε και στο παιχνίδι ότι πλην του Σαλπιγγίδη οι άλλοι σκοράρουν μόνο όταν υπάρχει έκλειψη σελήνης, άντε και ηλίου, και έχετε την εικόνα του χθεσινού 1-0. Ο Γκονζάλες μπορεί να ήταν βελτιωμένος σε σχέση με την πρώτη εμφάνισή του στη Λεωφόρο, αλλά εξακολουθεί να είναι πολύ μακριά από τον παίκτη που ξέραμε και που θα αλλάξει την εικόνα του ΠΑΟ. Ο Νίνης (προφανώς κάτι συμβαίνει με τον πιτσιρικά που πέρυσι χωρίς προετοιμασία, χωρίς προπόνηση καν με τους μεγάλους, τον έβαζε ο Μουνιόθ Τετάρτη-Κυριακή και μας έβγαζε τα μάτια και φέτος δεν είναι έτοιμος εδώ και δύο μήνες ούτε για να παίξει ένα ημίωρο) είναι φανερό ότι δεν υπολογίζεται από τον Πεσέιρο και άλλος χαφ που θα κάνει το απρόβλεπτο στο ρόστερ του ΠΑΟ δεν υπάρχει. Αν έρθει τις επόμενες μέρες, όπως λέει το ρεπορτάζ του Νικολογιάννη, ίσως να έρθουν και οι «τεσσάρες» που λείπουν στον Χελάκη. Διαφορετικά, και ο Παναθηναϊκός θα κερδίζει, όταν κερδίζει, όπως χθες ο Παναιγιάλειος με 1-0. Αντε, βαριά βαριά στην πολύ καλή μέρα του να ρίχνει ίσαμε 2-0. Οσο για τον Εργοτέλη, δεν ξέρω αν φτάνουν ο Ογκουνσότο (εξαιρετική προσθήκη) και ο στρουμπουλός Αμερικανός για να τον σώσουν.