Ο Ακης Ζήκος και οι Ραν Ταν Πλαν ρυθμοί

Oι ρυθμοί «πειθαρχικού ελέγχου» του πρωταθλήματος είναι, πάνω-κάτω, οι εξής:
• Σάββατο και Κυριακή, παίζουν οι ομάδες.
• Τρίτη, βγαίνουν οι κλήσεις (των ΠΑΕ και των φυσικών προσώπων).
• Πέμπτη, οι αποφάσεις (επί των «κατηγορητηρίων»).
• Παρασκευή, το ποινολόγιο (των ποδοσφαιριστών).

Είναι πράγματι, για πρωτάθλημα που επιδιώκει να πολλαπλασιάσει την «ονομαστική αξία» του, οι αυτονόητοι ρυθμοί.
Εάν οι αποφάσεις είναι επί της ουσίας ορθές ή εσφαλμένες, πρόκειται για άλλη συζήτηση. Από τις δεκάδες εφέσεις (κατά των πρωτόδικων αποφάσεων) που έχει ήδη ασκήσει ο πρόεδρος της δευτεροβάθμιας επιτροπής της ΕΠΟ καταλαβαίνουμε ότι μάλλον δεν έχει ο κύριος Λεοντής την καλύτερη γνώμη.

Ολυμπιακός - ΑΕΚ έπαιξαν 16 Δεκεμβρίου. Με τη λήξη του ματς, ο Ακης Ζήκος έκανε τη «δυσμενή κρίση» για τους διαιτητές. Εύστοχη ή άστοχη, επίσης πρόκειται για άλλη συζήτηση. Εάν κρίνουμε απ' τις δεκάδες (σε, μονάχα, ένα γύρο) παραπομπές, τιμωρίες, καρατομήσεις, η ΚΕΔ μάλλον δεν έχει πολύ καλύτερη, από εκείνη του Ζήκου, γνώμη για τους ίδιους τους διαιτητές της. Τους διαιτητές που αυτή επιλέγει και αυτή ορίζει.

Ο Ακης Ζήκος δεν είναι ο πρώτος (ιδιοκτήτης, προπονητής, παίκτης) που εξέφρασε «δυσμενή κρίση». Ούτε είναι ο πρώτος που ελέγχθηκε πειθαρχικά γι' αυτή. Είναι ο πρώτος, όμως, για τον οποίο ενεργοποιήθηκε η ποινή αποκλεισμού από αγώνες.

Ορθές ή εσφαλμένες αποφάσεις, καλή ή κακή γνώμη για τους διαιτητές, πρόστιμο ή αποκλεισμός από παιχνίδια. Και πάλι, τίποτε απ' όλ' αυτά δεν είναι το ζήτημά μας. Αυτά είναι, μονάχα, τα «κρατούμενα». Το Νο 1 ζήτημα είναι οι ρυθμοί. Από 16 Δεκεμβρίου (δηλώσεις) σε 17 Ιανουαρίου (ποινή), οι ρυθμοί είναι... Ραν Ταν Πλαν.

Είναι ρυθμοί που ανοίγουν παράθυρο, αν όχι ολόκληρη την πόρτα, στη συνωμοσιολογία. Δεν βγάζεις, κατόπιν τούτων, εύκολα απ' το μυαλό του ΑΕΚτσή ότι στην ΕΠΟ περίμεναν πρώτα να αποθεραπευθεί ο ποδοσφαιριστής κι έπειτα, σε συνθήκες αγωνιστικής ετοιμότητας, να τον τιμωρήσουν!

Ενας μήνας, από 16/12 σε 17/1, είναι καθαρό (δικονομικό) σκάνδαλο. Οι, δε, μόνον... ολίγες ώρες από 17/1 απόγευμα (ποινή) σε 18/1 μεσημέρι (εκδίκαση έφεσης και απόφαση) είναι κάτι άλλο: διασκεδαστικό ανέκδοτο. Ισχύουν, όχι λιγότερο, και για την υπόθεση του Κασναφέρη.

Κι αυτή για... μήνα οδεύει. Το «επίμαχο» ματς (ΠΑΟΚ - Λεβαδειακός) έγινε στις 22 Δεκεμβρίου. Κατά τις 23/1, για να τηρείται με ευλάβεια το «χρονοδιάγραμμα», ενδεχομένως θα βγουν καπνοί απ' την καμινάδα: Θα 'χουμε απόφαση! Υπενθυμίζουμε ότι, εις βάρος του Κασναφέρη, ο πειθαρχικός έλεγχος ασκήθηκε με «προσωπική απόφαση» Γκαγκάτση.
Ο Γκαγκάτσης, εκείνες τις ημέρες, ανάρρωνε (κατ' οίκον και σε αυστηρή αφωνία) από επέμβαση στον θυρεοειδή. Προφανώς, άσκησε το παρεμβατικό δικαίωμά του... με sms. Ή με νοήματα. Ή, ποιος ξέρει, με σημείωμα. Μετά, στα σούρτα-φέρτα του Πολατιάν στο Καυταντζόγλειο, είχε ανακτήσει το πολύτιμο αγαθό της φωνής. Αλλά ξέχασε να ασκήσει το παρεμβατικό δικαίωμά του.

Δεν βγάζεις, κατόπιν τούτων, εύκολα απ' το μυαλό του οποιουδήποτε ότι δεν ήταν η εκ μέρους του Κασναφέρη «δυσφήμηση του αθλήματος» που στ' αλήθεια ενόχλησε. Προφανώς, ενοχλούσε (όπως πέρυσι ο Μπριάκος ή ο Τσαχειλίδης, τώρα) ο ίδιος ο Κασναφέρης.

Για κάποιους λόγους, το ζήτημα ήταν να τον αφήσουν «εκτός παιχνιδιού». Και να το δείξουν (στους, μάλλον «αγανακτισμένους» με τον Κασναφέρη, ενδιαφερόμενους) ότι τον αφήνουν εκτός, τουλάχιστον ώσπου να περάσουν τα ντέρμπι. Εκ μέρους του Πολατιάν, στο κάτω κάτω, η δυσφήμηση υπήρξε πολύ βαρύτερη.

Η αντίδραση του Κασναφέρη, εκείνη τη νύχτα στην Τούμπα, αν μη τι άλλο είχε... στυλ. Του Πολατιάν, η αντίστοιχη αντίδραση υπήρξε παντελώς αντιαισθητική! Και του Κάκου τού έβριζαν ό,τι έχει και δεν έχει, την Τετάρτη στον Πειραιά, αλλα αυτός απλώς έκλεισε τ' αυτιά. Δεν το 'κανε... δρομολόγιο πάω-κι-έρχομαι.

Οι ρυθμοί είναι καίριο. Κάποτε, επί Παράγκας, σε μικρή κατηγορία (αν δεν απατώμαι, από Δ' σε Γ') ο Αχαρναϊκός χαλούσε τη δουλειά... επειδή δεν προλάβαινε να τον πιάσει, και να ανέλθει αντ' αυτού, ο Ακράτητος. Οταν είδαν κι απόειδαν, κατά τον Μάιο πλέον, έβγαλαν απ' το συρτάρι ανακοίνωση... Ιανουαρίου, του Αχαρναϊκού κατά της διαιτησίας. Τους πήγαν, τέσσερις μήνες μετά, στον αθλητικό δικαστή για τις «δυσμενείς κρίσεις». Και εκεί, τους αφαίρεσαν όσους βαθμούς χρειαζόταν (δέκα, νομίζω) για να τους προσπεράσει ο Ακράτητος!

Ως κι ο μακαρίτης Παθιακάκης, τότε προπονητής του Ακράτητου κι «αγαπημένο παιδί» της Παράγκας, είχε σκανδαλιστεί...