Η «μάχη» των πάγκων

Λέγαμε χθες, κατά τη διάρκεια του απογευματινού δελτίου του SuperSport FM και αφού είχαν ήδη γίνει γνωστές οι ενδεκάδες των δύο αιωνίων, πως η εικόνα της αναμέτρησης του Κυπέλλου δεν θα έχει καμία σχέση μ' αυτή της περασμένης Κυριακής. Η επιλογή του Τάκη Λεμονή να κάνει το αυτονόητο, δηλαδή να ανεβάσει τον ποιοτικό Τοροσίδη στη μεσαία γραμμή, τοποθετώντας τον Ζεβλάκοφ δεξιά στην άμυνα, βάζοντας παράλληλα στο αρχικό σχήμα τον Σέζαρ ως παρτενέρ του Αντζα και αφήνοντας εκτός τον Μενδρινό ήταν σαφές πως θα άλλαζε τις ισορροπίες. Όχι πως ο προπονητής του Ολυμπιακού δεν είχε τα "δίκια" του στην επιλογή του Μενδρινού στο ματς πρωταθλήματος. Ήταν προφανώς θέμα ισορροπιών μέσα στην ομάδα. Ο νεαρός είχε κάνει καλά παιχνίδια μέχρι τότε, όποτε χρειάστηκε να βοηθήσει και δικαιούταν την ευκαιρία να αρχίσει σ' ένα ντέρμπι. ΄Αλλωστε, μερικές φορές, κοιτάζοντας μπροστά, η απόδοση δικαιοσύνης στο εσωτερικό του συνόλου είναι πιο σημαντική κι απ΄ το ίδιο το παιχνίδι... Ο Τοροσίδης "έδεσε" το κέντρο βοηθώντας ανασταλτικά και βγάζοντας παράλληλα τον Ολυμπιακό πιο γρήγορα και πιο σωστά μπροστά, την ώρα που ο Λούα Λούα, αλλάζοντας πλευρά και πηγαίνοντας δεξιά, απόρροια της απουσίας του Γκαλέτι και της συμμετοχής του Σίσιτς στην αριστερή πτέρυγα της μεσαίας γραμμής, ήταν σχεδόν βέβαιο πως θα έκανε "πάρτι" απέναντι στον Σέριτς.

Όσο μεγάλη συμβολή είχε ο Λεμονής στο ερυθρόλευκο "πάρτι", άλλη τόση είχε κι ο Πεσέιρο στο "ναυάγιο" του Παναθηναϊκού. Μέχρι τώρα ο Πορτογάλος είχε διαχειριστεί τα ντέρμπι σχεδόν ιδανικά, αν βάλει κανείς σε παρένθεση την αντικατάσταση του Σαλπιγγίδη απ' τον Παπαδόπουλο την Κυριακή. Χθες όμως μάλλον βρέθηκε σε άσχημη μέρα. Δεν υποστηρίζω πως ο Γκαλίνοβιτς έπαιξε ρόλο στη διαμόρφωση του αποτελέσματος, αλλά rotation στη θέση του τερματοφύλακα μοιάζει με ακατανόητη επιλογή, που δεν εξασφαλίζει σταθερότητα και σιγουριά στην άμυνα, αν δεχθούμε μάλιστα πως ο γκολκίπερ είναι αυτός, που βλέποντας καλύτερα γήπεδο απ' όλους, την κατευθύνει. Από εκεί και πέρα η οπισθοχώρηση του Εντόι στη μεσαία γραμμή και η τοποθέτηση του εδώ και καιρό σε αγωνιστική "νιρβάνα" Παπαδόπουλου δίπλα στον Σαλπιγγίδη, εκτός του ότι έκανε εντελώς ακίνδυνη την γραμμή κρούσης του Παναθηναϊκού, προκάλεσε κι ένα χάος στη μεσαία γραμμή με τον απείθαρχο, είναι η αλήθεια, Σενεγαλέζο, να αδυνατεί να βοηθήσει στο ελάχιστο ανασταλτικά. Την αντικατάσταση του απ' τον Δημούτσο σ' ένα σημείο που ο Παναθηναϊκός κυνηγούσε στο σκορ, την θεωρώ προσπάθεια παραδειγματισμού των υπολοίπων και δεν την κρίνω αγωνιστικά. Δεν μπορώ να κάνω το ίδιο όμως και στην έξοδο του Σιμάο απ' τον αγωνιστικό χώρο, την ώρα που έψαχνε κανείς να βρει τον Τζιόλη. Μια απορία επίσης είναι αν ήταν ή δεν ήταν τελικά τραυματίας ο Καραγκούνης. Κι αν όντως ήταν, δυσκολεύεται να καταλάβει κανείς σε τι αποσκοπούσε η παρουσία ενός λαβωμένου ποδοσφαιριστή σε νοκ-άουτ αγώνα Κυπέλλου μετά το 3-0, όπως και η είσοδος του άρτι αφιχθέντα Ποστίγκα στο ίδιο χρονικό σημείο, δίχως να γνωρίζει καλά καλά τους συμπαίκτες του. "Όλοι κάνουμε λάθη" είχε πει ο Πεσέιρο στους παίκτες του με αφορμή την αντίδραση του Σαλπιγγίδη, κατά την αντικατάσταση του στο περασμένο ντέρμπι, συμπεριλαμβάνοντας στο "όλοι" και τον εαυτό του. Και χθες ο Πορτογάλος έκανε αρκετά...