Ενα σύννεφο γεμάτο βροχή

Η ευκαιρία για τον Αρη ήταν μοναδική. Οσο κι αν έψαχνε ο παρατηρητής ένα αβαντάζ γι' αυτή την Αρμάνι Τζινς, δεν έβρισκε. Ούτε βαθμολογικό κίνητρο είχε, ούτε ποιότητα υλικού, ούτε κόσμο στο πλευρό της, ούτε στόφα μεγάλης ομάδας, ούτε τίποτα. Ο Ντίνο Μενεγκίν έβλεπε από τον πάγκο τους κληρονόμους του και έμοιαζε έτοιμος να μπει στο γήπεδο και να τους πιάσει από τον λαιμό. Σε πέντε εντός έδρας αγώνες πριν από τον χθεσινό, η φετινή «βερσιόν» της θρυλικής Ολύμπια Μιλάνο δεν έχει κερδίσει ούτε έναν.

Και να ήθελε να χάσει ο Αρης, δεν μπορούσε. Ετσι νόμιζα, τουλάχιστον.

Αλλά ο Αρης είναι αυτοκαταστροφικός. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση για τα καμώματά του. Δύο χρόνια τώρα, φέρνει την κατάσταση στα χέρια του από νωρίς, αγγίζει την πρόκριση 3-4 αγωνιστικές πριν από το τέλος της πρώτης φάσης και μετά κάνει ό,τι περνάει από τα χέρια του για να μετατρέψει το κωμειδύλλιο σε θρίλερ.

Χθες είχε απέναντί του μία από τις χειρότερες ομάδες που έχω δει στα γήπεδα της Ευρωλίγκας. Αυτό που παίζει η Αρμάνι Τζινς δεν είναι μπάσκετ. Είναι κράμα ελευθέρας, ελληνορωμαϊκής, τζούντο και ποδοσφαιρικού κατενάτσιο. Οπως συχνά συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, ένας ευάλωτος αντίπαλος υπνωτίζεται, εκνευρίζεται, παρασύρεται σε κακές επιλογές και αδικεί τον εαυτό του. Κάπως έτσι κερδίζουν στο ποδόσφαιρο ομάδες Γ' Εθνικής αντιπάλους από την τρομάρα της Σούπερ Λίγκας στο Κύπελλο. Διά της μεθόδου της ισοπέδωσης.

Στον Αρη τα μάγια των Ιταλών έπιασαν σε απόλυτο βαθμό, όπως είχαν πιάσει σε εκείνον τον αλήστου μνήμης αγώνα του 1986. Για κάθε δίλεπτο καλούτσικου μπάσκετ, ακολουθούσαν πέντε λεπτά αγωνιστικής παράνοιας. Ακόμα κι αν ήθελε να δώσει κουράγιο στο ιταλικό «ναυάγιο», θα έβρισκε πιο εύσχημους τρόπους για να μοιράσει... σωσίβια. Τέτοια αδυναμία στα ριμπάουντ απέναντι σε ομάδα χωρίς ψηλούς, σπάνια έχει παρουσιάσει ο Αρης ή οποιαδήποτε άλλη ομάδα. Τα λάθη του στην κυκλοφορία της μπάλας ήταν λίγα αλλά αστεία, η αυτοσυγκέντρωση είδος εν ανεπαρκεία, η άμυνά του απούσα σε κρίσιμες στιγμές (όπως τα 3 τρίποντα του Γκαλινάρι στο τελευταίο τρίλεπτο), η αντίδραση απέναντι στη στατική ιταλική ζώνη παιδική, ο πάγκος ωσεί παρών, η συνεισφορά των νεοαποκτηθέντων υποτυπώδης. Μάγια, σας λέω!

Το αρνητικό σερί του Αρη στην «καταραμένη» Ιταλία έφτασε τους 20 αγώνες. Κατά πάσα πιθανότητα, η χθεσινή του ήττα θα μείνει χωρίς αντίκτυπο, μια και κουτσά-στραβά η πρόκριση θα επιτευχθεί. Αφήνει όμως πίσω της η χθεσινή βραδιά δυσοίωνο ίχνος, άσχημη εικόνα, σύννεφο γεμάτο βροχή. Σαν αυτά που σκέπασαν το Μιλάνο το τελευταίο τριήμερο. Αν απόψε η Μακάμπι βγάλει νοκ άουτ την Τσιμπόνα με «διπλό» στο Ζάγκρεμπ, θα βοηθήσει τον Αρη να αναπνεύσει πιο άνετα και να προχωρήσει στην επόμενη φάση στεγνός.