Μέρος δεύτερο χωρίς... ανάπαυλα

Συγκυρία ξεχωριστή, «πικάντικη»: ο απόηχος ενός ντέρμπι «αιωνίων» να συμπίπτει με τα προεόρτια του επόμενου. Αμέσως, χωρίς ανάσα. Μέρος δεύτερο, χωρίς ανάπαυλα. Με τους «πράσινους» να πίνουν το περιεχόμενο του μισογεμάτου ποτηριού τους σαν σκεύασμα αυτοπεποίθησης: «Ναι, αποδείξαμε -πρωτίστως στους εαυτούς μας- ότι μπορούμε». Με τους «κόκκινους» να καταναλώνουν το δικό τους, αλλάζοντας τον τίτλο της γνωστής κινηματογραφικής ταινίας, στην οποία πρωταγωνιστούσε ο Τζακ Νίκολσον, για να σκιαγραφήσουν, αν μη τι άλλο, την κυριακάτικη απόδοση των δικών τους ατού -από τον Γκαλέτι έως τον Τζόρτζεβιτς: «Χειρότερα δεν γίνεται». Μα ποιος εγγυάται ότι και το «λίγο καλύτερα» θα αποδειχθεί οπωσδήποτε αρκετό;

Θεωρητικά σχήματα, ούτως ή άλλως. Ολα. Οσο δικαιούσαι να ποντάρεις στην υπόθεση εργασίας ότι τώρα ο ΠΑΟ έχει «τον αέρα» λόγω της κυριακάτικης απόδοσής του, άλλο τόσο διαθέτεις την άνεση να εικάσεις πως δεύτερη εξαιρετική εμφάνιση σε λίγα 24ωρα δεν είναι εύκολη υπόθεση. Αλλά μήπως η απόδοση του ενός δεν εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό από εκείνη του άλλου; Μέχρι το πρώτο σφύριγμα του Κάκου, την Τετάρτη, ο (λίγος) χρόνος που απομένει θα παρέρχεται με τέτοιες... ψυχαγωγικές εικασίες. Κανόνες ακλόνητοι δεν υπάρχουν στα ντέρμπι των «μεγάλων», άλλωστε σπανίζουν γενικώς στο ποδόσφαιρο. Στις 8 Μαρτίου του 2000 με ένα εντυπωσιακό 3-0 η ΑΕΚ «πέταξε έξω» από το Κύπελλο τον Ολυμπιακό. Τέσσερις μέρες αργότερα, στο ΟΑΚΑ, για το πρωτάθλημα: Ολυμπιακός - ΑΕΚ 3-0. Θέλετε ερείσματα της εκ διαμέτρου αντίθετης «υπόθεσης εργασίας», ότι το κύριο είναι η κεκτημένη ταχύτητα, το «ποιος πήρε τον αέρα»; Στις 4 Μαρτίου 2001, για το πρωτάθλημα: Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός 1- 0. Η αμέσως επόμενη αναμέτρησή τους, στις 21 Μαρτίου, στη Λεωφόρο, για το Κύπελλο: Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός 1-4. Ορεξη να ‘χεις να εικάζεις. Μόνο που το να πασχίζεις να «μαντρώσεις» το -εξ ορισμού ατίθασο- ποδόσφαιρο σε τέτοιους προδιαγεγραμμένους «κανόνες» είναι, όπως διατείνεται και το άσμα, σαν να δοκιμάζεις να δέσεις «τη Μεσόγειο με σχοινιά».

Ο Παναθηναϊκός δείχνει να κατέχει το «know how» της στιγμής. Ο Ολυμπιακός της Τετάρτης, σήμερα, Τρίτη, μοιάζει με αίνιγμα πολύ περισσότερο απ’ όσο ο αντίπαλός του. Ο Λεμονής καλείται να βρει λύσεις της στιγμής, σε ένα πρόβλημα «δομής»: η ταυτόχρονη απουσία των Στολτίδη και Λεντέσμα δυσχεραίνει την ενδεδειγμένη δόμηση της ομάδας, σε βαθμό ανεπίτρεπτο για τα «κυβικά» του Ολυμπιακού. Το «μισοάδειο» «ερυθρόλευκο» ποτήρι έγκειται στη διαπίστωση πως το δίδυμο θα λείπει, πάλι. Το «μισογεμάτο» έχει να κάνει με το ότι ο Λεμονής θα διαχειριστεί τον ίδιο γρίφο για δεύτερη φορά, όχι για πρώτη. Ακόμα και τα... άγρια (κυριακάτικα) χτυποκάρδια, ακόμα και οι ιδέες που «δεν βγήκαν» στο ντέρμπι του πρωταθλήματος, αφού η ήττα αποφεύχθηκε, καταγράφονται ως απλές εμπειρίες. Σαν μαθήματα έπειτα από «ανεκτά» παθήματα. Ο προπονητής των «ερυθρολεύκων» έχει να σκεφθεί πολλά, ανακατεύοντας μια τράπουλα που την Κυριακή απείλησε να οδηγήσει την παρτίδα σε οδυνηρότατα -για τον Ολυμπιακό- «μπαστούνια».

Ες αύριο τα σπουδαία, λοιπόν. Μακάρι να δούμε τόσο «γεμάτο» παιχνίδι όσο αυτό που απολαύσαμε την Κυριακή, αλλά... Αλλά προσωπικά ο γράφων δεν θα στοιχημάτιζε κάτι τέτοιο. Το κυριακάτικο «run and gun» παραήταν ξεχωριστό για να ευελπιστούμε σε τάχιστη επανάληψή του.