Μέχρι πότε ο Νικοπολίδης θα τον κρατάει ζωντανό;

Ολα προβλεπόμενα ήταν τελικώς στο πρώτο ντέρμπι του 2008. Ο,τι είχαμε δει μέχρι τώρα από τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό το είδαμε στα 90 λεπτά του αγώνα του Καραϊσκάκη. Αν μάλιστα είχαν σκοράρει αυτά τα δύο γκολ ο Κοβάσεβιτς και ο Σαλπιγγίδης δεν θα μιλούσαμε για ποδοσφαιρικό παιχνίδι, αλλά για θεατρικό υψηλού επιπέδου. Οχι ότι υπονοώ πως είχαν προσυμφωνήσει το αποτέλεσμα. Ισα ίσα που και οι δύο έπαιξαν για να κερδίσουν. Απλώς ο Κοβάσεβιτς και ο Σαλπιγγίδης θα έπρεπε να είναι οι σκόρερ των δύο, γιατί έτσι συνήθως συμβαίνει.

Πριν αρχίσει το ματς ήταν γνωστό ότι όποιος έβρισκε χώρους θα έφτανε πιο κοντά στη νίκη. Στη Λεωφόρο χώρους είχε ο Ολυμπιακός και γι' αυτό ήταν περισσότερο απειλητικός. Χθες, παρακινημένος και από την εξέδρα του, ο Ολυμπιακός βγήκε να παίξει: όσες φορές το προσπάθησε φέτος να ανοίξει μια κλειστή άμυνα, τράκαρε σε τοίχο. Το ίδιο έπαθε και χθες. Απέναντι στον τρακαρισμένο Ολυμπιακό, ο ΠΑΟ ξεδίπλωσε τις επιθετικές αρετές του βγάζοντας ένα σωρό παίκτες σε θέση για γκολ. Κρίμα για τον ΠΑΟ που κανένας από αυτούς δεν είναι κλασικός γκολτζής. Ο Ν'Ντόι, ο Ιβανσιτς, ο Καραγκούνης -ακόμα και ο Σιμάο και ο Τζιόλης που είχαν τη δυνατότητα να απειλήσουν- δεν είναι παίκτες με κρύο αίμα. Ο Σαλπιγγίδης που έχει γκολ στα πόδια του ήταν ο μόνος που τρέχοντας για τους άλλους δεν βρήκε ευκαιρίες.

Αυτή η μικρή λεπτομέρεια μέτρησε καθοριστικά. Ο ΠΑΟ θα μπορούσε να είχε νικήσει αν ο Παπαδόπουλος ευστοχούσε στο πέναλτι, όμως το να νικήσει κάποιος τον Αντώνη Νικοπολίδη αυτόν τον καιρό δεν είναι η ευκολότερη των αποστολών. Το ζητούμενο είναι πόσες επεμβάσεις θα πρέπει να κάνει ακόμα ο Νικοπολίδης για να μείνει ζωντανός ο Ολυμπιακός στη μάχη του τίτλου.

Ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟ δίνουν ραντεβού την Τετάρτη σε ένα ματς Κυπέλλου, που παραδόξως μπορεί να είναι καθοριστικό για το πρωτάθλημα. Μια δεύτερη τέτοια εμφάνιση του Ολυμπιακού θα έχει ως αποτέλεσμα να ξεχαστούν οι καλές εντυπώσεις που άφησε η ομάδα στο Τσάμπιονς Λιγκ και να μπει πάλι ο Ολυμπιακός σε ένα κλίμα εσωστρέφειας και γκρίνιας. Ηδη ακούγονται μουρμούρες για το κοουτσάρισμα του Λεμονή, αλλά και για την ανικανότητα της διοίκησης να ενισχύσει σημαντικά την ομάδα εκεί που πονάει. Δηλαδή στη μεσαία γραμμή. Από την άλλη, μία ήττα του ΠΑΟ στο Κύπελλο μπορεί να γίνει αιτία να ξεκινήσει ένα κυνήγι μαγισσών και φαντασμάτων, που ο Παναθηναϊκός δεν αντέχει. Στο πρωτάθλημα η ισοπαλία δεν ήταν καταστροφή. Στο Κύπελλο όμως δεν μπορούν να προκριθούν και οι δύο. Οσο για τη διαιτησία, λατρεύω την υψηλή διπλωματία του Δημήτρη Καλόπουλου.