Ενα απλό σχέδιο για να λυθεί το πρόβλημα

Ομολογώ ότι από την πολλή ανάγνωση έχω μπλεχτεί. Επειδή από τη μία αποκλείεται τον Αθανασόπουλο να τον τσίμπησε μύγα και να βγήκε και να φώναζε και από την άλλη αποδοκιμασίες την ώρα της εκτέλεσης του πέναλτι δεν άκουσα, θα δώσω άδικο και στις δύο. Η μάλλον θα τους δώσω δίκιο. Και κάποιες συμβουλές για το τι μέλλει γενέσθαι.

Ομάδα

Για την οικονομία της συζήτησης θα δώσω δίκιο και στον Τζίγκερ. Ας πούμε ότι υπάρχουν υποκινούμενοι οπαδοί του ΠΑΟ, που θέλουν πρώτα απ' όλα το κακό της διοίκησης και κατ' επέκταση της ομάδας. Και πηγαίνουν στο γήπεδο για να κράξουν και να δημιουργήσουν κλίμα τρομοκρατίας. Το γιατί υπάρχουν αυτού του είδους οι οπαδοί, αν ήμουν στη θέση του αφεντικού του ΠΑΟ, δεν θα με ενδιέφερε. Θα με ενδιέφερε, αντιθέτως, να δω πώς γίνεται αυτοί να βρίσκουν χώρο στο γήπεδο, πώς γίνεται δηλαδή το γήπεδο να είναι τόσο άδειο ώστε να χωρά τους «υποκινούμενους».

«Μαρακανά»

Ο ΠΑΟ δεν αγωνίζεται φέτος στο «Μαρακανά» των 100 χιλιάδων θέσεων. Αγωνίζεται στη Λεωφόρο, που χωράει, δεν χωράει 14.000 ανθρώπους. Αυτοί που πάνε στο γήπεδο για να κράξουν δεν είναι περισσότεροι από 3-4 χιλιάδες –και μάλλον πολλούς λέω. Η ερώτηση που θα 'πρεπε να πονοκεφαλίζει το αφεντικό του Παναθηναϊκού είναι «γιατί λείπουν 14 χιλιάδες άλλοι, που να είναι σε θέση να τιγκάρουν τη Λεωφόρο και να πάρουν τη θέση των παλιόπαιδων που κυνηγάνε τον Αθανασόπουλο, ειδικά μάλιστα όταν τα διαρκείας του ΠΑΟ το καλοκαίρι –μας έλεγαν τα ρεπορτάζ ότι– εξαφανίστηκαν σε μια νύχτα;». Αυτό θα 'πρεπε να προβληματίζει: όχι γιατί φωνάζουν οι «υποκινούμενοι», αλλά γιατί σε μια στιγμή που η ομάδα είναι ένα βήμα από την κορυφή της βαθμολογίας δεν πάνε στο γήπεδο οι άλλοι, που ούτε στον Φορέα ανήκουν, ούτε «Derby» διαβάζουν, ούτε «Πράσινη» αγοράζουν.

Ζήτημα

Νομίζω ότι αυτό είναι το κεντρικό ζήτημα αυτής της κουραστικής ιστορίας: τον Τζίγκερ θα 'πρεπε να τον ενδιαφέρει να επιστρέψει στο γήπεδο ο πολυάριθμος κόσμος του ΠΑΟ, οι 75 χιλιάδες π.χ. που πήγαν πέρυσι το καλοκαίρι στο ΟΑΚΑ για να τιμήσουν τον Δημήτρη Σαραβάκο. Το πώς τους κερδίζεις αυτούς, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι πολύ απλό: τους φτιάχνεις την ομάδα που θέλουν και ακολουθείς μια πολιτική που οι ίδιοι ως Παναθηναϊκοί περιμένουν.

Αξίες

Δεν είναι κακή η φετινή ομάδα του ΠΑΟ –ίσα ίσα που είναι μια ομάδα με αξίες. Εχει ένα δουλευταρά προπονητή. Οι παίκτες δίνουν εμφανώς την ψυχή τους, είναι καλοί επαγγελματίες και άριστα παιδιά, μερικοί κάποια μέρα μπορεί να πάνε στο εξωτερικό και να κάνουν μεγάλες καριέρες, όπως κάνουν τώρα ο Γκέκας, ο Κυργιάκος, ο Σεϊταρίδης. Ομως αυτού του τύπου την ομάδα ο οπαδός του ΠΑΟ από το 1988 και έπειτα τη βλέπει συνέχεια: πάντα τα τελευταία 20 χρόνια (και όταν κέρδιζε και όταν δεν κέρδιζε) ο ΠΑΟ είχε μια τέτοια ομάδα καλών επαγγελματιών και εξελίξιμων παικτών. Νομίζω ότι αυτό που ο κόσμος περιμένει είναι λίγο σταριλίκι: μια ομάδα ακριβή, λουσάτη, γκλαμουράτη, τουλάχιστον όσο εκείνη του 1986, που είχε τον Σαραβάκο, τον Ζάετς, τον Ρότσα, τον Γαλάκο στο γήπεδο και επτά–οκτώ διεθνείς στον πάγκο.

Καρφίτσα

Θα το πω απλά: αν αύριο το πρωί ο ΠΑΟ αποκτήσει 4 παίκτες ξοδεύοντας 15 εκατομμύρια ευρώ, είμαι βέβαιος ότι στη Λεωφόρο δεν θα πέφτει καρφίτσα. Και αν το καλοκαίρι ξοδέψει άλλα δέκα και πάρει άλλους δύο σε όποιες θέσεις θέλει, δεν θα βρίσκεις εισιτήριο για τη Λεωφόρο ούτε στη μαύρη αγορά. Αν έβγαινε αύριο το πρωί το αφεντικό του ΠΑΟ, έδινε μια συνέντευξη και έλεγε ότι «το μόνο μου όνειρο είναι να δω να μπαίνουν στη φυλακή μερικοί από τους αληταράδες που δούλεψαν παρασκηνιακά για να μην παίρνει ο ΠΑΟ τίτλους εδώ και χρόνια» και τους κατονόμαζε, ο κόσμος του ΠΑΟ, που τώρα παθαίνει ναυτία όταν τον βλέπει αγκαλιά με τους Κατάπτυστους, θα τον λάτρευε. «Τζίγκερ» θα βάφτιζαν τα παιδιά τους οι οπαδοί του ΠΑΟ με τόσα που έχουν περάσει.

Παύλος

Θα πει κάποιος ότι ακόμα κι αν ο Τζίγκερ τα 'κανε όλα αυτά, πάλι οι «υποκινούμενοι» θα τον έβριζαν. Μπορεί. Το σίγουρο είναι ότι δεν θα έβρισκαν χώρο έκφρασης, τουλάχιστον στη Λεωφόρο, άσε που η όποια ρητορική τους δεν θα είχε αποδοχή. Και γι' αυτούς, ωστόσο, έχω λύση. Αν ξέμεναν από γήπεδο, μπορούσαν να επανιδρύσουν τον ΠΑΟ, να φτιάξουν μια δεύτερη ομάδα με το ίδιο όνομα και να ξεκινήσουν από τα τοπικά της Αθήνας. Σε χρόνο ρεκόρ θα έφτανε η ομάδα στην Α' Εθνική, αν βοηθούσε κι ο «Παύλος ο θεός», που δεν παίρνει την ΠΑΕ. Και θα ήταν όλοι ευχαριστημένοι: το μεν «Derby» με τον περήφανο και πανάκριβο ΠΑΟ του Τζίγκερ, η δε «Πράσινη» με τον ανερχόμενο, φιλόδοξο και ανεξάρτητο ΠΑΟ του Παύλου. Και θα μπορούσαν να πλακώνονται μεταξύ τους για το ποια από αυτές τις δύο πανάκριβες ομάδες είναι πληρέστερη και καλύτερη, ενώ τώρα τρώγονται ή μάλλον «υποκινούνται» για το τίποτα.

Καβγάς

Απλό είναι, ρε παιδιά. Πιέστε τους λίγο να βάλουν λεφτά και να βρουν θάρρος και σταματήστε να τσακώνεστε. Αυτού του τύπου ο καβγάς για τον Γιάννη, την Κάτια και τον Χρήστο δεν έχει ούτε καν πλάκα…

Χωρίς τον «Ρίμπο»

ΗΑΕΚ περνά τον μήνα της αγωνιστικής κρίσης της. Θυμίζω ότι πέρυσι στις 6 Ιανουαρίου η ΑΕΚ έκανε στην Τούμπα τη χειρότερη εμφάνισή της, χάνοντας με κατεβασμένα τα χέρια με 2-0, και δύο εβδομάδες αργότερα περπατώντας έφερε ισοπαλία με τον Ηρακλή στο Καυταντζόγλειο, σε ένα ματς που ο Αλιούτα (τον θυμόσαστε;) φαινόταν Καρλ Λιούις.

Ο Ιανουάριος είναι προφανώς ο μαύρος μήνας του Φερέρ και όχι τυχαία: τέτοιον καιρό παραδοσιακά διακόπτεται το ισπανικό πρωτάθλημα, στο οποίο ο «Δον Λορένσο» έμαθε να δουλεύει. Η ΑΕΚ έχει λιγότερους παίκτες με θλάσεις σε σύγκριση με πέρυσι και αυτό σημαίνει ότι στους Θρακομακεδόνες ο ρυθμός της έντασης της προπόνησης έπεσε. Είναι λογικό: οι αρκετοί τριαντάρηδες που υπάρχουν στην ομάδα απαιτούν άλλου τύπου διαχείριση από την περσινή. Από την άλλη, η λιγότερη ένταση στην προπόνηση είναι η αιτία που βλέπουμε μια ομάδα με λιγότερη ένταση και στο γήπεδο: Η ΑΕΚ πρεσάρει λιγότερο, τρέχει λιγότερο, κυνηγάει λιγότερο, διότι κατά την υποψία μου προπονείται λιγότερο. Αυτό σημαίνει ότι η αγωνιστική «κοιλιά» της μπορεί να κρατήσει κάπως περισσότερο. Τι μπορεί να τη μασκαρέψει; Η ποιότητα των παικτών της αυτόν τον μήνα θα είναι καθοριστική, αρχής γενομένης από το δύσκολο παιχνίδι της Κυριακής με τη Βέροια του Γιάννη Ματζουράκη.

Χθες στην Ξάνθη είδαμε μια ΑΕΚ χωρίς τον Ριβάλντο, δηλαδή μια ΑΕΚ με λιγότερη από τη συνηθισμένη ποιότητα. Συγχρόνως πήραμε και μια απάντηση στην απορία τι θα ήταν η φετινή ΑΕΚ χωρίς τον «Ρίμπο»: νομίζω ότι θα ήταν μια ομάδα που δεν θα περνούσε από την Ξάνθη, το «Βικελίδης», το Παγκρήτιο και τη Νέα Σμύρνη –θα ήταν δηλαδή μια ομάδα που ήδη θα βρισκόταν εκτός πρωταθλήματος. Μπορεί ο Ριβάλντο να μη βγάζει μάτια, μπορεί να είναι πεσμένη ακόμα και η ευστοχία του στις στημένες φάσεις, όμως η απουσία του για τη συγκεκριμένη ομάδα της ΑΕΚ –στα δικά μου τουλάχιστον μάτια– είναι δυσβάσταχτη. Ας θυμούνται το ματς της Ξάνθης όσοι επιπόλαια υποστηρίζουν ότι ο «Ρίμπο» κάνει την ανάπτυξη της ΑΕΚ αργή. Χωρίς τον «Ρίμπο» όλα, μα όλα θα ήταν πιο υποτονικά.

Χρόνια πολλά, Φάνη...

Ο πιο ευτυχισμένος Ελληνας είναι αυτόν τον καιρό ο Φάνης Κλωνόπουλος. «Η αγορά του Μπελούτσι είναι μία από αυτές τις δουλειές που τους κάνουν όλους ευτυχισμένους», λέει. «Οι δε Αργεντινοί είναι κάτι σαν τα λεφτά στην τράπεζα. Ο Νούνιες και ο Αρτσούμπι, που παίζουν λίγο, στο τέλος θα φέρουν και χρήματα στον Ολυμπιακό. Για τον Νούνιες ήδη υπάρχουν προσφορές, τον δε Αρτσούμπι τον θέλουν πολλές ομάδες, που δείχνουν μάλιστα τη διάθεση να αγοράσουν το συμβόλαιό του μαζί με τη ρήτρα απόκτησής του από τη Λανούς που αυτό προβλέπει. Οσο για τον Μπελούτσι, από τη στιγμή που θα ψάξει να του βρει ομάδα ο Ζάχαβι, ο Ολυμπιακός δεν έχει να φοβηθεί τίποτα: ο Πίνι θα του φέρει με τόκο τα λεφτά που ξόδεψε». Ακούγοντάς τον να εκφωνεί αυτόν τον πανηγυρικό λόγο κατάλαβα και γιατί άργησε να έρθει ο Αργεντινός: ο Φάνης ήθελε να τον φέρει στη γιορτή του…