Στην Ελλάδα μέσω youtube.com

Η εποχή που τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων διαμόρφωναν εικόνα για έναν ποδοσφαιριστή που φτάνει από τη Βραζιλία δεν έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Οσο κι αν το Διαδίκτυο άνοιξε νέους ορίζοντες των διψασμένων οπαδών, εξακολουθούν να κατευθύνουν την κοινή γνώμη, με τη διαφορά ότι σήμερα προσπαθούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες του υγιούς οπαδού που έπαψε πλέον να τρώει κουτόχορτο και αργά ή γρήγορα, αν δεν είσαι ειλικρινής μαζί του, τις απορρίπτει.
Ειδικότερα την περίοδο των μεταγραφών, υπάρχει πεδίο δράσης λαμπρό… Το όνομα των Βραζιλιάνων φιγουράρει σε περίοπτη θέση και τότε το Διαδίκτυο, μέσω του youtube.com, γίνεται εφόδιο για να πάρουμε μια πρώτη γεύση. Συνήθως, βλέποντας βίντεο με τις καλύτερες στιγμές ενός ποδοσφαιριστή, δημιουργείται ένας μικρός θρύλος γύρω από το όνομά του και τότε οι αρχικές αισιόδοξες εκτιμήσεις παίρνουν μεγαλύτερες διαστάσεις. Μας προετοιμάζουν ώστε να δεχθούμε έναν ποδοσφαιριστή που θα αλλάξει τις ισορροπίες και που θα θέσει σε τροχιά τίτλου μια ομάδα με σοβαρές ελλείψεις στην προσπάθειά της να πρωταγωνιστήσει.

Και πόσες φορές έχουμε απογοητευθεί… Πολλές. Μα πάρα πολλές.

Πολλοί είναι αυτοί που πήραν τον δρόμο της επιστροφής, ύστερα από μερικούς μήνες, αφού βολόδερναν στις προπονήσεις, χωρίς καν να αγγίξουν την μπάλα.

Θα πρέπει να είμαστε προσγειωμένοι. Να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τον ενθουσιασμό μας, που μάλλον δεν ελέγχεται στο άκουσμα μιας μεταγραφής. Συνήθως ενισχύουμε το βεληνεκές του ποδοσφαιριστή, συμφωνούμε για χαρακτηριστικά που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και δεν αντιλαμβανόμαστε ότι το κασέ του είναι αυτό που καθορίζει την αξία του. Το παραβλέπουμε και κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας. Δεν υπάρχει παίκτης 100.000 και 200.000 ευρώ που θα καταλήξει σε ομάδα της Ιταλίας και της Ισπανίας. Τέτοιους παίκτες θα πάρει μια ομάδα που δεν πρωταγωνιστεί στο ελληνικό πρωτάθλημα και που δεν διαθέτει οικονομική ευχέρεια για κάτι παραπάνω. Οι πιθανότητες να βρεθεί το κελεπούρι είναι από μηδενικές έως ελάχιστες.