Με το φτωχό μου το μυαλό

Στα 40 του πια ο Τομ Γουότσον, τη δεκαετία του '90 είχε πιάσει βαριά την ασθένεια του λόξιγκα. Οταν ο γκόλφερ πρέπει να βάλει την μπάλα στην τρύπα από 1,5 -2 μέτρα –και η συγκεκριμένη απόσταση δεν είναι συμπτωματική–, είναι η απόσταση που κάθε επαγγελματίας παίκτης οφείλει να σκοράρει, ενώ όταν το μπαλάκι είναι κάτω από το ενάμισι μέτρο το χτύπημα παραείναι εύκολο για να το χάσει και πάνω από τα δύο το χάσιμο συγχωρείται. Ο Γουότσον είχε πει ότι πλησιάζοντας το μπαλάκι το μυαλό του μούδιαζε, τα χέρια του άρχιζαν να τρέμουν και το μόνο που ήθελε ήταν να τελειώνει όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Το αποτέλεσμα ήταν να χτυπάει την μπάλα γρήγορα για να τελειώνει με το μαρτύριο. Και φυσικά να την αφήνει έξω από την τρύπα. Στο σύνδρομο του λόξιγκα βασίζονται ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός για να μπορέσουν να πάρουν από την ΑΕΚ ένα πρωτάθλημα στο οποίο τα αποτελέσματα την καθιστούν φαβορί.

Μιλήστε με όποιον οπαδό, δημοσιογράφο ή παράγοντα του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ και μετρήστε πόσες λέξεις θα έχει πει μέχρι να αναφερθεί στο «ΑΕΚάκι». Είκοσι θα είναι ρεκόρ, αλλά η συνέχεια είναι στάνταρ. «Με το που φτάσουν να διεκδικούν πρωτάθλημα στο "ΑΕΚάκι", θα χεστούν πάνω τους. Θα παίζουν με κάποιον Ιωνικό, θα τους κοπούν τα πόδια και μετά πάλι θα λένε ότι θα πάρουν πρωτάθλημα του χρόνου». Περισσότερο ευχή παρά εκτίμηση, που έχει τόση βάση όση το ότι ο Ολυμπιακός δεν θα πάρει ποτέ του «διπλό» στο Τσάμπιονς Λιγκ. Sorry, boys, αλλά όπως ο άνδρας κάνει τη γενιά και όχι η γενιά τον άνδρα, οι παίκτες κάνουν την ιστορία των ομάδων και όχι οι ομάδες την ιστορία των παικτών.

Ο Ολυμπιακός πήρε δύο «διπλά» στο Τσάμπιονς Λιγκ επειδή από τις προηγούμενες χρονιές άλλαξαν δύο παράμετροι. Πρώτον, ο Τάκης Λεμονής έγινε προπονητής ομάδας και όχι θιασάρχης θεάτρου ποικιλιών που κατέβαινε να πατήσει τη Μακάμπι στην Κύπρο και επέστρεφε με μια περιποιημένη «τριάρα». Ο Τάκης Λεμονής, εκτός της προπονητικής ωριμότητας που εν τω μεταξύ απέκτησε στη φετινή ευρωπαϊκή πορεία, δεν πιέστηκε να ικανοποιήσει τις φαντασιώσεις του Τάκη και του Σάββα, που στο μυαλό τους ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα που πρέπει να παίζει φουλ επίθεση 90 λεπτά. Ο Λεμονής είχε να ικανοποιήσει τις φιλοδοξίες του Πέτρου και του Ιλια, που στην πιο ακραία περίπτωση έφταναν να πιστεύουν ότι ο Ολυμπιακός υποτίμησε τη Λάτσιο στο Καραϊσκάκη.

Δεύτερον, οι νέοι παίκτες του Ολυμπιακού ελάχιστα πιέζονταν για το «διπλό». Οταν θα διηγούνται την ποδοσφαιρική καριέρα τους ο παππούς Ντάρκο και ο γερός Λεντέσμα, ο Ολυμπιακός θα είναι ένα κομμάτι της –και όχι το μεγαλύτερο. Κάτι αντίστοιχο, αλλά με σημαντικές διαφορές, συμβαίνει και στην ΑΕΚ.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα που ταλαιπώρησε την τελευταία δωδεκαετία την ΑΕΚ ήταν η σχέση της κερκίδας με τον Μπάγεβιτς. Από τον Ραβούση μέχρι τον Ντούντου, τον Σκεπάνοβιτς, τον Ντουμιτρέσκου και τον Σάντος, η κερκίδα της ΑΕΚ προσπαθούσε να πιστέψει ότι ο εκάστοτε προπονητής ήταν ο «Μεσσίας» που θα έδιωχνε το όραμα του Σέρβου. Μαζί με τον εκπολιτισμό της κερκίδας, η μεγάλη συνεισφορά της διοίκησης του Νικολαΐδη είναι ότι έδιωξε το φάντασμα του Μπάγεβιτς από το μυαλό των ΑΕΚτσήδων. Σήμερα η πίεση της κατάκτησης του πρωταθλήματος, για να δείξουν οι παίκτες στον «βάτραχο» ότι η ΑΕΚ μπορεί να παίρνει πρωταθλήματα και χωρίς αυτόν, δεν υπάρχει. Η απώλεια, όμως, τόσων πρωταθλημάτων δημιούργησε άγχος για το πότε η ΑΕΚ θα πάρει το επόμενο. Ενα άγχος που εύκολα μπορεί να περάσει σε παίκτες κάποιας ηλικίας που κουβαλάνε μνήμες ή πολύ νέους που δεν αντέχουν την πίεση.

Στη φετινή πορεία της ΑΕΚ, αν υπάρχει ανησυχητική στιγμή, είναι οι αντιδράσεις μετά την ήττα στο Καραϊσκάκη. Που αμέσως φάνηκε η διαφορά ανάμεσα σε νέους και παλιούς όταν ο Ακης Ζήκος έκανε τη δήλωση περί χεσμένων διαιτητών, για να συμπληρώσει ότι δεν μιλάει για το συγκεκριμένο ματς, αλλά για τα ματς μιας δεκαετίας. Αφαιρουμένων, όμως, του Ζήκου, του Λυμπερόπουλου και του Δέλλα, για τους υπόλοιπους παίκτες της ΑΕΚ το φετινό πρωτάθλημα θα είναι μία ακόμα σεζόν στην καριέρα τους. Και αν για τον Ριβάλντο λόγω της διαμάχης του με τον Κόκκαλη δεν είναι, αυτό δεν είναι υπέρ των αντιπάλων της ΑΕΚ, μια και με τέτοια εμπειρία είναι δύσκολο να λυγίσει στα ματς του τέλους εναντίον των Ιωνικών.
Από την άλλη, όσο και να ενοχλεί τους ΑΕΚτσήδες, η φετινή ομάδα είναι μιας χρήσης. Η hardcore ομάδα των έξι βασικών βρίσκεται στη δύση της καριέρας της και από τους υπόλοιπους, εκτός του Παπασταθόπουλου, οι υπόλοιποι είναι ρολίστες «μπες εσύ, έβγα εσύ» ή ταλαιπωρημένοι από το να παίζουν σε λάθος θέσεις. Οπως ο Τόζερ, που, όντας από τη φύση του «δεκάρι», χαραμίζεται να προσπαθεί να υποδυθεί το αμυντικό χαφ.

Περισσότερο και από την αρχή του πρωταθλήματος, η φετινή ΑΕΚ είναι το φαβορί για να κατακτήσει τον τίτλο. Με τη ραχοκοκαλιά της, όμως, στη δύση της, η φετινή ομάδα δεν μπορεί να αποτελέσει τη μαγιά για τη δημιουργία δυναστείας. Οπως και ο Λορένσο Σέρα Φερέρ, ανεξάρτητα από το αν η ΑΕΚ θα πάρει το πρωτάθλημα, δεν είναι αυτό που έψαχνε η «Ενωση» για αντικαταστάτη του Σάντος. Εκτός του ότι η ΑΕΚ του Φερέρ παίζει διαφορετικό, αλλά όχι απαραίτητα ελκυστικότερο ποδόσφαιρο από την ΑΕΚ του Σάντος, ο Φερέρ περισσότερο από το να βγάλει παίκτες ενδιαφέρεται να επιστρέψει στην Ισπανία ως πρωταθλητής. Εκτός του Παπασταθόπουλου, το να είσαι Ελληνας και νέος στην ΑΕΚ του Φερέρ σημαίνει ότι καλό είναι να έχεις και ένα χαρτόκουτο για τη μετακόμιση στη νέα ομάδα. Εάν ισχύει ότι ετοιμάζονται να φύγουν ο Τόφας, ο Καπετάνος, ο Παυλής, ο Πλιάτσικας, ο Μπούρμπος και ο προβληθείς ως στόχος της Γιουβέντους Χετεμάι, σημαίνει ότι είτε είχαμε ασχοληθεί πολύ με παίκτες που ήταν πολύ λίγοι ή ότι για να παίξεις στην ΑΕΚ του Φερέρ πρέπει να είσαι Λατίνος και να σε έχει διαλέξει ο «Δον».

Οπως η διοίκηση Νικολαΐδη έδειξε ότι μπορεί να στηρίζει τον προπονητή που διάλεξε στις αποτυχίες, αν η ΑΕΚ πάρει το πρωτάθλημα καλό είναι να σκεφτεί αν μπορεί να κάνει το αντίθετο στις επιτυχίες. Ιδιαίτερα στην περίπτωση ενός προπονητή που θα έχει πάρει πρωτάθλημα βασιζόμενος στις αδυναμίες των άλλων. Σε μια περίοδο αλλαγής φρουράς για τον Ολυμπιακό και μια από τις συνηθισμένες χαοτικές σεζόν του Παναθηναϊκού, που οι ικανότητες του Βέλιτς, ο τρόπος διάθεσης εισιτηρίων από την Ticket Club και οι βυντρικοί και αντι-βυντρικοί καταλήγουν να γίνουν σημαντικότερα πράγματα από την μπάλα που παίζει η ομάδα.

Ανεξάρτητα, πάντως, από την ηλικία των βασικών της και τον χαρακτήρα του προπονητή της, η ΑΕΚ ήταν η καλύτερη ομάδα του πρώτου γύρου. Οπως άνετα θα μπορούσε να σκοντάψει στο ματς με τη Λάρισα, το ίδιο άνετα θα μπορούσε να είχε και περισσότερους βαθμούς στα ματς με τον Ηρακλή και τον Ολυμπιακό. Το μόνο ματς που η ΑΕΚ έχασε μαρς ήταν με τον Παναθηναϊκό και αν περάσει με νίκη από την Τρίπολη –sorry, Takis–, θα είναι το αδιαφιλονίκητο φαβορί.