Γάτα, με στολή καμικάζι

Tέσσερις αγωνιστικές πριν από το τέλος της α' φάσης, ο Αρης έχει ήδη εξασφαλίσει (εκτός αν γίνει θαύμα θαυμάτων) την πρόκρισή του στους «16» της Ευρωλίγκας. Σε όμιλο με Μακάμπι, Μάλαγα, Λιέτουβος Ρίτας και Εφες Πίλσεν. Με προϋπολογισμό υποπολλαπλάσιο από αυτό του Παναθηναϊκού, του Ολυμπιακού και των άλλων υπερδυνάμεων του ευρωπαϊκού στερεώματος. Με 7-8 παίκτες να σηκώνουν το βάρος. Χωρίς άσκοπες αλλαγές. Δίχως κινήσεις πανικού. Με τον κόσμο του σταθερά στο πλευρό του.

Οι νίκες του είναι ήδη 6, σε 10 αγώνες. Τόσες έχουν πετύχει η Εφες, η Σιένα, ο Ολυμπιακός. Ο Αρης στραβοπάτησε μόνο μία φορά, στο Αλεξάνδρειο, κόντρα στην απροσδόκητη Αρμάνι Τζινς. Και πέτυχε δύο «διπλά», το ένα από τα οποία σημειώθηκε στον κρισιμότερο αγώνα της περιόδου, χθες, στο Ζάγκρεμπ. Του αξίζει μεγάλη υποδοχή σήμερα στο αεροδρόμιο.

Το μοντέλο που πρεσβεύει ο Αρης δικαιώθηκε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Δεν ξέρω τι είδους κινήσεις θα έκανε αν είχε ρευστό για ξόδεμα, ξέρω όμως ότι απέφυγε τις σπασμωδικές ενέργειες και υποστήριξε τις καλοκαιρινές του επιλογές στα εύκολα και στα δύσκολα. Ο,τι κι αν κατορθώσει στη συνέχεια θα είναι «μπόνους».

Η προσπάθειά του να προσθέσει στο μείγμα τον Ουάσινγκτον και τον Μπόισα αποδεικνύει ότι αυτό το «μπόνους» η διοίκηση του Αρη το θέλει και το οραματίζεται. Γιατί όχι; Μήπως ήταν πολύ καλύτερη η Μάλαγα που έφτασε πέρυσι έως το φάιναλ φορ;

Ο Αρης του Ζάγκρεμπ ήταν μια ομάδα που γνώριζε πώς να αποκτήσει αυτό που ήθελε και παρουσιάστηκε ντυμένη με τη στολή του καμικάζι. Η Τσιμπόνα κυνηγούσε από την αρχή του αγώνα έως το τέλος. Ουσιαστικά δεν προηγήθηκε ποτέ. Κάθε φορά που κάλυπτε μια διαφορά 10-11 πόντων (30-41, 48-58, 62-73), κάποιος πονηρός με κίτρινα τραβούσε το χαλί κάτω από τα πόδια της.

Ο Αρης κινδύνευσε μόνο όταν επιδόθηκε σε παράλογα μακρινά σουτ και επέτρεψε στους Κροάτες να μειώσουν σε 73-70. Ενα κλέψιμο του σπουδαίου Ράιτ θύμισε στην Τσιμπόνα ότι η άμυνα είναι το πιο σίγουρο όπλο. Μέσα σε δύο λεπτά, το κοντέρ έγραφε 70-80. Το αιώνιο παιχνίδι της γάτας με τον ποντικό.

Πότε όμως απέκτησε γούνα αιλουροειδούς ο ταπεινός Αρης; Οταν κατόρθωσε να συνδυάσει το νεανικό οίστρο του Ράιτ με τις ηγετικές ικανότητες του Τέρι, τη σπάνια στόφα του Μάσεϊ με το καθαρό μυαλό του Καλαϊτζή, το μπασκετικό IQ του Μότολα με το πολυτελές χαμαλίκι του Τσαλδάρη. Οτι ο Γκόρντον Χέρμπερτ είναι καλύτερος προπονητής από το Ματσόν το γράφω από τις πρώτες εβδομάδες της σεζόν. Οτι όμως θα κατόρθωνε ο κρύος Φινλανδός να παρουσιάσει μια ομάδα με τόσο ζεστό αίμα, στο παγερό Ζάγκρεμπ. Ομολογώ ότι περίμενα ήττα του Αρη, ίσως και με μεγάλη διαφορά. Ο αφελής.

Πιο αργά, στην Μπολώνια, ο Ολυμπιακός ανακάλυψε ξανά τους ξεχασμένους Μαυροκεφαλίδη - Τσακαλίδη και κέρδισε «σβηστός» το ροζ φύλλο απέναντι σε ομάδα που με δυσκολία θα επέπλεε στην ελληνική Α1. Απέφυγε τις περιπέτειες και πέτυχε την πρώτη εκτός Φαλήρου νίκη, η οποία του εξασφαλίζει τη συμμετοχή του στην επόμενη φάση.

Ικανοποιεί, όμως, τα αφεντικά του αυτό το φτωχό, χρυσοπληρωμένο όμως 6-4 και η 4η ή 5η θέση του ομίλου; Ιδιο απολογισμό έχει και ο Αρης, ξοδεύοντας ψίχουλα.