Ο άνθρωπος που νόμιζε ότι θα γινόταν Τζίγκερ

Αν πρόκειται για καπρίτσιο της μοίρας, είναι σατανικό. Ο Αρης μέχρι την 7η αγωνιστική δεν έχει σχεδόν κανένα παράπονο από τη διαιτησία. Ο Κασναφέρης τον παίζει πολύ καλά στο ματς με τον Ολυμπιακό, ο Σταυρίδης είναι άριστος στην Τρίπολη, ο Παπασταμάτης στην Κρήτη με τον Εργοτέλη τον βοηθά και λίγο. Μετά ο Σκόρδας γίνεται αντιπρόεδρος στη Σούπερ Λίγκα και όλως παραδόξως αρχίζουν κάποια μικροπροβλήματα. Ο Παπασταμάτης με τη Λάρισα δεν βλέπει ένα πέναλτι του Φωτάκη στο 94', ο Παμπορίδης στη Λιβαδειά αφήνει τον Σίσιτς να κερδίσει τον Νέτο σε αγώνα ελληνορωμαϊκής πάλης, δύο επόπτες παραπέμπονται γιατί τα έχουν κάνει μαντάρα σε παιγνίδια του – ο δεύτερος είναι ο Μπιτσίδης για το κυριακάτικο ματς με τον ΠΑΟ και ο πρώτος ο Καλαϊτζίδης για τα όσα έκανε στο Αρης – Ξάνθη. Στο ίδιο διάστημα, και ακριβώς μετά την παραίτηση του Κώστα Πηλαδάκη από την αντιπροεδρία της Σούπερ Λίγκας, στρώνουν κάπως οι διαιτησίες της Λάρισας. Με τον Αρη, τον ΟΦΗ, την Καλαμαριά, η ΑΕΛ δεν έχει παράπονα. Με τον Ολυμπιακό της ακυρώνουν ένα κανονικό γκολ, αλλά αυτό θεωρείται πταίσμα –μην τα θέλουμε κι όλα δικά μας.

Σύμπτωση

Μπορεί όλα αυτά να είναι μια σειρά από συμπτώσεις, σίγουρα όμως δεν είναι σύμπτωση ο ορισμός των διαιτητών. Στα δύο δυσκολότερα ματς του Αρη (με την ΑΕΚ και τον ΠΑΟ στο «Κλ. Βικελίδης») διαιτητές είναι οι δύο «ευνοημένοι» του εφετινού καθεστώτος, δηλαδή ο Κουκουλάκης και ο Κάκος, φρέσκοι διεθνείς. Ο Κάκος, τον οποίο «φωτογράφισε» ο Σκόρδας όταν μίλησε για «Στρατέγκο», όλως τυχαίως προκύπτει στα τρία μάλλον δυσκολότερα εκτός έδρας ματς του ΠΑΟ στον πρώτο γύρο, δηλαδή στη Λάρισα, στο «Κλ. Βικελίδης» και στον Εργοτέλη τη δεύτερη αγωνιστική, κι ενώ ο ΠΑΟ έχει αφήσει βαθμούς στο ντέρμπι της Λεωφόρου με τον Ολυμπιακό. Συμπτωματικό είναι επίσης ότι ο τρίτος φρέσκος διεθνής της παρέας, ο Θεσσαλονικιός Καλόπουλος, έπαιξε τα παιγνίδια Πανιώνιος – ΠΑΟ και ΑΕΚ – ΠΑΟ, στα οποία ωστόσο δεν βοήθησε τους «πράσινους». Αλλο πρόνοια κι άλλο εντολή.

Τυχαία

Ο Αρης, από τη στιγμή που ο Σκόρδας γίνεται αντιπρόεδρος της Σούπερ Λίγκας, παίρνει (τυχαία;) διαιτητές με τους οποίους έχει άσχημα προηγούμενα (Γερμανάκος) ή σχέσεις αμοιβαίας αντιπάθειας (όπως τον Χαραλαμπίδη και τον Παμπορίδη) ή νέους που εξαιτίας έλλειψης εμπειριών είναι επιρρεπείς σε λάθη ή φοβούνται τους μεγάλους (Τριστώνης, Καλαϊτζίδης, Μπιτσίδης κ.λπ.). Ο ΠΑΟ αντιθέτως επί προεδρίας Τζίγκερ παίρνει τους φρέσκους διεθνείς κι εξακολουθεί να έχει προβλήματα με τους παλιούς – Κασναφέρης, Κοντογιαννίδης, Τεροβίτσας στα παιγνίδια του δεν τον ευχαρίστησαν. Γιατί κάνω τη σύγκριση ανάμεσα στον Αρη και στον ΠΑΟ; Μα γιατί ο Σκόρδας προφανώς είχε τεράστια πρεμούρα να γίνει αντιπρόεδρος στη Σούπερ Λίγκα επειδή πίστευε ότι θα τύχει μιας αντιμετώπισης ανάλογης με αυτή που συμβαίνει να έχει ο πρόεδρος του οργάνου, που θυμίζω ότι ως θεσμικός παράγοντας και στους διαιτητές μίλησε παρουσία του προέδρου της ΕΠΟ προσφάτως και με τον πρόεδρο της ΚΕΔ κύριο Ψυχομάνη είχε στενότατη συνεργασία πριν αρχίσει το πρωτάθλημα όταν μάλιστα τον επισκέφθηκε και σε ραντεβού (ημέρα Τρίτη 24 Ιουλίου) που κρατήθηκε (βλακωδώς...) μυστικό.

Κανένας

Σήμερα αντιπρόεδρος της Σούπερ Λίγκας δεν θέλει να γίνει κανένας. Γιατί; Γιατί όλοι βλέπουν ότι από τη στιγμή που ο ρόλος του καλού και συνεργάσιμου με το νταραβέρι της Συγγρού είναι καπαρωμένος, περισσεύει μοιραία ένας ρόλος κακού. Πώς θα δείξουμε στον πρόεδρο ότι άλλαξε η αντιμετώπιση της ομάδας τώρα που είμαστε όλοι μια ωραία παρέα; Δεν είναι εύκολο -υπάρχουν τα καταραμένα προηγούμενα. Αν όμως τυχαία φάει κάνα δυο πιστολιές η ομάδα του αντιπροέδρου, δεν θα γίνει κατανοητή η καλή μας διάθεση; Μάλλον ναι. Οι καλές σχέσεις, άλλωστε, πρέπει και να φαίνονται. Αυτό φυσικά ισχύει και εκατέρωθεν: διαβάζοντας τα πρακτικά του Δ.Σ. της Σούπερ Λίγκας, π.χ., διαπίστωσα ότι ενώ άλλοι σφύριζαν αδιάφορα, ο πρόεδρος πήρε θέση υπέρ της Βέροιας όταν η Καλαμαριά ζήτησε να της αφαιρεθούν βαθμοί για το λάθος που έκανε στο Κύπελλο, στο ματς με την Πρέβεζα! Αντε να τον καμαρώσουμε και κουμπάρο, δεν ξέρεις ποτέ…

Λέζα

Δεν τον λυπάμαι τον Σκόρδα για το καζίκι που έπαθε, μολονότι μου είναι συμπαθής. Ως αντιπρόεδρος είχε ελάχιστο λόγο: ως απλό μέλος ήταν καλύτερος. Πού ήταν, π.χ., την περασμένη εβδομάδα όταν παραπέμφθηκε ο Κασναφέρης κόντρα σε οποιαδήποτε προβλεπόμενη διαδικασία; Στον ΠΑΟ αρρωσταίνουν όταν ακούν το όνομα «Κασναφέρης» και σιγά μην τους ένοιαζαν οι διαδικασίες –δεν τους κατηγορώ. Ο Σκόρδας όμως θα πρεπε να έχει ως αντιπρόεδρος της Σούπερ Λίγκας το ψυχικό σθένος να ρωτήσει πώς είναι δυνατόν να παραπέμπεται ένας διαιτητής (που ξεπέρασε τα μέτρα) και να μη ζητούνται την ίδια στιγμή οι παραιτήσεις όλων αυτών που στην προκειμένη περίπτωση τον κάλυψαν. Αν κάποιος δεν έχει το σθένος να κάνει ούτε καν αυτή την απλούστατη ερώτηση, τότε είτε υπάρχει στα θεσμικά όργανα είτε δεν υπάρχει το ίδιο είναι. Καλύτερα για αυτόν να λείπει και να μη χρεώνεται και τη λέζα…

Στράτος

Τι προβλέπω; Οτι κάποια στιγμή οι διαιτησίες του Αρη θα βελτιωθούν, ειδικά αν κλείσει στον Σκόρδα κάνα ραντεβού ο Βαγγέλης Βενιζέλος, που είναι κοινός φίλων πολλών και διαφόρων. Οσο για την αντιπροεδρία της Σούπερ Λίγκας, επειδή είναι κρίμα να σακατεύονται ομάδες στο πεδίο των εντυπώσεων, ας την πάρει ο Γιώργος Στράτος. Δεν θα διαμαρτυρηθεί κανένας.

Αγιος Μπελούτσι

Θα 'ρθει ο Μπελούτσι; Ναι, την Παρασκευή. Κι αν δεν έρθει; Αν δεν έρθει, θα πρέπει να στείλουμε μια αντιπροσωπία στην Αργεντινή να τον ευχαριστήσουμε γιατί έσωσε τις χριστουγεννιάτικες διακοπές των οπαδών του Ολυμπιακού, που θα είχαν μαραζώσει μιλώντας για τους τραυματισμούς, την Τσέλσι, τον Ραούλ Μπράβο και το αμυντικό χαφ που λείπει και κανένας δεν ενδιαφέρεται.

Ο Μπελούτσι αποδείχτηκε μια υπέροχη χριστουγεννιάτικη συζήτηση. Τέτοιες μέρες που το μυαλό δεν θέλει σκοτούρες, ο οπαδός του Ολυμπιακού είχε την ευκαιρία να χαρεί πραγματικά τις γιορτές, γιατί η ενασχόλησή του με τον Αργεντινό τον έκανε πάλι παιδί. Οι μεγαλύτεροι θυμήθηκαν τους καιρούς που ο Πολέτι ερχόταν από την Αργεντινή κι έκανε φορώντας καπαρντίνα μπλονζόν στο αεροδρόμιο του Ελληνικού για να δείξει στους φωτορεπόρτερ τα αντανακλαστικά του. Οι λιγότερο μεγάλοι, αλλά ήδη σαραντάρηδες, θυμήθηκαν το καλοκαίρι που αποκτήθηκε ο Μπάριος, που θα φορούσε τη φανέλα με το δέκα και θα γίνονταν ο κουμανταδόρος του Ολυμπιακού. Τελικώς ο Πολέτι καλές επεμβάσεις έκανε μόνο στο αεροδρόμιο και ο καλός και φιλότιμος Χόρχε δεν ήταν οργανωτής αλλά ένας ψυχωμένος αμυντικός χαφ, όμως η πραγματικότητα είναι δηλωμένος εχθρός της φαντασίας και για αυτό κανένα από τα παιδιά που λατρεύουν τον κόσμο των παραμυθιών δεν την αγαπάει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχει σημασία αν ο Μπελούτσι είναι ή δεν είναι ο ποδοσφαιριστής που θα αλλάξει τη μοίρα του Ολυμπιακού: αυτό που μετρά είναι ότι η ιστορία του προέκυψε τη στιγμή που οι οπαδοί την είχαν ανάγκη.

Αν δεν υπήρχε ο Μπελούτσι, ο κόσμος του Ολυμπιακού θα αναρωτιόταν γιατί η ομάδα που πήγε τόσο καλά στο Τσάμπιονς Λιγκ δεν μπορεί να κερδίσει εκτός Αττικής στο ελληνικό πρωτάθλημα. Θα ανησυχούσε βλέποντας ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται να βρει έναν παίκτη ικανό να παίξει στη θέση του πολύτιμου αλλά εύθραυστου Λεντέσμα, θα έκανε ενοχλητικές ερωτήσεις του τύπου «ποιος διάλεξε τον Νούνιες και τον Αρτσούμπι;»... Αν δεν υπήρχε ο Μπελούτσι, ο κόσμος του πρωταθλητή θα έκανε μαύρα Χριστούγεννα, ενώ τώρα φαντασιώθηκε γκολ, προβληματίστηκε για την επιλογή, αναρωτήθηκε για την αξία, ψάχτηκε.

Να 'ναι καλά το παλικάρι: από τον καιρό που πιστεύαμε στον Αγιο Βασίλη είχε να μας τύχει κάτι παρόμοιο…