Οι τρεις πάσες ήταν ποδόσφαιρο κατοχής...

H 13η αγωνιστική δεν προσέφερε τίποτα στην ποδοσφαιρική γνώση. Συνθλιμμένη ανάμεσα στο εορταστικό ωράριο των καταστημάτων, με λίγους θεατές στα περισσότερα γήπεδα, η 13η αγωνιστική ήταν ο θρίαμβος του οφθαλμοφανούς. Εκτός αν υπήρχαν άνθρωποι που τη χρειαζόντουσαν για να πειστούν ότι η φετινή ΑΕΚ έχει περισσότερους αναπληρωματικούς από παιδιά σε ινδική αγροτική οικογένεια, ότι το πρόβλημα του Ολυμπιακού είναι δημογραφικό και ότι οι δύο ισοπαλίες την περσινή σεζόν δεν θα μετέτρεπαν τον ΟΦΗ σε κακό δαίμονα του Παναθηναϊκού.

Στην ΑΕΚ του ρόστερ των 33 παικτών όσοι κι αν τραυματιστούν υπάρχει αντικαταστάτης τους. Εκτός του Δέλλα, του Λυμπερόπουλου και του Παπασταθόπουλου, δεν υπάρχει αναντικατάστατος. Το γεγονός φάνηκε στο χθεσινό ματς, όταν ο Φερέρ αντικαθιστούσε παίκτες χωρίς να φοβάται ότι η ποιότητα θα κατέβει. Οπως και το γεγονός ότι ο Παπασταθόπουλος είναι αναντικατάστατος φάνηκε με το που τραυματίστηκε, όταν τα κενά στα πλάγια της άμυνας έγιναν χάσματα. Πάντως, το ματς με τον Εργοτέλη ήταν από αυτά που κερδίζονται με το βάθος του πάγκου. Ιδιαίτερα όταν σχεδόν κάθε παίκτης της μιας ομάδας είναι καλύτερος από τους παίκτες της άλλης. Κάτι που δεν μπορεί να ισχυριστεί ο Ολυμπιακός.

Γνωρίζοντας ότι με την ομάδα που κατέβαζε δεν μπορούσε να κερδίσει το ματς, αλλά να το κλέψει, ο Τάκης Λεμονής επέλεξε μια λογική τακτική στο πρώτο ημίχρονο. Να πρεσάρει ψηλά την άμυνα και τους αμυντικούς μέσους της Λάρισας όσο αντέχουν οι παίκτες του. Που αποδείχτηκε ότι μπορούν να αντέξουν ένα τέταρτο. Το τέταρτο του πρώτου ημιχρόνου, που ο Ολυμπιακός είχε πανικοβάλει τους Λαρισαίους. Με το που άρχισαν, όμως, να κουράζονται οι παίκτες του Ολυμπιακού, φάνηκαν τα χάσματα που προκαλούν οι απουσίες των βασικών. Διότι ο Μενδρινός μπορεί να σταθεί αξιοπρεπώς και να διακριθεί καταστρέφοντας το παιχνίδι των αντιπάλων. Κάτι που σε διαφορετικό στυλ μπορεί να το κάνει και ο Αντζας στον χώρο του κέντρου, φτάνει να περιορίζεται στη θέση του λίμπερο μπροστά από τα στόπερ.

Με τις δυνάμεις να φεύγουν γρηγορότερα από τον χρόνο, Ολυμπιακός ήταν ευχαριστημένος με την ισοπαλία. Ιδιαίτερα αν συνυπολογισθεί ότι με τους παίκτες του κέντρου να πιέζονται από τους αντιπάλους τους, οι τρεις πάσες ήταν ποδόσφαιρο κατοχής. Με τον Κλέιτον να μπουκάρει από το κέντρο και τον Πάντο να ψάχνει βοήθειες και να χαρίζει μπάλες, η Λάρισα πρέπει να είναι η πρώτη ομάδα που έκανε τον Νικοπολίδη να μη βιάζεται να κλοτσήσει τα ελεύθερα με το σκορ ισόπαλο. Για τη Λάρισα πρέπει να είναι μια ηθική ικανοποίηση. Για μια πολύ καλή ομάδα, που περισσότερο από εμφανίσεις, όμως, χρειάζεται βαθμούς.