Τρώμε λίγα, βάζουμε πολλά...

Φουλ επίθεση και τα μυαλά στα κάγκελα... Την ποιότητά της, περισσότερο από κάθε άλλο εκτός έδρας ματς, προσπάθησε να αξιοποιήσει η ΑΕΚ στην αναμέτρηση με τον Εργοτέλη και δεν το μετάνιωσε.

Η «Ενωση» κλήθηκε να πάρει ένα ακόμα «διπλό» φέτος, έχοντας να αντιμετωπίσει σημαντικά προβλήματα τραυματισμών, την κούραση από το απαιτητικό παιχνίδι απέναντι στη Βιγιαρεάλ και το... γκολ του Ογκνιένοβιτς.

Και το τελικό αποτέλεσμα απέδειξε ότι «στραβά» δεν είναι τα παιχνίδια στα οποία δέχεσαι γρήγορο γκολ σε μία αντεπίθεση, αλλά τα παιχνίδια στα οποία δεν δείχνεις διάθεση και πάθος για την ανατροπή. Οι πραγματικά καλοί ποδοσφαιριστές δεν καταβάλλονται από το άγχος και την πίεση, δεν παραδίνονται, και η «Ενωση» είχε καλύτερους παίκτες από τον Εργοτέλη...

Η ΑΕΚ στερήθηκε ανασταλτικά εργαλεία, μια και οι Ζήκος και Ενσαλίβα ήταν εκτός δράσης, και ο Φερέρ επένδυσε αναγκαστικά στους πλέον ποιοτικούς του παίκτες. Αυτοί συγκρότησαν μία ενδεκάδα που είχε τεχνική και αξία, αλλά εξαιρετικά περιορισμένες ανασταλτικές δυνατότητες. Η ΑΕΚ δεν τις χρειάστηκε και αυτό είναι τιμητικό. Ουσιαστικά έγινε ένα παιχνίδι (με πολλές ευκαιρίες και καταιγιστική δράση) βασισμένο στους νόμους των... πιθανοτήτων.

Αφού είμαι καλύτερος, δεν θα επικρατήσω σε 90 λεπτά; Αν δεχθώ δύο γκολ, δεν θα βάλω τρία ή τέσσερα;

Οπως διαπιστώθηκε χθες, αυτό δεν ήρθε εύκολα, αλλά ούτε και δύσκολα. Οι «κιτρινόμαυροι» είχαν αυτοπεποίθηση ομάδας κορυφής και αφού δεν τιμωρήθηκαν για το φουλ επιθετικό τους παιχνίδι στα πρώτα λεπτά του δεύτερου ημιχρόνου, πήραν αυτό που άξιζαν.

Δεν είναι δεδομένο ότι η ΑΕΚ θα ανταμείβεται πάντα αν αγωνίζεται έτσι σε όλα τα ματς (εντός και εκτός έδρας) με μικρομεσαίους αντιπάλους. Να κάνει δηλαδή όλη τη δουλειά του αμυντικού χαφ ένας παίκτης που δεν είναι κλασικός αμυντικός χαφ (Τόζερ) και να διεκδικούν το γκολ πέντε επιθετικογενείς παίκτες (Καφές, Μαντούκα, Σέζαρ, Ριβάλντο, Λυμπερόπουλος). Είναι ίσως υπερβολικό και μάλλον δεν θα... βαρεθούμε να το βλέπουμε φέτος, αλλά, αν μη τι άλλο, παράγει θέαμα και ικανοποιεί τον κόσμο μιας ομάδας που έχει ζήσει στιγμές επιθετικού ποδοσφαίρου ποιότητας.