Για μία ακόμα φορά, όπως και στην Κοπεγχάγη, ο Παναθηναϊκός μάς έδειξε ότι φέτος του ταιριάζουν πολύ περισσότερο τα ματς στα οποία πρέπει να αμυνθεί και να τα «χτυπήσει» στην κόντρα, παρά αυτά στα οποία πρέπει ο ίδιος να κάνει παιχνίδι και ο αντίπαλος τον περιμένει πίσω.
Η Ατλέτικο Μαδρίτης, που δεν είναι Πανιώνιος να κάτσει πίσω και να περιμένει, βρήκε τον μπελά της από τον... διάολο Σαλπιγγίδη και δεν βρήκε τους διαδρόμους για να χτυπήσει παραπάνω από μία φορά. Τη γλίτωσε στο τέλος ο Σιμάο και το απίθανο φάουλ με το οποίο σκόραρε, αλλά αυτό δεν αλλάζει την εικόνα του ματς. Και αυτή ήταν ξεκάθαρη. Ο Παναθηναϊκός στάθηκε εξαιρετικά, έπαιξε πανέξυπνα και έπεσε στις καθυστερήσεις από την κλάση ενός πολύ σπουδαίου παίκτη. Κρίμα για την προσπάθεια, αλλά αυτή η εμφάνιση δείχνει τον δρόμο για τη συνέχεια.
Αλλωστε, ο Παναθηναϊκός θα πέσει πάνω σε μία ομάδα από αυτές που έρχονται από το Τσάμπιονς Λιγκ και αυτό σημαίνει ότι δύσκολα θα είναι φαβορί και μάλλον θα χρειάζεται ξανά να αμυνθεί. Βεβαίως, επί της ουσίας το ότι θα πέσει με καλύτερη ομάδα από αυτόν στα χαρτιά είναι πρόβλημα, όπως είναι πρόβλημα και για την ΑΕΚ το ότι θα πέσει πάνω σε ομάδα που τερμάτισε πρώτη στον όμιλο του ΟΥΕΦΑ (π.χ. Ατλέτικο). Και τα δύο είναι, πάντως, μικρότερα προβλήματα μπροστά στον αστείο αποκλεισμό του Πανιωνίου και στα έξι που έφαγε ο Αρης. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι είχαμε καλομάθει και το μηδέν στα πέντε του τελευταίου διημέρου μάς χάλασε λιγάκι. Εστω κι αν μοιάζει στα μάτια των Ευρωπαίων σαν να αποκαταστάθηκε η τάξη...