Ανοιχτή επιστολή στον πρόεδρο

Εύχομαι τα καλύτερα και να υγιαίνετε, αλλά με όλο τον σεβασμό, σύντροφε πρόεδρε Πούτιν, σου βγάζω το καπέλο γιατί είσαι πολύ ψαγμένος. Θα ρώτησες και τους φίλους μας τους Αμερικανούς, οπωσδήποτε.

Εμείς, αντί να τα τρώμε σαν κάτι λιγούρηδες καθυστερημένους τριτοκοσμικούς σε τίποτα σχολεία, νοσοκομεία, συγκοινωνιακές συνδέσεις μικρών ακριτικών νησιών, πάντα έχουμε να ξοδέψουμε για όπλα και είμαστε και χουβαρντάδες, ιδίως στις μίζες.
Δηλαδή, ακόμα και να μην έχουμε να αγοράσουμε, θα δανειστούμε αβάδιστα. Ξέρεις τι χρωστάμε, ως χώρα, στις τράπεζες από δάνεια; Μέχρι το 93% του ΑΕΠ, για να καταλάβεις. Αμα πουλάτε σε εμάς θα χεστείτε στην κονόμα.

Τάβαριτς πρόεδρε, θα σ’το είπε η πρωθυπουργάρα μας οπωσδήποτε, τώρα που ήρθε να σου κάνει επίσκεψη λόγω των γιορτών, αλλά στο γράφω κι εγώ. Αμα, σύντροφε πρόεδρε, θέλετε να ξεφορτωθείτε όλη τη σαβούρα που έχετε σε οπλικό σύστημα -αλλά να μας δώσετε και κανένα καινούργιο για ξεκάρφωμα- με το αζημίωτο, εμείς είμαστε εδώ.

Γι’ αυτό σου γράφω, πρόεδρε, άμα έχετε και κάνα ληγμένο πυρηνικό μην ψάχνετε πώς να το ξεφορτωθείτε. Κάθε σοβαρός έμπορος όπλων γνωρίζει ότι είμαστε η χωματερή των οπλικών συστημάτων της Ευρώπης αλλά και της Αμερικής.

Δεν ξέρω αν σ’το έγραψα, τάβαριτς πρόεδρε, αλλά οι Αμερικανοί είναι φίλοι μας. Παλιότερα ήταν οι Γερμανοί, αλλά σκαρτέψανε. Για να φανταστείς, σύντροφε πρόεδρε, πόση πρεμούρα έχουμε με τα όπλα γενικά, ένα σου λέω. Εχουμε 180 F-16 που τα χρυσοπληρώσαμε, αλλά δεν έχουν όλα οπλισμό και μερικές φορές αυτά που πετάνε είναι ταμάμ για στόχοι. Ακόμα και για πιτσιρίκια με αεροβόλα.

Βλέπεις, ταβάριτς, έχουμε περισσότερους στρατηγούς από τον αμερικανικό στρατό και τα χρειαζόμαστε τα όπλα, γιατί οι στρατηγοί είναι σαν τα παιδιά. Αμα δεν έχουν παιχνίδια να παίξουν, βάζουν τα κλάματα και, κακομαθημένοι όπως είναι, άμα τσαντιστούν κάνουν και κανένα κίνημα.

Βέβαια, τώρα τέτοιος κίνδυνος δεν συντρέχει γιατί είμαστε στην έψιλον έψιλον που λένε, αλλά όσο να 'ναι επειδή οι κυβερνήσεις μας όταν θέλουν να δείξουν ότι νοιάζονται για τον τόπο (αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για τη μεγάλη κονόμα τη δική τους και των κολλητών τους) αγοράζουν όπλα που μπορεί να είναι κομματάκι ακριβά, αλλά έχουν και καλές μίζες για να μπορέσει να ζήσει μια οικογένεια με αξιοπρέπεια.

Σε ρωτάω, πρόεδρε, άμα ξέρεις, μπορείς να ζήσεις με μίζα από σχολείο ή από νοσοκομείο; Πρέπει να είσαι πολύ φτωχομπινές για να αρκεστείς σε τέτοιες μικροδουλίτσες. Και εμείς δεν είμαστε φτιαγμένοι για μικρά πράγματα. Ξέρεις, στα ίσα σε ρωτάω, ταβάριτς πρόεδρε, κανέναν που να έκανε προκοπή φτιάχνοντας νοσοκομεία, σχολεία, πάρκα και ένα σωρό τέτοια άχρηστα πράγματα; Πας μπροστά με τέτοιες αηδίες;

Αμα δεν φτιάξεις τίποτε μεγάλα έργα με δρόμους, με γέφυρες, με ανισόπεδες, με διόδια για να τα δώσεις προίκα στους εργολάβους που έχουν τον τρόπο τους με την πολιτική, άμα δεν αγοράσεις και 400 άρματα μάχης για να κάνουν στράκες στις παρελάσεις και να τα βλέπουν οι Καρατζαφέρηδες να φουσκώνουν σαν γαλόπουλα από υπερηφάνεια, άμα δεν πάρεις τίποτε μαγκιόρικα πετούμενα, άμα δεν πάρεις τίποτε υποβρύχια που μπορεί και να γέρνουνε -που λέει ο λόγος- γίνεται προκοπή; Και ξέρεις καλά, ταβάριτς πρόεδρε, ότι τέτοιες δουλειές δεν γίνεται να τις αμφισβητήσει κανείς, διότι λέμε ότι γίνονται για το καλό της πατρίδας.

Υπάρχει κάποιος που δεν θέλει το καλό της πατρίδας; Μόνο οι προδότες και οι αριστεροί.

Τέλος πάντων, σύντροφε πρόεδρε, μη σε κουράζω, έχεις και τα δικά σου, απλώς θέλω, σύντροφε πρόεδρε, να χαιρετίσω την έναρξη της συνεργασίας μας, που πιστεύω να αποβεί μακροχρόνια και αμοιβαίως ωφέλιμη.

Αυτοχειρίας ανάγνωσμα

Θυμάμαι, όπως και εσείς φαντάζομαι, ότι ξεκίνησαν οι υποχρεώσεις των ομάδων μας στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Θριαμβευτικά. Τόσο που ξάφνιασαν και εμάς τους ίδιους και μας έκαναν να υποθέσουμε ότι ο τρόπος που οι ελληνικές ομάδες αντιμετωπίζουν, πλέον, τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις άλλαξε δραστικά.

Τώρα που η φάση των ομίλων τελείωσε, νομίζω ότι μπορούμε να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα. Το πρώτο έχει να κάνει με την αλλαγή στάσης των ομάδων μας.

Είναι αλήθεια ότι έγιναν κάποια βήματα προόδου, αλλά για να αποκτήσει αυτή η στροφή μόνιμα χαρακτηριστικά θα πρέπει να επαναληφθεί. Μέχρι τότε μπορούμε να εξετάζουμε τη φετινή παρουσία μας σαν κάτι εξαιρετικό, που μπορεί να οφείλεται και στην -αν όχι αποκλειστικά- τύχη.

Το πιο παρήγορο στοιχείο της φετινής παρουσίας των ελληνικών ομάδων, κυρίως στο ΟΥΕΦΑ, αφορά περισσότερο απ' όλα το αγωνιστικό πρόσωπο που παρουσίασαν οι ομάδες της δεύτερης ταχύτητας. Ομάδες που δεν έχουν συνηθίσει την ευρωπαϊκή αγωνιστική περιπέτεια. Ομάδες όπως η Λάρισα, ο Αρης και ο Πανιώνιος. Αν εξετάσουμε τα αποτελέσματα των αγώνων αυτών των ομάδων θα διαπιστώσουμε χωρίς δυσκολία ότι η Λάρισα το πάλεψε όσο μπορούσε, αλλά οι αντίπαλοί της ήταν πάνω από τα μέτρα της.

Στις περιπτώσεις του Αρη και του Πανιωνίου επίσης χωρίς δυσκολία αντιλαμβάνεται κάποιος ότι δεν προκρίνονται στη φάση των 32 από δικά τους λάθη και όχι γιατί τους απαγόρευσε την πρόκριση ο αγωνιστικός συσχετισμός.

Ο Αρης, από έλλειψη συγκέντρωσης, δέχεται στις καθυστερήσεις την ισοφάριση από την Μπόλτον στην Αγγλία και δεν καταφέρνει να νικήσει στο «Κ. Βικελίδης» μία χειρότερη από αυτόν ομάδα. Την Μπράγκα. Η συντριβή της τελευταίας αγωνιστικής ήταν αποτέλεσμα της παραίτησης μιας ομάδας που ξέρει ότι έχει αποκλειστεί και δεν έχει τη δύναμη να παλέψει.

Για τον Πανιώνιο και την αλλοπρόσαλλη αγωνιστική συμπεριφορά του, που ήταν ένα είδος πηγαινέλα από το ζενίθ στο ναδίρ, τι να γράψει κάποιος; Ειδικά το τελευταίο παιχνίδι με την Μπορντό ήταν η επιτομή της αγωνιστικής αυτοχειρίας, που θα πρέπει να διδάσκεται ως συμπεριφορά προς αποφυγή.

Τέλος, το μόνο που θα μπορούσε κάποιος να συμπληρώσει είναι πως αυτό που φαίνεται από την αγωνιστική συμπεριφορά των ομάδων μας είναι ότι δυσκολεύονται να μείνουν συγκεντρωμένες σε ένα στόχο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Και αυτή η αδυναμία είναι σοβαρή ένδειξη χαλαρής πειθαρχίας.

Είναι ακριβά τα χιλιόμετρα, μπάρμπα!

Οσοι έχουν τη δυνατότητα να εγκαταλείπουν συχνά την πρωτεύουσα με το αυτοκίνητό τους έχουν διαπιστώσει ότι η χρήση του οδικού δικτύου έχει γίνει ακριβότερη για έναν κυρίως λόγο. Ο υπολογισμός των διοδίων γίνεται με βάση τη χιλιομετρική χρέωση. Μάλιστα, οι κοινοπραξίες που έχουν αναλάβει την κατασκευή των νέων οδικών αξόνων θα εισπράττουν όχι μόνο τα διόδια στους δρόμους που θα κατασκευάζουν, αλλά και τα έσοδα από τα διόδια που βρίσκονται σε σημεία των εθνικών οδών που έχουν ήδη κατασκευαστεί. Συγκεκριμένα, ένα πακέτο των περίπου επτά δισ. ευρώ θα διατεθεί για την κατασκευή συνολικά 760 χιλιομέτρων «κλειστών» αυτοκινητοδρόμων μέχρι το 2012. Οι κοινοπραξίες, όμως, θα έχουν την εκμετάλλευση για 2.187 χιλιόμετρα αυτοκινητοδρόμων επί 30 χρόνια. Το Δημόσιο, όμως, εκτός από ακριβά διόδια έδωσε στις κοινοπραξίες και «κίνητρα». Για παράδειγμα, στη σύμβαση για τον οδικό άξονα Κορίνθου-Τρίπολης προβλέπεται η διασφάλιση των εσόδων της κοινοπραξίας, αφού στην περίπτωση που η κυκλοφορία δεν θα είναι η αναμενόμενη το Δημόσιο θα επιδοτεί τους αναδόχους. Ακόμη, στην περίπτωση που κατά τη διαδικασία κατασκευής -για παράδειγμα- βρεθούν αρχαιότητες, προβλέπεται επιπλέον αποζημίωση και ανάλογη επιμήκυνση του χρόνου παράδοσης του έργου. Τώρα ξέρετε γιατί οι εργολάβοι είναι φίλοι μας.