Του ταιριάζει περισσότερο

H πρόθεση του Πεσέιρο να στραφεί προς το 4-3-3, αφήνοντας κατά μέρος το αγαπημένο του μέχρι στιγμής 4-4-2, δείχνει δύο πράγματα.

Το ένα είναι ότι ο προπονητής του Παναθηναϊκού μαθαίνει από αυτά που βλέπει. Γρήγορα ή αργά δεν έχει σχέση. Το θετικό είναι ότι δεν παρουσιάζει περίεργες αγκυλώσεις και κολλήματα.

Το δεύτερο είναι ότι ο Πορτογάλος, παρακολουθώντας τις δεξιότητες, τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα των ποδοσφαιριστών του διαπίστωσε ότι το 4-4-2 δεν μπορεί να συνεχίζει να το στηρίζει. Αν δεν αλλάξει κάτι στην επόμενη μεταγραφική περίοδο και μέχρι νεωτέρας αυτό το σύστημα δεν μπορεί να εφαρμοστεί από το ρόστερ των «πρασίνων».

Ποιες δυνατότητες δίνει στο «τριφύλλι» το 4-3-3; Ο Πεσέιρο μπορεί να επιμείνει στη χρησιμοποίηση δύο αμυντικών χαφ στην 11άδα, ρίχνοντας δίπλα τους (στον άξονα) έναν ακόμα παίκτη, όπως τον Καραγκούνη ή τον Γκονζάλες όταν αυτός επιστρέψει με το καλό.

Στους τρεις μπροστινούς τα πράγματα είναι ακόμα καλύτερα. Η συνύπαρξη στο ίδιο ρόστερ των Παπαδόπουλου, Σαλπιγγίδη, Μάντζιου και Ν'Ντόι αλλά και των Ιβανσιτς, Νίνη και Ρομέρο επιτρέπει στον Πεσέιρο να παίξει με δύο επιθετικούς κι έναν χαφ με καλό τελείωμα όπως είναι ο Αυστριακός ή ο πιτσιρικάς ο Νίνης, ο οποίος σιγά σιγά πρέπει να βρίσκει τον δρόμο προς την «πράσινη» 11άδα.

Με το νέο σύστημα που σκέφτεται ο Πεσέιρο η ανάπτυξη του παιχνιδιού του Παναθηναϊκού περνά λιγότερο από τα όχι καλά επιθετικά αμυντικά άκρα της ομάδας και ο Καραγκούνης μετατοπίζεται ακόμα πιο κοντά στη φυσική θέση του, πλησιάζει στον άξονα. Ο Ιβανσιτς, ο οποίος έχει πρόβλημα στα αμυντικά του καθήκοντα, απαλλάσσεται από την ανάγκη να καλύπτει το μπακ όταν ανεβαίνει και αφοσιώνεται στη δημιουργία κινδύνων στην αντίπαλη περιοχή. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Νίνη.

Μια πιο προχωρημένη σκέψη είναι η παρακάτω. Οταν με το καλό επιστρέψει υγιής ο Γκονζάλες, απέναντι σε ομάδες οι οποίες δεν μπορούν να προκαλέσουν ιδιαίτερους κινδύνους -όπως για παράδειγμα το εντός έδρας ματς με την Ξάνθη- ο Πεσέιρο μπορεί να ρίξει στην ίδια ενδεκάδα τόσο τον Καραγκούνη όσο και τον Γκονζάλες (στους τρεις του κέντρου). Μεγαλύτερη ευχέρεια στη δημιουργία, πιο εύκολο να διασπαστούν οι πολυπρόσωπες άμυνες και να εκμεταλλευτεί ο Παναθηναϊκός τους ποιοτικούς επιθετικούς του.

Σύμφωνοι, το κανονικό ποδόσφαιρο δεν μοιάζει απόλυτα με το Football Manager, όμως το υλικό του Παναθηναϊκού μοιάζει φτιαγμένο περισσότερο για 4-3-3 παρά για 4-4-2. Αυτό μένει να αποδειχθεί και στην πράξη.