Ακούγοντας ότι ο ΠΑΟΚ ενίσχυσε τη θέση του πλέι μέικερ με την απόκτηση του Τζέισον Ρόου, μπήκα στο eurobasket.com να θυμηθώ τις στατιστικές του επιδόσεις του Αμερικανού. Ως παίκτη και δη τρόπο παιχνιδιού τον γνωρίζω, μια και το έχω δει πολλές φορές σε δορυφορικά κανάλια, κυρίως με τις φανέλες της Λιβόρνο και της Τουλόν, αλλά και live πριν από πολλά χρόνια στο κλειστό της Καισαριανής, σε φιλικό της Νήαρ Ηστ με τον ΑΠΟΕΛ, όπου και έπαιζε τότε. Είναι ένας πλέι μέικερ με καλά τεχνικά στοιχεία, που, όμως, τα ποιοτικά του χρόνια μάλλον ανήκουν στο παρελθόν. Εκείνο που μου κέντρισε περισσότερο το ενδιαφέρον ήταν διαβάζοντας ποιος είναι ο ατζέντης του. Οχι ότι είναι κάποιος σπουδαίος του είδους, αλλά έχει ιστορία στον ΠΑΟΚ (και όχι μόνο).
Τις μακρινές εποχές της δεκαετίας του '80 και δη μέχρι το 1988, στο ελληνικό πρωτάθλημα δεν επιτρεπόταν η συμμετοχή ξένου παίκτη. Μόνο στα Ευρωπαϊκά Κύπελλα μπορούσαν οι δικές μας ομάδες να χαρούν τις ικανότητες των χαρισματικών Αμερικανών. Ενας από αυτούς είναι και ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας, ο σημερινός ατζέντης του Ρόου: ο Ντιλέινι Ραντ έπαιξε λίγα παιχνίδια στον ΠΑΟΚ (στο Κόρατς), παρέα με τον αείμνηστο Μαρκ Πετγουέι, αλλά πρόλαβε να αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι του στο Αλεξάνδρειο. Ηταν τόσο μεγάλες οι δυνατότητές του, που μετά το σύντομο πέρασμά του από τον ΠΑΟΚ κατάφερε να παίξει στο ΝΒΑ: τρία χρόνια στους Γιούτα Τζαζ (ως μπακάπ μάλιστα του Τζον Στόκτον) και έναν στους Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς. Τότε ήταν δύσκολο να παίξεις πρώτα στην Ευρώπη και έπειτα στο ΝΒΑ. Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει.
Μαζί με τον Ραντ, θυμηθήκαμε και τα τότε μεγαλεία του ΠΑΟΚ. Οχι ακριβώς εκείνης της χρονιάς, αλλά εκείνης της εποχής. Ενας ΠΑΟΚ με μεγάλους Ελληνες παίκτες, με άσους του ΝΒΑ, που πλέον όμως, 15-20 χρόνια μετά, παλεύει για να παραμείνει στην κατηγορία. Σημεία των καιρών για τον «Δικέφαλο του Βορρά», που πάντως με τη νέα διοίκηση δείχνει μια δυναμική και δίνει μια ελπίδα στους φιλάθλους του ότι τελικά θα μπορέσει να αποτρέψει το μοιραίο!