Τι μου θυμίζει αυτή η επιστολή;

Επιασα τον Θόδωρο, τον οδηγό μου, να προσπαθεί να κρύψει κάτι στην εσωτερική τσέπη στο μάλλινο μακρύ παλτό του, που του είχα πάρει πέρυσι δώρο από το Λονδίνο στη συνάντηση που είχα με τον Γκοτιέ. Τον βοηθάω πού και πού κι αυτόν τον φουκαρά τον μόδιστρο να φτιάξει καμιά καινούργια δημιουργία, όταν η μούσα Εμπνευση τον εγκαταλείπει. Με τα πολλά, ο Θόδωρος ο οδηγός μου μου αποκάλυψε ότι αυτό που με τόση επιμέλεια προσπάθησε να μου αποκρύψει ήταν ένα γράμμα.

Μια επιστολή που δημοσιεύτηκε στο χθεσινό «Derby» και ήταν ανοιχτή προς τον κύριο ιδιοκτήτη της ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Μην απορήσεις, φίλε αναγνώστη, πώς γίνεται κι όλες οι ανοιχτές επιστολές προς τον Γιάννη Βαρδινογιάννη πηγαίνουν πρώτα στο «Derby». Είναι η ίδια λογική που πριν από χρόνια επέβαλλε όλες οι προκηρύξεις της «17 Νοέμβρη» να πηγαίνουν σε σκουπιδοτενεκέ έξω από τα γραφεία της «Ελευθεροτυπίας».

Ανοιξα με τρεμάμενα από τη συγκίνηση χέρια την επιστολή και άρχισα να τη διαβάζω. Τη δημοσιεύω σήμερα σε αποσπάσματα, γιατί πιστεύω ότι κάθε κομμάτι της θα πρέπει να καταχωρηθεί και συνεπώς να αναλυθεί και μελετηθεί με διαφορετικό τρόπο:

«Κύριε Πρόεδρε,
αφορμή για την επιστολή αυτή αποτέλεσε η ήττα στη Νέα Σμύρνη, όπου, ας μην κρυβόμαστε, ο Παναθηναϊκός δήλωσε για τρίτη συναπτή χρόνια "πάσο" από τη διεκδίκηση του πρωταθλήματος πριν καν συμπληρωθεί ο πρώτος γύρος».

Οντως, ας μην κρυβόμαστε, τουλάχιστον για την ώρα. Το πρώτο αυτό κομμάτι είναι το προφητικό. Μόλις τη 12η αγωνιστική, με τον Παναθηναϊκό να απέχει μόλις τρεις βαθμούς από την κορυφή, ο υπογράφων την επιστολή τον θέτει εκτός «μάχης». Απορώ γιατί συνεχίζονται ακόμα οι προπονήσεις στην Παιανία. Πάμε στο δεύτερο κομμάτι:

«Θέλοντας τον Παναθηναϊκό δυνατό σε όλα τα αθλήματα, κυρίως τα συλλογικά, δεν ανήκω σε εκείνους -και σας διαβεβαιώνω ότι είναι πολλοί και αυξάνονται διαρκώς- που θεωρούν την αποχώρησή σας από την ιδιοκτησία της ΠΑΕ απαραίτητη για να υπάρξει ανάκαμψη. Κι αυτό μου επιτρέπει να σας ζητήσω να λάβετε υπόψη σας την επιστολή αυτή όσο πιο σοβαρά».

Αυτό είναι το διευκρινιστικό κομμάτι. Αδυνατώ να καταλάβω γιατί μπαίνει σε αυτόν τον κόπο. Αν δεν ήταν Βαρδινογιαννικός, ούτε «Derby» θα διάβαζε ούτε θα έστελνε την επιστολή σε αυτή την εφημερίδα. Στην «Πράσινη» θα την έστελνε, αποδεικνύοντας ότι ο Παναθηναϊκός παραμένει ενιαίος και αδιαίρετος.

Εν πάση περιπτώσει, αφού προχωρά στη δήλωση διοικητικών φρονημάτων και τα ξεκαθαρίζει αυτά, στη συνέχεια ρίχνει και ένα σικ χέσιμο στον μεγαλομέτοχο για «σημαντική επικοινωνιακή απομόνωση», για «αδυναμία στον χωρό της διαιτησίας και της ΕΠΟ» και «πολύ μετρημένη οικονομική πολιτική στην ομάδα». Τον κατηγορεί δε ανοιχτά ότι εδώ και τέσσερα χρόνια δεν δίνει όση σημασία ο ίδιος θα περίμενε σε όλα αυτά και ότι θα έπρεπε να προσέχει ως κόρη οφθαλμού ένα τουλάχιστον πράγμα: «Να εξασφαλίσει ότι η ομάδα στο σύνολό της θα ήταν ενωμένη και αποφασισμένη να παλέψει και να διεκδικήσει, παρ' όλες τις αντιξοότητες, αυτό που της αναλογεί».

Επειδή ο Βαρδινογιάννης δεν τα έχει κάνει όλα αυτά, ο αποστολέας ξεκινάει από τα σαββατιάτικα γεγονότα της Νέας Σμύρνης για να καταλήξει... πού; Ε, μη μου πεις ότι δεν κατάλαβες, φίλε αναγνώστη. Αν έχεις αμφιβολίες και φοβάσαι ότι το μυαλό σου ξεστράτισε, διάβασε παρακάτω για να επαληθεύσεις.

«Θυμίζω στα γρήγορα σε περίπτωση που έχετε την άποψη ότι υπερβάλλω:

1) 2004-2005: Μπασινάς, Κωνσταντίνου, Παπαδόπουλος ήδη θεωρούμενες "κολόνες" της ομάδας δεν εμφανίζονται πουθενά σε τρεις αγώνες (με Ηρακλή, Αρη, ΑΕΚ) μέσα στο γήπεδό μας που έληξαν με ισάριθμες ισοπαλίες. Ακουσαν τίποτα από κανέναν; Οχι. Ποιος τα άκουσε; Ο προπονητής.

2) 2005-2006: Παπαδόπουλος και Γκέκας, διεθνείς και πρωτοκλασάτοι, εξαφανίζονται στο Καυταντζόγλειο στο 0-1 από τον Ηρακλή, όπου χάθηκε το Τσάμπιονς Λιγκ. Δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη. Αντίθετα, όλοι σπεύδουν να καταδικάσουν τον προπονητή, άλλους παίκτες (ξένους κατά προτίμηση), εσάς που δεν ξοδεύετε περισσότερα κ.λπ. κ.λπ.

3) 2006-2007: Ο κ. Παπαδόπουλος (αφού έπειτα από δύο μετριότατα χρόνια έχει διπλασιάσει με άνεση τις αποδοχές του) εγείρει με την ομάδα 7-10 πόντους μακριά από την κορυφή απαίτηση για έξτρα πριμ έπειτα από νίκη στο Καραϊσκάκη». Μπλα, μπλα, μπλα, μπλα, μπλα, μπλα, μπλα, μπλα, μπλα και φτάνουμε στο επίμαχο τέταρτο σημείο:

«Μέσα σε όλα αυτά δέχεστε την επιστροφή των Καραγκούνη και Φύσσα. Πάντα καλόπιστος, ελπίζω ότι αυτή η κίνηση σηματοδοτεί μια ιστορική συμφωνία ανάμεσα σε εσάς και σε μερικά στελέχη της γενιάς της Ριζούπολης και ένα κλείσιμο μιας κακοφορμισμένης πληγής. Μεγάλη αφέλεια. Τρεις μόλις μήνες μετά την επιστροφή του, ο Γιώργος Καραγκούνης έχει προλάβει να καθιερωθεί (μέσω του Τύπου και μόνο) ως ηγέτης της ομάδας, έχοντας παίξει υποφερτά έως καλά στους μισούς μόλις αγώνες στους οποίους συμμετείχε, να διαμαρτύρεται για την απουσία των οργανωμένων από το γήπεδο, να παρακολουθεί απαθής τις εφημερίδες που γράφουν ότι μεσολαβεί με θέρμη για την επάνοδο των Μπασινά και Κυριάκου στην ομάδα, να διεκδικεί παρουσία των Μάτος και Ιβανσιτς κάθε στημένο χτύπημα, όπως την παλιά καλή εποχή με τον Ασάνοβιτς».

Ε, πες μας, ρε φίλε, ότι εκεί θες να το πας! Ολος αυτός ο ντεμέκ -που λένε στη Θεσσαλονίκη- πρόλογος για να πουλήσεις στο τέλος κανένα τριαντάφυλλο! Ολη αυτή η καταιγίδα φράσεων και προτάσεων για να καταλήξεις ότι για όλα τελικά φταίει ο Καραγκούνης. Ο Καραγκούνης, βέβαια, εντελώς τυχαία στο ίδιο μέρος της εφημερίδας, όταν απουσιάζουν οι επιστολές, ακούει τα... καλύτερα από τον υπογράφοντα τη σελίδα.

Για εγγαστρίμυθους ανθρώπους είχα ακούσει. Πρώτη φορά ακούω και για εγγαστρίμυθες επιστολές... Από την άλλη, πόσο σοβαρά μπορεί να πάρει αυτή την ανοιχτή επιστολή ο Γιάννης Βαρδινογιάννης, όταν μετά το αράδιασμα των επιχειρημάτων και το θεσμικό ύφος έρχεται η υπογραφή «Δημήτρης Ι.» Τι να σκεφτεί άραγε ο μεγαλομέτοχος; Αποστολέας από «Ι», φίλος του Παναθηναϊκού, με πόσα γράμματα; Δεν θα τον βοηθήσει τουλάχιστον σε αυτό η εφημερίδα; Εγώ, πάντως, φίλε αναγνώστη, φαντάστηκα τον Τζίγκερ έτσι όπως τον βλέπεις στο σκίτσο. Σε μία σοφίτα κάπου στην Πολιτεία, στο ημίφως, πνιγμένος από επιστολές να βουτάει το φτερό του κάθε τόσο στο μελανοδοχείο για να ανταποκριθεί στις «πράσινες» αγωνίες.