Με το φτωχό μου το μυαλό…

Οσοι σηκώσατε τα φρύδια για τη βράβευση της επιτροπής Μεσογειακών Αγώνων από τον ΠΣΑΤ δεν έχετε παρά να διαβάσετε τη συνέντευξη που είχε δώσει ο Ισίδωρος Κούβελος, πρόεδρος της Επιτροπής, μετά την ανάληψη της διοργάνωσης από την Ελλάδα. Δεν μιλάμε για διεκδίκηση αγώνων, αλλά για θρίαμβο της θέλησης ενός ανθρώπου που πίστεψε στη μεσογειακή ιδέα απέναντι σε υπερδυνάμεις. Του Ισίδωρου Κούβελου, που με μετριοφροσύνη περιέγραψε τον αγώνα του για να φέρει τους Μεσογειακούς στην Ελλάδα.

«Οταν ξεκινήσαμε, όλοι μου είχαν πει ότι είναι μια χαμένη ιστορία». Γιατί, ρε gay, «όλοι» λέγατε στον Ισίδωρο ότι οι Μεσογειακοί είναι μια χαμένη ιστορία; Τώρα πώς νιώθετε που του είχατε πει ότι είναι λάθος να αναλάβει, αλλά πήρε τους Μεσογειακούς επειδή «έχει μάθει να παλεύει με τα δύσκολα» όπως με μετριοφροσύνη λέει; Και καλά ότι βασιζόσατε στην καλοσύνη του, αλλά ας πούμε ότι ο Κούβελος μια μέρα παίρνει ανάποδες και αποκαλύπτει τα ονόματα αυτών που προσπάθησαν να τον αποθαρρύνουν, πώς θα νιώθουν που τα παιδιά τους θα διαβάζουν το όνομά τους δίπλα σ' αυτά του Εφιάλτη και του Πήλιου Γούση;

Ποια όμως ήταν η στρατηγική για να πάρουμε τους Μεσογειακούς; Χαμηλό προφίλ και μια επιτυχημένη προσπάθεια να μην ψηφίσει το Μαυροβούνιο. Σκεφτείτε να είχε ψηφίσει το Μαυροβούνιο. Μπορεί και να είχαμε χάσει τους Μεσογειακούς. Τι έγινε τώρα που τους πήραμε; Δυστυχώς θα πρέπει να διοργανώσουμε μια μπάφα, που πρέπει να υποκρινόμαστε ότι είναι σημαντική ενώ ακόμα και οι πόλεις που την ανέλαβαν ούτε καν ασχολούνται να τη διοργανώσουν.

Στη συνέχεια της συνέντευξής του ο Ισίδωρος Κούβελος αναφέρθηκε στον πόλεμο που δεχτήκαμε από τις μεγάλες δυνάμεις. Εντάξει, στη συνέντευξη το μάθαμε ότι το Μαυροβούνιο μας πολέμησε. Ποιες όμως ήταν οι άλλες μεγάλες μεσογειακές δυνάμεις που προσπάθησαν να μας στερήσουν τη μνημειώδη διοργάνωση, δυστυχώς δεν το είπε. Το μόνο που βγαίνει από τη συνέντευξη είναι ότι μέσα στις μεγάλες μεσογειακές δυνάμεις δεν πρέπει να είναι η Ιταλία. Γιατί σε ένα άλλο σημείο της συνέντευξης ο Κούβελος αναφέρεται στην Πεσκάρα, που έχει αναλάβει τους Μεσογειακούς του 2009 και σύμφωνα με τον ίδιο δεν έχει κάνει τίποτα και η Διαρκής Επιτροπή Μεσογειακών Αγώνων σκέφτεται να της αφαιρέσει τους Αγώνες. Ετσι δηλαδή για να καταλάβουμε πόσο μετράει η διοργάνωση, που ακόμα και οι πόλεις που την κερδίζουν σταματάνε να ασχολούνται για να τη διοργανώσουν. Κι αν είχαμε Πανελλήνιο Σύνδεσμο Αθλητικών Συντακτών που να σκέφτεται τα χρήματα του πολίτη, θα βραβεύαμε την επιτροπή της Πεσκάρα, που ούτε ασχολήθηκε με τη σαχλαμάρα. Με τον σύνδεσμο όμως που έχουμε, βραβεύουμε την επιτροπή της διεκδίκησης, που όσο να 'ναι όλο και κάποιο μεροκάματο θα μοιράσει.

Για να εκτιμήσουμε ακόμα περισσότερο τους Μεσογειακούς, μερικές λεπτομέρειες για την ιστορία τους. Ξεκίνησαν το 1951 όταν ο Αιγύπτιος γιατρός Ταχέρ Πασά αποφάσισε να οργανώσει τους Αγώνες στην Αλεξάνδρεια. Οι Μεσογειακοί έχουν διοργανωθεί στην Αλεξάνδρεια, τη Βαρκελώνη, τον Λίβανο, τη Νεάπολη, αλλά μετά οι διοργανώσεις γίνονται εκπομπή του Discovery Channel. Τύνιδα, Σμύρνη, Αλγερία, Σπλιτ, Καζαμπλάνκα, Λατάκεια, Αθήνα, Αντ Ρουσιγιόν (αυτό είναι στη Γαλλία, αλλά δεν ξέρω πού), Μπάρι (πάντα κοσμπολίτικο ειδικά για τους συλλέκτες σε κλεμμένες ζάντες), Τύνιδα (η Τυνησία είναι υπερδύναμη και είναι η μόνη που τους πήρε δύο φορές) και Αλμερία. Επίσης να σημειωθεί ότι οι υποψήφιες πόλεις των μεγάλων δυνάμεων που είχαν βάλει υποψηφιότητα ήταν η Ριγιέκα και η Ριγιέκα, αφού η τουρκική Μυρσίνη που είχε βάλει υποψηφιότητα, δεν μπήκε καν στην ψηφοφορία λόγω ανεπαρκούς φακέλου. Ενδιαφέρουσα επίσης είναι η αναφορά του Ισίδωρου Κούβελου ότι η επιτροπή της διεκδίκησης έπρεπε να δουλέψει σε περιορισμένο χρόνο. Δεν ξέρω πόσο ακριβώς χρόνο είχε η ελληνική επιτροπή διεκδίκησης, αλλά η υποψηφιότητα της Μυρσίνης ανακοινώθηκε τον περασμένο Ιούνιο... Οσο για τους αγώνες per se μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία.

Μια όμορφη στιγμή των Μεσογειακών ήταν το 1997 όταν στο Μπάρι αθλητές ανταγωνίστηκαν στο πάντα δημοφιλές άθλημα του «Μπότσε». Είναι αυτό που παίζεται με τις μεταλλικές μπάλες στο χώμα, που κερδίζει αυτός που θα πετάξει την μπάλα του κοντύτερα σε μία μικρότερη μπάλα. Ενδιαφέρον επίσης είναι ότι στα επίσημα αθλήματα των Μεσογειακών περιλαμβάνεται το Bowls, που σε χόρτο είναι το δημοφιλέστερο παιχνίδι των Αγγλων συνταξιούχων. Οι λόγοι, εκτός από το ότι απαιτεί περισσότερη δεξιοτεχνία και λιγότερη ευλυγισία, είναι ιστορικοί.

Σε διάφορες μορφές το Bowls, to Lawn Bowling και τα skittles δένουν με την πατροπαράδοτη αντίληψη των Αγγλων για τη χώρα τους και τους εαυτούς τους. Οι Αγγλοι λατρεύουν να πιστεύουν ότι η εικόνα της χώρας τους είναι ένα ήσυχο απόγευμα στην εξοχή με τον ήλιο να πηγαίνει στη δύση του και δύο ομάδες των counties να παίζουν κρίκετ ή κάποιοι Αγγλοι squires να παίζουν croquet ή lawn bowls δίνοντας κομπλιμάν στα χτυπήματα των αντιπάλων «A jolly good throw old chap». Τώρα το ότι αυτή είναι μια εικόνα που υπάρχει στη φαντασία το έχει περιγράψει υπέροχα ο Braxton στο βιβλίο του «English». Ως προς το ιστορικό μέρος του παιχνιδιού, ο θρύλος αναφέρεται στην εποχή της βασιλείας της Ελισάβετ της Ενα.

Σύμφωνα με τον θρύλο, όταν οι παρατηρητές στην ακτή του Πλίμουθ είδαν την ισπανική Αρμάδα του Μεντίνα Σιντόνια έτρεξαν να ειδοποιήσουν τον σερ Φράνσις Ντρέικ ότι ξεκινούσε η εισβολή. Ο Ντρέικ τούς είπε ότι πρώτα θα τελειώσει το παιχνίδι των bowls, που εκείνη τη στιγμή έπαιζε, και μετά θα ασχολείτο με τον ισπανικό στόλο. Οπερ και εγένετο, κάνοντας την ισπανική μεγάλη αρμάδα κολυμπηθρόξυλα. Για όλους εμάς τους αγγλόφιλους, μια μεγάλη στιγμή της ιστορίας, αλλά όχι αρκετή για να ακουμπήσουμε 55 εκατομμύρια ευρώ για δούμε bowls σε μια ανύπαρκτη διοργάνωση, όπως οι Μεσογειακοί.