Ενα αργεντίνικο θαύμα και ένα βραζιλιάνικο δράμα

Το ποδόσφαιρο, ακόμη και αυτό το εμπορευματοποιημένο στο έπακρο ποδόσφαιρο του σήμερα, αφήνει μερικές χαραμάδες από όπου ξεπηδούν μερικές πολύ ενδιαφέρουσες ιστορίες. Χαρούμενες ή λυπημένες.

Και ο χώρος ο οποίος μπορεί να γεννά ακόμη ιστορίες που αξίζει να διαβαστούν βρίσκεται στη Λατινική Αμερική. Εκεί όπου το ποδόσφαιρο κρατά ακόμη τα βασικά λαϊκά του χαρακτηριστικά και δεν έχει μεταλλαχθεί σε ένα προϊόν όπως όλα τα άλλα. Εκεί όπου ακόμη υπάρχει χώρος να αναπνεύσουν η έκπληξη, το θαύμα.

Γιατί μόνο θαύμα μπορεί να χαρακτηριστεί η κατάκτηση του αργεντίνικου πρωταθλήματος από τη Λανούς. Την ομάδα μιας μικρής πόλης στα προάστια του Μπουένος Αϊρες, που στους περισσότερους ήταν γνωστή ως γενέτειρα του Ντιέγκο Μαραντόνα. Η Λανούς κέρδισε για πρώτη φορά στην ιστορία της την Απερτούρα, ξεπερνώντας στο νήμα την αγαπημένη του Ντιέγκο, την Μπόκα Τζούνιορς. Μάλιστα, το κατάφερε παίρνοντας ισοπαλία μέσα στο περίφημο στάδιο «La Bombonera» και έγινε έτσι η 4η ομάδα στην ιστορία του αργεντίνικου ποδοσφαίρου που πανηγύρισε έναν τίτλο μέσα στο σπίτι της Μπόκα.

Η ιστορία της Λανούς είναι το παραμύθι μίας ποδοσφαιρικής Σταχτοπούτας, που πέρασε τα περισσότερα χρόνια της στις μικρές κατηγορίες του ποδοσφαίρου της Αργεντινής, μέχρι που ήρθε ένας καλός μάγος, εκεί στα μέσα της δεκαετίας του '90, και τη μεταμόρφωσε. Ο «καλός μάγος» δεν ήταν άλλος από τον Εκτορ Ραούλ Κούπερ που εγκαταλείποντας τη Λανούς πήγε στην Ευρώπη για να γράψει τη δική του ιστορία στους πάγκους των Βαλένθια και Ιντερ.

Για τη σημερινή εικόνα της ομάδας, όμως, υπεύθυνος είναι ο τωρινός κόουτς, ο Ραμόν Καμπρέρο, που κάθισε στον πάγκο της ομάδας το 2005, έχοντας θητεύσει προηγουμένως στα τμήματα υποδομών του συλλόγου. Η πίστη του Καμπρέρο στο ταλέντο των πιτσιρικάδων της ομάδας, όπως ο 20χρονος Λαουτάρο Ακόστα και ο πλάγιος Ντιέγκο Βαλέρι που βρίσκονται ήδη στο στόχαστρο μεγάλων ευρωπαϊκών συλλόγων, αποδείχτηκε το κλειδί για την επιτυχία.

Μία επιτυχία που φάνηκε ότι ερχόταν από το 2006, όταν η Λανούς τερμάτισε δεύτερη στην Κλαουσούρα. Το μεγάλο στοίχημα για τη Λανούς θα είναι να καταφέρει να κρατήσει τα μεγάλα της ταλέντα και να μπορέσει να μπει σφήνα ανάμεσα στην τριάδα Μπόκα, Ρίβερ και Βελέζ.

Στον αντίποδα του θαύματος της Λανούς ένα δράμα εξελίσσεται στη Βραζιλία, με τον υποβιβασμό της Κορίνθιανς. Της ομάδας που λέγεται ότι έχει περισσότερους από 30 εκατομμύρια φίλους και τη φανέλα της οποίας φόρεσαν ποδοσφαιριστές-θρύλοι, όπως ο Γκαρίντσα, ο Σόκρατες και ο Ριβάλντο. Μόλις τρία χρόνια μετά την εξαγορά της από την εταιρεία MSI του Κία Γιουραμπχιάν, που υποτίθεται ότι θα τη μεταμόρφωνε σε μία ομάδα galacticos της Λατινικής Αμερικής, η Κορίνθιανς υποβιβάζεται για πρώτη φορά στην ιστορία της στη δεύτερη κατηγορία.

Αντί η εξαγορά να τη μεταμορφώσει σε υπερσύλλογο, άφησε την ομάδα με τεράστια χρέη και αποδυναμωμένη σε τέτοιο βαθμό που φέτος δεν κατάφερε να κερδίσει περισσότερα από 10 παιχνίδια. Η Κορίνθιανς αποτέλεσε για τους τυχοδιώκτες, που ανέλαβαν τις τύχες της το 2004, ένα βολικό πλυντήριο χρήματος, γεγονός που ανέδειξε για μία ακόμη φορά το πόσο ευάλωτο παραμένει στη διαφθορά το βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο.

Τώρα με τα χρέη που έχει συσσωρεύσει η Κορίνθιανς μπορεί η περιπλάνηση στη δεύτερη κατηγορία να αποδειχθεί μία πολύχρονη δοκιμασία και η επιστροφή στην πρώτη κατηγορία ένα πολύ μακρινό όνειρο.

Ομάδα για τα μπάζα

Η νίκη της Ν.Δ. στις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να κάνει ένα κόμμα τόσο γερασμένο σε αντιλήψεις και ιδέες, με αποτέλεσμα από τότε αντί για την παραγωγή πολιτικής με την οποία μπορεί να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει κάποιος, να παρακολουθούμε έναν αργό πολιτικό θάνατο.

Η οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, η έλλειψη ιδεών και στελεχών ικανών να διαχειριστούν τις κρατικές υποθέσεις, αλλά και τις προκλήσεις που -εκ των πραγμάτων- θέτουν προβλήματα, όπως η ακρίβεια, η τύχη της Ολυμπιακής, το ασφαλιστικό, η παραπαίουσα δήθεν «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση», το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ και οι σχέσεις με τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, αναγκάζουν την πανικόβλητη κυβέρνηση να καταφύγει σε τρικ της μορφής του νέου εκλογικού νόμου.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ομολογία της κυβερνητικής αδυναμίας από τον νέο εκλογικό νόμο που φέρνει ο κ. Παυλόπουλος για ψήφιση στη Βουλή. Ενα ακόμη κατασκεύασμα νόθευσης της λαϊκής βούλησης, με το επιχείρημα της ανάγκης ισχυροποίησης του πολιτικού συστήματος.

Οταν όμως είσαι ανίκανος να πείσεις για τις πολιτικές σου θέσεις -όταν έχεις και όχι όταν περιμένεις τη συγκυρία για να διαμορφώσεις, όπως στο ασφαλιστικό- κλέβεις έδρες από τα άλλα κόμματα και την ενέργεια αυτή τη βαφτίζεις «ισχυροποίηση του πολιτικού συστήματος». Τα ίδια θα έκαναν και ορισμένοι light δικτατορίσκοι, εφόσον ανακάλυπταν ότι κινδυνεύουν να χάσουν την εξουσία.

Κατά τα άλλα, όταν ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας, μετά το κράξιμο, προσπαθεί να ανακόψει την εξαγορά του ΟΤΕ με τροπολογίες που μπορούν να καταπέσουν στο ευρωπαϊκό δικαστήριο, ο υπουργός Μεταφορών πάνω στη βιασύνη του κάνει γκάφα και μιλά για κλείσιμο της Ολυμπιακής, ο υπουργός Απασχόλησης μετά την τακτοποίηση της κόρης του στον ΟΤΕ μαθαίνουμε ότι είναι και θιασώτης της ανασφάλιστης εργασίας, ο υπουργός Ανάπτυξης ανακαλύπτει ότι για την ακρίβεια φταίνε το πετρέλαιο και η κλιματική αλλαγή και ο υπουργός Τουρισμού κάνει πλάτες στους ανταγωνιστές της Ολυμπιακής, δεν χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να κατανοήσει κάποιος ότι η «δυνατή ομάδα» είναι για τα μπάζα.

Το ανησυχητικό είναι ότι ακόμη δεν έχουν αρχίσει τα δύσκολα παιχνίδια, οπότε αντίο μεγάλη κατηγορία.