Στο ματς της Ξάνθης με τον ΟΦΗ η τελευταία αξιόλογη φάση ήταν στο 68ο λεπτό, όταν ένα σουτ του Σίμιτς κατέληξε άουτ. Στο ματς του Εργοτέλη με τον Ατρόμητο οι θεατές δεν ήταν τόσο τυχεροί. Τελευταία αξιομνημόνευτη φάση ήταν το σουτ του Σίριο στο 58ο λεπτό, το οποίο απέκρουσε ο Δασκαλάκης.
Και για να μη θεωρηθεί ότι ο λόγος της έλλειψης φάσεων ήταν η χαμηλή δυναμικότητα των ομάδων της Κρήτης και της Ξάνθης, στο Αλκαζάρ οι καλύτερες φάσεις του τελευταίου μισαώρου ήταν δύο τσαφ από τον Κλέιτον και τον Παπαδόπουλο και το γκολ στο τέλος του αγώνα από τον Πάρα. Για μισό και παραπάνω αγώνα οι θεατές των προαναφερθέντων ματς έπρεπε να προσπαθούν να περάσουν την ώρα τους με φάουλ πραγματικά και θεατρικά, με μάχες στον χώρο του κέντρου που περισσότερο από blitz θύμιζαν πόλεμο χαρακωμάτων και με τις πάντοτε θεαματικές αλλαγές παικτών «στη σκακιέρα του γηπέδου», που λένε και οι παρουσιαστές.
Οσο για τα ματς του Ολυμπιακού με τον Λεβαδειακό και της ΑΕΚ με την Καλαμαριά, είχαν τελειώσει πριν αρχίσουν. Με τον Σίσιτς χτυπημένο από την επάρατη ασθένεια της μεταγραφής και την Καλαμαριά να φυλάει παίκτες και δυνάμεις για τα ματς που ελπίζει ότι θα «χτυπήσει», τα δύο παιχνίδια ήταν καλά γι' αυτούς που θα προτιμούσαν τη μονομαχία του Δαβίδ με τον Γολιάθ να γίνεται με τον κοντό να έχει ξεχάσει τη σφεντόνα. Με το χέρι στην καρδιά. Ποιος ο λόγος για ένα φίλο του ποδοσφαίρου να παρακολουθήσει τους συγκεκριμένους αγώνες πηγαίνοντας στο γήπεδο, αν δεν είναι τυφλός οπαδός; Εδώ στην τηλεόραση τους βλέπεις και κάποια στιγμή ανακαλύπτεις ότι η καλύτερη στιγμή ήταν όταν είχες πάει στην τουαλέτα να κάνεις τσίσα. Συμπάσχω με την αποφασιστικότητα των προέδρων της Σούπερ Λίγκας να φάνε τα χρωστούμενα στις μικρές κατηγορίες, συναρπάζομαι από την ανάλυση της προσωπικότητας του Κασναφέρη, αλλά πρέπει και να προσθέσω ότι είμαστε η μόνη χώρα που το ποδόσφαιρό της είναι καλύτερο να το διαβάζεις από το να το βλέπεις. Και ότι αν η αντίδραση των ιδιοκτητών των ομάδων με τη φωνή τους ή με τα παπαγαλάκια τους είναι «Ο οπαδός πρέπει να πάει στο γήπεδο και να ενισχύσει την ομάδα του ό,τι κι αν συμβεί», το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν ψάχνει για θεατές, αλλά για μαλάκες.