Η θέση του Κζινόβεκ στον «επόμενο Ολυμπιακό»

Ο Γιάτσεκ Κζινόβεκ είναι η φυσιολογική συνέχεια, συμβατή με την εδώ (μετά Ρώμη) αναφορά μας. Οτι ο «επόμενος Ολυμπιακός» θα... κουμπώσει προσλαμβάνοντας τους επαγγελματίες του (κάθε ξεχωριστού) είδους που του λείπει. Ή θα του λείψει. Ισχύει η πολιτική ό,τι και να βγει στον όμιλό του, εφέτος στο Τσάμπιονς Λιγκ, ο πρωταθλητής. Οπως ξέρετε, εξακολουθεί να μπορεί να βγει από 1ος έως 4ος...

Περίληψη προηγουμένων: Ετούτος ο «επόμενος Ολυμπιακός» θα πάρει οριστικό σχήμα και μορφή ξοδεύοντας άλλες (τουλάχιστον) δύο περιόδους αγοραπωλησιών. Η εκ των υστέρων γνώση είναι ότι το καλοκαίρι έμειναν κενά. Στη θεωρία, η 100% πληρότητα ήταν εφικτή. Ο σχεδιασμός του καινούργιου είχε εκπονηθεί, από τον Τάκη Λεμονή, Φεβρουάριο μήνα. Η νέα κατεύθυνση ήταν, περίπου, δεδομένη. Αλλά η στρατολόγηση του «εκτελεστικού» Ιλια Ιβιτς στο μεταξύ ακόμη και σε όλα να (που δεν) συμφωνούσαν προπονητής και τεχνικός διευθυντής, πάλι παραέγινε αργά για να 'ναι τα πάντα έτοιμα, τακτοποιημένα στη θέση τους, στην πρεμιέρα της σεζόν.

Πίσω στον Κζινόβεκ: Ο Πολωνός είναι δυναμό. Υψηλή ποιότητα, ασφαλής αγορά. Δεν είναι ανιχνευτικός, βλέποντας και κάνοντας, δανεισμός (όπως του Αρτσούμπι). Δεν είναι μεταγραφή ρίσκου, τον παίρνουμε και σταυρώνουμε τα δάκτυλα να μας βγει (όπως του Νούνιες). Είναι ο άνθρωπος που ξέρει τη δουλειά, δοκιμασμένος στο ανταγωνιστικό επίπεδο. Με κλειστά μάτια, που λένε. Δεν βρίσκει κανείς, άλλωστε, πολλούς Πολωνούς να μην πιάνουν τα λεφτά τους. Και τα λεφτά, μια και ήλθαν στην εξίσωση, ακούγονται σαν έξοχη τιμή.

Ενδεχομένως, ναι, και σαν τιμή δηλωτική της διάθεσης, εκ μέρους της Βόλσμπουργκ, απλώς (μη φοβόμαστε τις λέξεις) να τον ξεφορτωθούν. Δεν σημαίνει, ντε και καλά, κάτι (αρνητικό) αυτό. Ο Μάγκατ είναι εγνωσμένα σκληρός, ανελέητα σκληρός, στην καθημερινότητα του προπονητηρίου. Βάζει ρυθμούς, εντέλει εξουθενωτικούς. Ουτ' ο... Τζόρτζεβιτς, πιθανότατα, θα τους άντεχε! Τούτο δεν κάνει τον Τζόρτζεβιτς αυτομάτως ακατάλληλο για τον Ολυμπιακό. Δεν ταιριάζουν όλοι οι (καλοί) ποδοσφαιριστές, ή και οι προπονητές, σε όλα τα πρότζεκτ. Τι μετράει, στο τέλος της ημέρας. Να μπορείς, σ' αυτά τα χρήματα, να αποκτήσεις τον Κζινόβεκ (μέσα Νοεμβρίου πρωτοσκάει η ιστορία, μέσα Δεκεμβρίου πάει για τα τελειώματα, 1η Ιανουαρίου διαθέσιμος, επίσης αμέσως διαθέσιμος από τον Φεβρουάριο στα Κύπελλα Ευρώπης) είναι ευχάριστη έκπληξη. Δεν το σκέφτεσαι δεύτερη φορά. Απομένεις μονάχα ν' αναρωτιέσαι, τόσο πολύ εύκολο που παρουσιάζεται, εάν είναι πράγματι αληθινό...

Ενα σημείο-κλειδί είναι, ακριβώς ποια δουλειά ξέρει να κάνει ο Κζινόβεκ. Η απάντηση είναι ότι ο Κζινόβεκ ξέρει να παίζει αριστερός χαφ «για την επίθεση». Σαν τον Γκαλέτι, απέναντι. Θερμή παράκληση, τώρα. Μη πιάσουμε τα «ναι, αλλά μπορεί να παίξει και» (κάτι άλλο). Κεντρικός μέσος ή αριστερός μπακ ή δεν-ξέρω-τι. Εάν θέλουμε «κάτι άλλο» πάμε και παίρνουμε εκείνον που ξέρει να παίζει αυτό το κάτι άλλο. Είναι όσο απλό ακούγεται. Αλλο τόσο θερμή, επίσης, ειν' η παράκληση ν' αφήσουμε κατά μέρος τα «νέος "Τζόλε"» ή... παλιός Δεληκάρης ή κράμα Σέστιτς και Κουσουλάκη! Ματαιοπονούμε. Διότι, όπως ο Παναθηναϊκός δεν θα βρει ποτέ «νέο Βαζέχα» και η ΑΕΚ «νέο Σαβέβσκι», ουτ' ο Ολυμπιακός θα' χει ποτέ «νέο Τζόρτζεβιτς». Τη μοναδικότητα του Τζόρτζεβιτς έχουμε μπροστά μας χρόνια (και θα μας δίνονται οι ευκαιρίες) να τη μνημονεύουμε. Ο Κζινόβεκ, όμως, δεν (μας) φταίει σε κάτι...