H «Χρυσή Μπάλα» πήγε στα χέρια του Κακά. Οχι άδικα. Η επιλογή του Βραζιλιάνου ως κορυφαίου της χρονιάς δεν είναι τυχαία. Είναι όντως ένας χαρισματικός παίκτης. Χωρίς αμφιβολία, η κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ με τη Μίλαν τον βοήθησε πολύ για να πάρει αυτό το βραβείο. Και αυτός, βέβαια, ήταν ο ηγέτης των Ιταλών στην πορεία τους προς την κορυφή της Ευρώπης.
Είναι ποδοσφαιριστής με φοβερά στοιχεία. Σοβαρός στο παιχνίδι του, γκολτζής, σουτ απίστευτο και με μοναδικές εμπνεύσεις μέσα στον αγώνα. Δεν θα τον έλεγα ολοκληρωμένο. Για μένα ο μοναδικός που μπορούσες πραγματικά να τον αποκαλέσεις ολοκληρωμένο ήταν ο Μάρκο φαν Μπάστεν. Ο Κακά τον πλησιάζει, αλλά ακόμα δεν έχει πιάσει αυτό το ανώτατο επίπεδο. Δεν ξέρω αν έχει πολλά ακόμα να βελτιώσει. Είναι σχετικά μικρός, αλλά έχει πετύχει πολλά. Τίτλους και διακρίσεις με τη Μίλαν, αλλά και παγκόσμια αναγνώριση. Πάντως, με την εθνική Βραζιλίας δεν έχει αποδώσει το ίδιο. Εκεί έχει μείνει στη σκιά του Ροναλντίνιο.
Κάποιοι θα είχαν την ένσταση ότι είτε ο Κριστιάνο Ρονάλντο είτε ο Μέσι θα έπρεπε να πάρουν τη φετινή πρωτιά στο «France Football». Στην πορεία για την κορυφή αυτό που μετράει είναι η διάρκεια. Στο φινάλε μένουν οι τίτλοι. Ο Κακά τα συνδύασε με επιτυχία. Σπάνια θα τον δεις να μην παίζει καλά. Ξέρει να αγωνίζεται ομαδικά, αλλά και να δίνει το προσωπικό του στυλ κατά τη διάρκεια ενός ματς. Θα πάρει πάνω του την ομάδα και δεν θα την «κρεμάσει» σπαταλώντας φάσεις και ενέργεια για προσωπική προβολή. Αυτό είναι που μετράει σε έναν παίκτη.
Αυτό και η σταθερότητά του. Ενα παιχνίδι καλό και πέντε άσχημα βοηθούν μόνο τους ήρωες της μιας βραδιάς. Τα ταλέντα που γίνονται κομήτες και μετά λέμε γιατί χάθηκαν. Με σκληρή δουλειά, υπομονή και διάρκεια, τότε και μόνο τότε μπορείς να πετύχεις. Το ταλέντο χρειάζεται, αλλά αν δεν συνδυάζεται με όλα τα παραπάνω δεν μπορείς να καταφέρεις πολλά. Οταν ασχοληθείς εσύ με τον εαυτό σου, με το πώς θα γίνεις καλύτερος, δίχως να φταίει πάντα κάποιος άλλος αν κάτι δεν πάει καλά, τότε θα φτάσεις ψηλά. Οι δικαιολογίες είναι για τους μέτριους.