Και να ήταν, λέει, άλλος στη θέση του...

Φανταστείτε, λέει, στον πάγκο του Αρη να καθόταν οποιοσδήποτε άλλος προπονητής. Φανταστείτε, λέει, να αποφάσιζε να χρησιμοποιήσει τον Χαβίτο «κατόπιν εορτής» -της ΑΕΚτσήδικης «εορτής», δηλαδή της επίτευξης του 0-1. Στο «παρά κάτι» της λήξης. Νομίζετε ότι θα ανέλυε κανείς σήμερα τις ενδεχόμενες -«τετράγωνες» ή μη- σκέψεις που θα είχαν προηγηθεί στο μυαλό του; Θα εξέταζε κανείς για ποιους πιθανούς λόγους προτίμησε ο κόουτς νωρίτερα να «ρίξει» τον Γκουγκουλιά στη σκακιέρα του παιχνιδιού;

Αστεία πράγματα. Οποιοσδήποτε άλλος προπονητής θα είχε κηρυχθεί αυτομάτως «κολλημένος» και «υπναράς» (στην καλύτερη περίπτωση) ή «εγκληματίας» (στη χειρότερη). Κυρίες και κύριοι, ιδού το μέγα πλεονέκτημα του φετινού Αρη, πέραν του καλού δυναμικού του και της «υγιέστατης» αγωνιστικής συμπεριφοράς, την οποία από την περσινή σεζόν είχε εμπεδώσει σε ικανοποιητικό βαθμό: εκτός της τεράστιας εμπειρίας του, ο προπονητής του διαθέτει και το ακλόνητο... Αλάθητο! Ναι, με «Αλφα» κεφαλαίο. Για την «περιρρέουσα ατμόσφαιρα» του ποδοσφαίρου μας ο Μπάγεβιτς δεν φταίει... ποτέ και για τίποτα. Κατά συνέπεια, είναι εξαιρετικά δύσκολο δικές του επιλογές να γίνουν πηγή «γκρίνιας» στην ομάδα -οποιαδήποτε ομάδα, πέραν του τέως «ΠΟΚ». Πολύ σημαντική «ασπίδα» αυτή. Μια ασπίδα φτιαγμένη μόνο για τον Ντούσαν. Με ποια υλικά; Πότε λογικές και νηφάλιες διαπιστώσεις και άλλοτε ενοχλητικές, δογματικές «αγιογραφίες».

Η νίκη της ΑΕΚ ήταν δίκαιη, με βάση την εικόνα του δεύτερου μέρους. Χρονικό διάστημα κατά το οποίο μετριούνται με αυξημένο συντελεστή η αποφασιστικότητα, η θέληση και η αγωνιστική διαύγεια των δύο αντιπάλων. Δικαιότερο θα ήταν να είχε επιτύχει η «Ενωση» γκολ σε μία από τις προηγηθείσες ευκαιρίες της κι όχι με το συγκεκριμένο εναέριο... μπιλιάρδο, αλλά αυτή είναι η μπάλα. Κατά τ' άλλα, ο Ολυμπιακός φαίνεται ότι αποφάσισε να αρχίσει να συμπεριφέρεται στα εγχώρια «εκτός έδρας» όπως και στα... άλλα. Ισως τελικά αρκεί λίγη αυθυποβολή: βλέπεις την πλατεία δημαρχείου στο Περιστέρι σαν την Πιάτσα ντι Σπάνια της Ρώμης και σοβαρεύσαι...