Πού είναι το τόπι, οέο;

Είμαι ένας τυχερός ρέκτης του μπάσκετ. Χθες, χάρη στη βοήθεια των συναδέλφων του SuperSport, πρόφτασα να δω όχι μία, αλλά δύο λαχταριστές παραστάσεις από ομάδες που απέδειξαν ότι πάνω απ' όλους, στο αγαπημένο μας άθλημα, είναι ο προπονητής. Οταν οι βάσεις είναι στέρεες, το καλό μπάσκετ προκύπτει όχι από αυτοσχεδιασμούς, αλλά από αυτοματισμούς. Δεν έχουν τόση σημασία τα πρόσωπα όση τα συστήματα.

Ο ανυποψίαστος τηλεθεατής της πολυθρόνας, βέβαια, θα προτιμήσει τα ζογκλερικά και τα παλαβά τρίποντα. Αυτός που αγαπάει το μπάσκετ, όμως, θα αλλάξει κανάλι και θα δει Παναθηναϊκό ή ΤΣΣΚΑ. Τον πρωταθλητή και τη δευτεραθλήτρια Ευρώπης. Ή μήπως νομίζετε ότι έφτασαν και στρογγυλοκάθισαν τυχαία αυτοί οι δύο στην κορυφή;

Στη Βιτόρια, η ΤΣΣΚΑ έπαιξε χωρίς τους Παπαλουκά, Σισκάουσκας, Σμόντις και Ζεβροσένκο. Οι άσχετοι βιάστηκαν να σπρώξουν χρήμα στην Τάου και τώρα το κλαίνε. Η σφραγίδα του Μεσίνα ήταν ολοφάνερη στο dna των παικτών που απέμειναν για να σηκώσουν το βάρος. Το τελικό 76-85 μάλλον τους ηττημένους κολακεύει, παρά τους νικητές.

Με τον Νίκο Ζήση να αναλαμβάνει ρόλο ανθρώπινου κομπιούτερ, η διαφορά έφτασε μέχρι και τους 20 πόντους υπέρ της ΤΣΣΚΑ! Μάλιστα, της ίδιας ΤΣΣΚΑ που μέχρι πρόσφατα άφηνε στο διάβα της όχι τόσο υποσχέσεις όσο ερωτήματα. Οποιος είναι ικανός στο μάθημα της χημείας, περνάει τελικά τα κρίσιμα διαγωνίσματα ακόμα κι αν υστερήσει στο πρώτο τρίμηνο.

Στην Κωνσταντινούπολη, ο Παναθηναϊκός έπαιξε ένα χλιαρό ημίχρονο σαν να ήθελε να αποτίσει φόρο τιμής στον κρεβατωμένο Διαμαντίδη. Ο Ομπράντοβιτς ξεκίνησε με τον Ουίνστον στην πεντάδα και τον Γιασικεβίτσιους στον πάγκο, προσπαθώντας να φτιάξει ένα σχήμα με αθλητικά προσόντα ικανά να κρύψουν την απουσία του «Μίμη». Ο Σπανούλης τα κατάφερε καλά στον υπηρεσιακό ρόλο του πόιντ γκαρντ, ο δε Σάρας διέλυσε τα πάντα στο πέρασμά του όταν ξεπέρασε το αρχικό μούδιασμα.

Αλλά ο MVP ήταν και εδώ ο προπονητής. Οταν ο Παναθηναϊκός έστησε οδοφράγματα στην άμυνα και άρχισε να μετατρέπει τα κλεψίματα (και τα αμυντικά ριμπάουντ) σε θεαματικούς αιφνιδιασμούς, η παράσταση ήταν μαγευτική. Οι αποδοκιμασίες των Τούρκων φιλάθλων έδωσαν τη θέση τους σε άλλου είδους σφυρίγματα: «Σφύρα, τελείωσε, να πάμε σπίτια μας». Προτού πνιγεί κανείς.

Ο Ολυμπιακός είναι, όπως γνωρίζουμε όλοι, άλλου παπά ευαγγέλιο. Ευαγγέλιο ραβίνου, για την ακρίβεια. Ο Πίνι Γκέρσον έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στον τραυματία Γκριρ και είδε την ομάδα του να παίζει το συνηθισμένο της, αναρχικό, παραγωγικό στην επίθεση, αλλά αναξιόπιστο στα μετόπισθεν μπάσκετ. Ο Ολυμπιακός δημιουργούσε εύκολα διψήφιες διαφορές, αλλά επέτρεπε στους Λιθουανούς να τις ανατρέπουν γρήγορα και να μένουν ζωντανοί.

Η αμυντική συνεισφορά του Πρίντεζη και του Μπουρούση έφερε ισορροπία και έκανε τον Ολυμπιακό πιο ομάδα. Την επόμενη εβδομάδα, στη Σιένα, οι «κόκκινοι» θα υποστούν ένα κρίσιμο και ενδεικτικό των δυνατοτήτων τους «crash test».

Το διήμερο της Ευρωλίγκας ολοκληρώθηκε με 3 νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια και με ένα «βροντερό χαϊλάιτ», από το κάρφωμα του αναγεννημένου Μιχάλη Πελεκάνου στον αγώνα Ρεάλ-Ροάν. Αν δείτε το Τop 10 της αγωνιστικής στις σημερινές εκπομπές, θα με θυμηθείτε. Αποκλείεται να το αφήσουν εκτός λίστας οι Ισπανοί.