Ευτυχώς γυρίζουν Αντζας και Λεντέσμα

Τι χρειάζεται για να έχει μια ομάδα τακτική; Πρώτα απ' όλα έναν προπονητή που να τη μαθαίνει στους παίκτες, πείθοντάς τους αρχικά για την ορθότητά της και στη συνέχεια για την αποτελεσματικότητά της. Επειτα, η τακτική, όπως καθετί που βασίζεται σε ένα σχέδιο, χρειάζεται χρόνο. Οταν δεν έχεις τους βασικούς στους οποίους στηρίζεσαι σχεδόν αποκλειστικά δεν μπορείς να αξιοποιήσεις τον χρόνο όσο δημιουργικά θα ήθελες. Αυτό περίπου έχει πάθει ο Τάκης Λεμονής τον τελευταίο καιρό. Γι' αυτό και το ματς με τη Λάτσιο είναι πρόβλημα.

Οταν ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε τη Λάτσιο στο Καραϊσκάκη, στο πρώτο φετινό του ματς στο Τσάμπιονς Λιγκ, έκανε το καλύτερο τακτικό ματς που μπορούσε να κάνει απέναντι στους Ιταλούς μια «άγουρη» ομάδα. Οι παίκτες του Ολυμπιακού όταν η ομάδα τους έπαιξε με τη Λάτσιο δεν είχαν ούτε καν πέντε επίσημα ματς στα πόδια τους. Παρ' όλα αυτά, εκείνο το βράδυ στο άδειο γήπεδο η άμυνα του Ολυμπιακού έκλεισε σωστά τον Ρόκι και τον Πάντεφ κυρίως διότι η μεσαία γραμμή πίεσε τους μέσους του Ντέλιο Ρόσι. Ο Ολυμπιακός κινδύνεψε μόνο μετά την ισοφάριση, όταν υποχρεωτικά πήρε κάποια ρίσκα. Κυρίως όταν σταμάτησε να πρεσάρει (πιθανότατα διότι κουράστηκε) και περιορίστηκε να παίζει μόνο όταν είχε την μπάλα.

Χρόνος

Ο Ολυμπιακός τόσο με τη Λάτσιο όσο και με τη Βέρντερ και τον ΠΑΟ στη Λεωφόρο έκανε εμφανίσεις που ως χαρακτηριστικό είχαν μια μεγάλη τακτική προσήλωση. Οι παίκτες του Ολυμπιακού έμοιαζαν σ' αυτά κυρίως τα ματς σαν μαθητές που χάρηκαν το μάθημα. Μετά τις υπερβολές του Σόλιντ το απλό ποδόσφαιρο του Λεμονή ήταν κάτι σαν ανακούφιση. Μόνο που η προσήλωση, η συγκέντρωση, η προσοχή, το αγωνιστικό πάθος, είναι αρετές που δεν μπορεί να υπάρχουν εις το διηνεκές, αλλά μόνο στις αληθινά εξαιρετικές περιπτώσεις. Η αρχή είναι μια εξαιρετική περίπτωση, η ρουτίνα της συνέχειας όχι πάντα. Οταν ένα παιδάκι μαθαίνει την προπαίδεια, στη δύσκολη ερώτηση σκέφτεται. Τη δέκατη φορά που του κάνεις την ερώτηση ο χρόνος σκέψης είναι μικρότερος και η αντίδρασή του αυτόματη: αυτή είναι η διαφορά της μάθησης από τη γνώση. Η μάθηση βασίζεται στη μελέτη, στην παρατήρηση, στην κρίση και στην επεξεργασία της πληροφορίας. Η γνώση είναι το απόσταγμα της μάθησης: η επεξεργασμένη διάστασή της. Στα πρώτα ματς του Ολυμπιακού η κατήχηση της ομάδας και η διδασκαλία της, για όποιον καταλαβαίνει, ήταν φανερές. Στη Λεωφόρο οι διαγώνιες μπαλιές του Στολτίδη για τον Γκαλέτι και τον Λούα Λούα μπερδεύουν την άμυνα του ΠΑΟ όσο μπέρδεψε τους μέσους της Βέρντερ η μετατόπιση του «Τζόλε» σε θέση δεξιού χαφ: αυτά μόνο τυχαία δεν ήταν. Δύο μήνες αργότερα η διδασκαλία θα 'πρεπε να έχει γίνει γνώση: η ομάδα θα 'πρεπε να έχει βρει τρόπους και αυτοματισμούς, πόσω μάλλον όταν ο προπονητής της επί της ουσίας εμπιστεύεται 13-14 παίκτες. Ομως αυτό δεν συμβαίνει κι αυτό είναι που κάνει την εικόνα του Ολυμπιακού αληθινό μυστήριο.

Τραυματίες

Γιατί δεν έγινε το δεύτερο βήμα; Ο σοβαρότερος λόγος είναι οι τραυματισμοί. Σε μια ομάδα (όπως ο Ολυμπιακός) που η διάκριση μεταξύ βασικών και αναπληρωματικών είναι φανερή από την ίδια την ποιότητά τους, όταν κάποιοι βασικοί παίκτες-κλειδιά τραυματίζονται ή μοιάζουν εκτός φόρμας επέρχεται αυτομάτως η στασιμότητα. Ο Ολυμπιακός πλήρωσε την απουσία του Αντζα και τον τραυματισμό του Λεντέσμα πολύ ακριβά.

Αντζας

Ο Αντζας είχε «δέσει» την άμυνα και ήταν ο παίκτης που έβγαζε την μπάλα από τον άξονα ψύχραιμα και μεθοδικά. Η ανάγκη να περιοριστούν οι κινήσεις του Αντζα από τους αντίπαλους επιθετικούς δημιουργούσε χώρους: απόντος του Αντζα το να πρεσάρεις τους μέσους του Ολυμπιακού με τους επιθετικούς σου έγινε πιο εύκολο. Το 'καναν υποδειγματικά, όχι μόνο οι ακριβοπληρωμένοι παίκτες της Ρεάλ Μαδρίτης στο Καραϊσκάκη, αλλά και οι επιθετικοί του Εργοτέλη και του Αστέρα Τρίπολης!

Λεντέσμα

Τα πράγματα μπλέχτηκαν περισσότερο και εξαιτίας της απουσίας του Λεντέσμα. Ο Αργεντινός δεν φαίνεται πολύ και δεν κρατάει την μπάλα, όμως είναι ο μόνος που μπορεί να συγκεντρώσει στον άξονα τους συμπαίκτες του και να κατευθύνει το πρέσινγκ. Οταν ο Ολυμπιακός παίζει με τρεις κόφτες από τη θέση του Λεντέσμα στο γήπεδο, καταλαβαίνεις σε ποιο ύψος του γηπέδου θέλει να πρεσάρει η ομάδα: ο Αργεντινός δίνει βάθος στην τριάδα και «σπρώχνει» τους άλλους μπροστά –είναι ο πρώτος που πάει στη μάχη, μένοντας συγχρόνως (σαν στρατηγός!) πέντε μέτρα πιο πίσω από τους υπολοίπους. Οταν οι άλλοι πιέζουν αυτός περιμένει, για να κλέψει την μπάλα έπειτα από μια λάθος πάσα, που συνήθως είναι το αποτέλεσμα της πίεσης. Από εκεί κι έπειτα, αν τη βγάλει γρήγορα μπροστά, οι επιθετικοί ξέρουν τι πρέπει να κάνουν.

Σχέδιο

Ο Ολυμπιακός χρειάζεται στο «Ολίμπικο» ό,τι του έλειψε τον τελευταίο μήνα: σχέδιο και τακτική. Η Λάτσιο παίζει οριζόντιο ποδόσφαιρο και σηκώνει πολύ την μπάλα. Ο Ολυμπιακός δεν πρέπει να αφήσει τους μέσους της να κυκλοφορούν ανενόχλητοι, διότι θα χάσει από τους επιθετικούς της. Ο Πάντεφ και ο Ρόκι –δύο συμπληρωματικά υπέροχοι παίκτες– τελειώνουν τις φάσεις επειδή παίζουν με μέτωπο: περιμένουν σαν κατοστάρηδες να φύγουν στον κενό χώρο. Αυτό που πρέπει να φροντίσει ο Ολυμπιακός είναι να μην πάρουν την μπάλα σωστά κι αυτό γίνεται μόνο αν η μεσαία γραμμή του πρεσάρει: σε αυτό το σημείο κρίνεται όλο το ματς.

Μυαλό

Ο Ολυμπιακός τον τελευταίο καιρό συμπεριφέρεται σαν μαθητούδι που ξέχασε το μάθημα. Στην πραγματικότητα το επίπεδο της τάξης έπεσε όταν έλειψαν οι καλύτεροι μαθητές. Τα ματς με τη Ρεάλ Μαδρίτης χρειάζονταν καρδιά. Την Τετάρτη η αποστολή απαιτεί και πολύ μυαλό. Κάποιος μπορεί να πει ότι είναι επικίνδυνο να αντιμετωπίσεις τους Ιταλούς με το παραδοσιακό όπλο τους, δηλαδή την τακτική. Δεν αντιλέγω ότι πρόκειται για ρίσκο. Ομως επειδή τους ξέρω καλά σας πληροφορώ ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος...

ProZone 9

Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο, αλλά το Σαββατοκύριακο, που η ηγεσία της διαιτησίας βρισκόταν στη μακρινή Αφρική, οι ρέφερι έκαναν τα καλύτερα παιχνίδια τους στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ισως μια λύση θα ήταν να έχουμε κάθε εβδομάδα κληρώσεις Παγκοσμίου Κυπέλλου…

• Κάκος (Λάρισα - ΠΑΟ 2-2). Ακόμα πιο ύποπτη και από τα δεκάδες σφυρίγματα με τα οποία έκλεισε τη Λάρισα είναι η βαθμολογία που του έβαλε ο παρατηρητής Μιχαηλίδης από τον ιστορικό Σύνδεσμο Διαιτητών Πειραιά! Με άριστα δεν θα βαθμολογούσε τον εαυτό του ούτε ο ίδιος! Πάντως, ο ΠΑΟ δεν πρέπει πλέον να ανησυχεί: βρήκε τον Ευθυμιάδη του! (Μα σε όλα ίδιοι;)

• Χαραλαμπίδης (ΑΕΚ - ΟΦΗ 4-0). Για ψύλλου πήδημα είχε αποβάλει και τον Κάλβο στο Περιστέρι. Κάποιοι θα πουν ότι είναι συνεπής με την ιδιοτροπία του. Εγώ λέω ότι απλώς είναι ένας νέος που πουλάει μαγκιά.

• Κασναφέρης (Ολυμπιακός - Βέροια 1-0). Του 'δωσαν εύκολο ματς, του 'βαλαν και άριστα. Τα βλέπουν αυτά οι νέοι και ψαρώνουν. Τυχαία τον λέω αρχιδιαιτητή;

• Παπασταμάτης (Ξάνθη - Ηρακλής 0-3). Ρεσιτάλ. Μόνος καλύτερος στο γήπεδο ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς.

• Ζωγράφος (ΠΑΟΚ - Πανιώνιος 3-1). Εντάξει, το δεύτερο γκολ του ΠΑΟΚ ξεκινάει από φάουλ. Αλλά το 7,5 που του βάζει ο Δούρος δείχνει προκατάληψη. Το λέω ακόμα κι εγώ.

• Μαζαράκος (Εργοτέλης - Αστέρας Τρίπολης 0-3). Τα σέβη μου…

• Κύρκος (Καλαμαριά - Ατρόμητος 0-2). Είναι νέος, είναι ωραίος, αλλά σφυράει πολύ και διακόπτει το ματς συνεχώς. Ο Μανώλης ο Ταπαντζάς με το 7,6 που του έβαλε προσπαθεί προφανώς να τον συνετίσει. Ρεσιτάλ οι πλάγιοι.

• Παμπορίδης (Λεβαδειακός - Αρης 2-0). Η πρώτη μεγάλη νίκη του Κομπότη. Για να διεκδικήσουμε το πρωτάθλημα (διαιτησίας) θέλουμε πέντε ακόμα, διότι δεν αρχίσαμε καλά. Ηττα του Αγγελάκη (η δεύτερη σερί…), αλλά τι να τον κάνω που πανηγύριζε και κάποιοι το μάθανε. Αυτά είναι τα άσχημα όταν έχεις υπεύθυνους διαιτησίας. Εκτός από φίλους, έχεις κι εχθρούς.