Ο Μυλοπόταμος ας δώσει λύση...

Aστειευόμουν όταν πρότεινα στον Αργύρη Πεδουλάκη να αναζητήσει ενισχύσεις για τον ΑΓΟ Ρεθύμνου στα Ζωνιανά, όπου βγαίνουν παιδιά ψηλά και νταβραντισμένα, με το συμπάθιο, ωστόσο φαίνεται ότι η κατάσταση απαιτεί δραστικά μέτρα. Η εκπρόσωπος της Κρήτης υπέστη δύο οδυνηρές ήττες εντός έδρας από άμεσους ανταγωνιστές (Κολοσσό, Ολυμπιάδα) και φαντάζει πλέον ως το πρώτο φαβορί για υποβιβασμό. Τώρα που βρίσκεται σε ύφεση η αγροτική παραγωγή του ορεινού Μυλοποτάμου, οι «ξένοι» βρίσκουν χωρίς ζαλάδες τον προσανατολισμό τους στο νησί. Αντί να καμαρώνει στη μέση της βαθμολογίας με ένα ωραιότατο 3-3 στο παλμαρέ του, ο ΑΓΟΡ βολοδέρνει στο υπόγειο με ρεκόρ 1-5.

Πήγα στο Αιγάλεω την προηγούμενη Κυριακή -στο ντεμπούτο του Πεδουλάκη- και είδα μια ομάδα χτισμένη σε κινούμενη άμμο. Για το Ρέθυμνο μιλάω, όχι για την εκπληκτική παρέα της δυτικής αθηναϊκής όχθης. Παρά τις εμπνεύσεις του Γκαγκαλούδη, ο ΑΓΟΡ υστερούσε απελπιστικά σε φρεσκάδα και νεανικό οίστρο.
Από τους Ελληνες παίκτες της ομάδας, νιάτα και φιλοδοξία έχει μόνο ο Ιαν Βουγιούκας, ο οποίος όμως δεν μπορεί να γίνει πρωταγωνιστής, ούτε είναι μαθημένος να επιβάλλει το παιχνίδι του με το «έτσι θέλω» στα δύσκολα. Ο Καραποστόλου θα μπορούσε να γίνει πολύτιμος ρολίστας χάρη στο φαρμακερό του σουτ, αλλά όχι βασικός των 35 λεπτών, αφού είναι αργός και δεν δημιουργεί φάσεις. Ο Γκαγκαλούδης θυμίζει παίκτη επιπέδου Εθνικής ομάδας όταν είναι ήρεμος, αλλά χάνει εύκολα την αυτοσυγκέντρωσή του και αναλώνεται σε ανούσιους διαλόγους με τους διαιτητές. Αμερικανός της προκοπής δεν υπάρχει, αφού ο ελαφρύς Ο'Μπάνον μοιάζει σαν να ζυγίζει 50 κιλά μέσα στο γήπεδο και ο παρτενέρ του αναζητείται (όπως και ο... αντικαταστάτης του). Οσο για τις μάχες της ρακέτας, αυτές αποτελούν αρμοδιότητα του Τόπιτς, ο οποίος είναι 38 ετών, και του Ζούζα, που -μολονότι 29χρονος- μοιάζει με πατέρας του Τόπιτς.

Η μοναδική πηγή αισιοδοξίας, πέραν της παρουσίας του φιλόδοξου Πεδουλάκη, είναι ότι υπάρχουν τεράστια περιθώρια βελτίωσης. Η διοίκηση ετοιμάζεται να ρίξει στην αγορά χρήμα για να φέρει δύο Αμερικανούς στην Κρήτη, ενώ πριν από λίγες μέρες κατέφθασε ο Λιθουανός Βασίλιους. Ο Αργύρης πιστεύει ότι κλειδί προόδου στο σύγχρονο μπάσκετ είναι οι «ημίψηλοι» φόργουορντ, αλλά δυσκολεύεται να βρει αξιόλογους τέτοιους.

Ακόμα πιο δύσκολο στάθηκε εξαρχής το να πειστεί καλός Ελληνας παίκτης να περάσει μια σεζόν στην ακριτική Κρήτη, μακριά από τα λαμπερά φώτα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Το αιώνιο πρόβλημα των επαρχιακών ομάδων δεν πρόκειται βέβαια να το λύσουν ο ΑΓΟΡ, ούτε ο Πεδουλάκης. Η Κρήτη δεν βγάζει μπασκετμπολίστες, οπότε είναι υποχρεωμένη να χτίσει γύρω από λεγεωνάριους, όπως έγινε στο παρελθόν με το Ηράκλειο. Ακόμα και το «φλερτ» με τον Νάτζφεϊ κατέληξε σε αδιέξοδο, επειδή ο Σλοβένος αντιμετώπιζε οικογενειακό πρόβλημα που τον υποχρεώνει να ζει σε μεγαλούπολη.

Ελπίζω να βρει άκρη ο Πεδουλάκης και να οδηγήσει το Ρέθυμνο σε αντεπίθεση. Οσο περισσότερες επαρχιακές ομάδες στελεχώσουν την Α1, τόσο το καλύτερο για το δύσμοιρο πρωτάθλημά μας. Μη με ρωτήσετε όμως ποιες θα ήθελα να δω στην Α2, γιατί θα με κατευθύνετε σε σκόπελο που προτιμώ να αποφύγω.