Περνά στα ψιλά το ρεκόρ του Ηρακλή: επτά αγωνιστικές χωρίς ήττα η ομάδα με τον προπονητή που αμφισβητείται περισσότερο και από αυτούς που έχουν ήδη απολυθεί από τις ομάδες τους. Ούτε μία ούτε δύο οι επιτυχίες της ομάδας, η οποία στο ξεκίνημα έδειξε σημάδια αγωνιστικής αποσύνθεσης και το μόνο που είχε καταφέρει ήταν να μας πείσει ότι και η φετινή περίοδος θα είναι μια συνέχεια του περσινού εφιάλτη. Και ο Γιοβάνοβιτς όχι απλώς αμφισβητήθηκε, μόνο από το χέρι δεν τον έχουν πάρει οι πολέμιοί του για να τον οδηγήσουν εκτός γηπέδου. Αν μπορούσαν, θα το είχαν κάνει.
Κι εμείς δεν απέχουμε πολύ από αυτούς που άσκησαν αυστηρή κριτική. Μόνο που υπάρχει μια σημαντική διαφορά: δεν επικεντρώσαμε ποτέ στον ίδιο τον Γιοβάνοβιτς, όσες ευθύνες και αν τον βαρύνουν, με σημαντικότερη το ότι επέστρεψε σε μια διοίκηση που δεν τον εμπιστεύθηκε το καλοκαίρι. Εμείς θα εξακολουθήσουμε να υποστηρίζουμε ότι η διοίκηση αντιδρά ερασιτεχνικά, ωστόσο είμαστε υποχρεωμένοι να απονείμουμε τα εύσημα για όσες (και είναι πολλές) προσπάθειες καταβάλλει προκειμένου να συμμαζέψει τα οικονομικά. Ηδη έχει πληρώσει πολλά και δυστυχώς δεν υπάρχουν αρκετοί για να φωνάξουν και να διαμαρτυρηθούν ώστε οι πραγματικοί υπεύθυνοι να πληρώσουν τα χρέη τους. Η βοήθεια του Μυτιληναίου είναι μόνο ένα μικρό μέρος των χρεών προς το Δημόσιο, προς τρίτους. Εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε.
Ο Γιοβάνοβιτς κυνηγήθηκε και αν σήμερα αποφασίσει να παραιτηθεί, θα πρέπει να γονατίσουν μπροστά του και να τον θερμοπαρακαλέσουν να μείνει. Ποιοι; Μα όσοι τον «κυνήγησαν» και υποστήριξαν ευθαρσώς ότι πρέπει να αποχωρήσει. Δεν αποκλείεται, βέβαια, στην αμέσως επόμενη ήττα να ακούσει και πάλι τα... γαλλικά του. Ετσι είναι όμως και ο ίδιος το αντιλαμβάνεται καλύτερα από τον καθένα. Μια Κυριακή ήρωας, την άλλη κυνηγημένος.
Στο κάτω κάτω της γραφής, τι ζητούν όλοι αυτοί οι εκφραστές της κοινής γνώμης, της κερκίδας των επισήμων από τον φετινό Ηρακλή; Τίτλο, Ευρώπη ή, τέλος πάντων, μια αξιοπρεπή πορεία. Δεν την κάνει; Μέχρι σήμερα με το παραπάνω.
Δεν τους αρέσει το ποδόσφαιρο που παίζεται, ειδικότερα στα εντός έδρας παιχνίδια; Εχουν δίκιο. Αλλά συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Πόσω μάλλον σε ομάδα που ακόμα και ο προπονητής δεν τη γνωρίζει όσο καλά θα ήθελε.