Και το ράγκμπι... υπεύθυνο

Το πιο πετυχημένο για την ανικανότητα των Αγγλων γράφτηκε στην εφημερίδα «Guardian»: «Η εθνική μας ομάδα διέθετε δύο επιλογές: να πάει το καλοκαίρι στο Euro και να αποκλειστεί κάποια στιγμή στα πέναλτι ή να μας γλιτώσει από την ταλαιπωρία και να μείνει μια και έξω εκτός, χάνοντας από την Κροατία». Το φλεγματικό χιούμορ σε όλο του το μεγαλείο, αλλά τα ερωτήματα παραμένουν. Πώς αυτή η χώρα που έχει μερικούς από τους καλύτερους παίκτες του κόσμου κατόρθωσε να αποκλειστεί; Παρακολουθώντας τα κείμενα και τις αναλύσεις στην τηλεόραση της Αγγλίας αυτές τις μέρες, διαπιστώνει κανείς το αυτονόητο. Δεν έχουν συνείδηση του προβλήματός τους.

Εξακολουθούν και θεωρούν πως ο προπονητής είναι το μεγάλο πρόβλημα, αλλά παραβλέπουν κάποιες παραμέτρους. Ο Αυστραλός πρώην χαφ της Λίβερπουλ, Κρεγκ Τζόνστον, ήταν καυστικός μιλώντας στο Sky Sports News. «Σε ποια άλλη βιομηχανία θεάματος που παράγει τόσα λίγα και ακριβοπληρώνει τους πρωταγωνιστές, οι υπεύθυνοι, δηλαδή η ποδοσφαιρική ομοσπονδία, θα έκαναν έρευνα για το τι φταίει που θα την έκρινε η ίδια; Μας δουλεύουν και νομίζουν πως δεν τους καταλαβαίνουμε», τόνισε και συνέχισε την επίθεσή του στους σημερινούς σταρ. «Πληρώνονται αδρά, αλλά δεν κάνουν προσπάθεια να βελτιώσουν τα πολλά μειονεκτήματά τους», συμπλήρωσε.

Τα μηνύματα του κόσμου έδειξαν πόση αποδοχή είχε αυτή η άποψη. Και έρχεται σε συνέχεια των δηλώσεων του Ρόι Κιν, που αν και Ιρλανδός, η γνώμη του έχει βαρύνουσα σημασία, επειδή ακριβώς δεν κρύβεται πίσω από τα λόγια του. «Υπάρχουν πολλά μεγάλα "εγώ" μέσα στην εθνική Αγγλίας. Δεν νομίζω πως οι περισσότεροι παίκτες θα έβαζαν την εθνική ομάδα ως προτεραιότητά τους», είπε ο προπονητής της Σάντερλαντ.

Πέρα από το ισχυρό χτύπημα που δέχτηκε ο εγωισμός της χώρας που γέννησε το ποδόσφαιρο, ο αποκλεισμός από το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα αναμένεται να επηρεάσει αρνητικά και την οικονομία. Σύμφωνα με τον καθηγητή αθλητικού Management στο πανεπιστήμιο του Κόβεντρι, Σάιμον Τσάντγουικ, οι απώλειες στην οικονομία της Βρετανίας μπορεί να αγγίξουν τα 2 δισ. λίρες, λαμβάνοντας υπόψη τη μείωση πωλήσεων μπίρας και προϊόντων fast food, όπως επίσης και των τηλεοράσεων νέας τεχνολογίας που θα επέλεγαν οι οπαδοί για να… απολαύσουν τα «λιοντάρια» στα γήπεδα της Αυστρίας και της Ελβετίας. «Στοιχεία από προηγούμενες διοργανώσεις επιβεβαιώνουν πως η παραγωγικότητα αυξάνεται τις ημέρες που η εθνική Αγγλίας αγωνίζεται σε μια διοργάνωση», τόνισε.

Δεν είναι η πρώτη φορά!
Στην ιστορία της εθνικής Αγγλίας στραπάτσα σαν αυτό της Τετάρτης δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Το 1950 στο Μπέλο Οριζόντε, η εθνική Αγγλίας με αστέρια όπως ο Μάθιους, ο Φίνεϊ και ο Λόουτον έχασε από τους ερασιτέχνες της Αμερικής 1-0 στη μεγαλύτερη έκπληξη των Μουντιάλ. Το 1973 η ισοπαλία με την Πολωνία 1-1 στο «Γουέμπλεϊ» σήμανε το τέλος της εποχής του σερ Αλφ Ράμσεϊ, διότι τα «λιοντάρια» αποκλείστηκαν από το Παγκόσμιο Κύπελλο για πρώτη φορά από τότε που… καταδέχτηκαν να πάρουν μέρος στα προκριματικά. Το 1983, για το Euro 1984, η Δανία μέσα στο «Γουέμπλεϊ» σε μία παρόμοια περίπτωση με την Τετάρτη νίκησε την Αγγλία 1-0, αν και αρκούσε στους γηπεδούχους και η ισοπαλία. Το 1993 η Ολλανδία απέκλεισε τους Αγγλους από το Μουντιάλ του 1994, με μία νίκη 2-0 στο κρίσιμο ματς του Ρότερνταμ, κάτι που πυροδότησε αλυσιδωτές αντιδράσεις και την απόλυση του Γκρέιαμ Τέιλορ από τη θέση του ομοσπονδιακού. Ομως, η ήττα από τη Κροατία περνά ως η μεγαλύτερη αποτυχία στην ιστορία, γιατί, όπως εξήγησε και ο Χένρι Γουίντερ στην «Daily Telegraph», «αυτή η Αγγλία ένιωθες πως δεν θα μπορούσε να προκριθεί, ακόμα και αν η ζωή των ποδοσφαιριστών της ήταν σε εξάρτηση με το αποτέλεσμα».

Τα τελευταία χρόνια στην Αγγλία οι επιτυχίες του ράγκμπι συνετέλεσαν στο να γίνει ακόμα πιο δύσκολη η ζωή του ΜακΚλάρεν και του Ερικσον νωρίτερα. Η εθνική ομάδα του ράγκμπι πήρε τον παγκόσμιο τίτλο το 2003 και έφτασε πριν από ένα μήνα στον τελικό του Μουντιάλ στο Παρίσι, χάνοντας τελικά από το μεγάλο φαβορί, τη Νότιο Αφρική. Κάποιοι μίλησαν ακόμα και για το πρόβλημα που προκαλεί το ράγκμπι, μια και πολλοί νεαροί Αγγλοι προτιμούν αυτό το σπορ στα κολέγια από το ποδόσφαιρο, στο οποίο οι ξένοι έχουν πιάσει τις καλύτερες θέσεις στις ομάδες! Τραβηγμένο, αλλά δείγμα πόσο πολύς προβληματισμός επικράτησε μετά τον αποκλεισμό. Υπολογίστε την εντύπωση του κόσμου πως οι ακριβοπληρωμένοι αστέρες δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος μίας ολόκληρης χώρας που κρέμεται επάνω τους και καταλαβαίνετε τι συμβαίνει. Πριν από μερικούς μήνες στους «ΤΙΜΕS» υπήρχε ένα θέμα σχετικά με τον Μπέκαμ, που πόζαρε με εσώρουχα, και η λεζάντα στη φωτογραφία του έλεγε: «Θα πιστεύατε πως αυτός ο άνδρας θα έδινε τη ζωή του στη Δουνκέρκη, αν του το ζητούσε η χώρα;».

Σε μία χώρα που ακόμα και στις ήττες κάποιοι γίνονται ήρωες, με κλασικότερη εικόνα τα δάκρυα του Γκασκόιν μετά τον αποκλεισμό στα ημιτελικά του Μουντιάλ το 1990, είναι σημαντικό πως αυτή τη φορά δεν έψαξαν για δικαιολογίες. Ο Φάμπιο Καπέλο ήδη εκδήλωσε ενδιαφέρον για τη θέση του ομοσπονδιακού τεχνικού και για πρώτη φορά δεν ακούστηκαν ειρωνικά σχόλια. Οπως και το ότι το όνομα του Μουρίνιο είναι αυτό που οι οπαδοί λένε όλο και πιο πολύ δείχνει τουλάχιστον μία πρόθεση να βρεθεί λύση στο πρόβλημα. Μέχρι τη λύση του, όμως, ίσως να περάσει καιρός, γιατί η νοοτροπία δεν αλλάζει εύκολα.