Δύσκολοι καιροί για Αμερικανάκια

Οταν μες στην αναμπουμπούλα του καλοκαιριού έμαθα ότι ο Αρης και ο ΠΑΟΚ σκόπευαν να ξεκινήσουν τη σεζόν με αμερικανοθρεμμένους προπονητές, στοιχημάτισα στο γραφείο ότι κανένας από τους δύο δεν θα γιόρταζε τα Χριστούγεννα στη Θεσσαλονίκη. Πριν τελειώσει ο Νοέμβρης, ο Ταμπ Μπάλντγουιν βρίσκεται προ της εξόδου της Πυλαίας, ενώ ο Γκόρντον Χέρμπερτ αμφισβητείται από δικαίους και αδίκους.

Η αμερικάνικη νοοτροπία ουδέποτε συμβιβάστηκε με την παράξενη αύρα της Ελλάδας, πόσω μάλλον της Θεσσαλονίκης. Θυμάστε τον Τζορτζ Φίσερ; Ούτε ο Αρης τον θυμάται. Οι περισσότεροι εκπρόσωποι αυτής της σχολής πρεσβεύουν μεθοδικότητα, υπομονή, υπευθυνότητα, αλλά και μια αφέλεια αταίριαστη με την ηφαιστειώδη νοοτροπία του Βαλκάνιου. Ακόμα και ο αψίκορος Σκοτ Σκάιλς, που περισσότερο θυμίζει Ελληνάρα παρά κλασσικό γιάνκη, δυσκολεύτηκε να επιβάλει το νόμο του στον ΠΑΟΚ. Όταν το κατόρθωσε, πέταξε έξω από την τότε Ευρωλίγκα τον πρωταθλητή Ευρώπης Παναθηναϊκό του Μάλκοβιτς (1997).

Το έμπειρο μάτι είδε στους πρώτους αγώνες του φετινού ΠΑΟΚ το σπέρμα μιας καλής ομάδας και την, αχνή έστω, σφραγίδα ενός ικανού προπονητή. Οι ήττες, όμως, δρομολόγησαν την εύκολη λύση. Μήπως όμως για την άσχημη πορεία φταίει και η ανύπαρκτη διοίκηση, η καταραμένη φτώχεια, οι δευτεροκλασάτοι ξένοι, οι τριτοκλασάτοι Ελληνες παίκτες; Λεπτομέρειες. Ο Μπάλντγουιν ήταν το ιδανικό θύμα.

Επειδή όμως είναι Αμερικανός και όχι Αμερικανάκι, θα διεκδικήσει αποζημίωση. Ο ΠΑΟΚ θα προσπαθήσει να τη γράψει κι αυτή στο χιόνι, όπως τόσες και τόσες άλλες. Ο απολυμένος θα προσφύγει στα δικαστήρια, ο καιρός θα περάσει, η υπόθεση θα χρονίσει, ο Παντελής Δέδες θα στείλει μερικές επιστολές στις εφημερίδες και ο φουκαράς ο Μπάλντγουιν θα βλαστημήσει την ώρα και τη στιγμή που πρωτάκουσε τη λέξη «Greece». Τόσο δύσκολο ήταν να προσλάβει εξαρχής ο ΠΑΟΚ κανέναν επαγγελματία σωτήρα τύπου Μαρκόπουλου;

Ο Γκόρντον Χέρμπερτ έφυγε από το Πο περίπου ως αποτυχημένος. Ο νυν προπονητής του Αρη τα θαλάσσωσε στο γαλλικό πρωτάθλημα, όπου η Ορτέζ έμεινε εκτός τελικών και εκτός Ευρωλίγκας. Οσοι όμως έζησαν εκ των ένδον τον περσινό και το φετινό Αρη, έχουν να λένε ότι η ομάδα είναι τώρα πιο οργανωμένη, πιο μεθοδική και λιγότερο αλλοπαρμένη, αφού ο Ματσόν δίδασκε μπάσκετ ατομικής πρωτοβουλίας και γιούργια στον ταβλά με τα κουλούρια.

Ωστόσο, ο Ιταλός έβρισκε τρόπους να ξεσηκώνει την εξέδρα και να αγγίζει την ψυχολογία των παικτών, αποκύημα προφανώς των σπουδών του στα πανεπιστήμια της πατρίδας του. Η διοίκηση τον στήριξε στα δύσκολα και δικαιώθηκε.
Ο Καναδός Χέρμπερτ είναι πιο κρύος από το Ματσόν, λιγότερο φιλικός με τους αθλητές, όχι ακριβώς απρόσιτος, αλλά ασφαλώς μονήρης. Στα ταξίδια του Αρη, συνήθως κάθεται μόνος και διαβάζει αμίλητος την εφημερίδα του, χωρίς ιδιαίτερη επαφή με τους υπόλοιπους, ούτε για καλό ούτε για κακό. Κάποιοι θα θεωρήσουν αυτή τη συμπεριφορά επίδειξη ήρεμης δύναμης, άλλοι θα πουν ότι ο προπονητής πρέπει να ζει εξ επαφής το σφυγμό της ομάδας του.

Το βέβαιο είναι ότι ο Χέρμπερτ θα αργήσει να αποκτήσει συμπάθειες στην «περιρρέουσα ατμόσφαιρα» της ομάδας. Αν δεν επιστρέψει γρήγορα ο Αρης στις νίκες, μπορεί αυτή η αποξένωσή του να μετατραπεί σε απώλεια στήριξης.