Δύο... μωρά σε υπεύθυνα πόστα

Η σύγκρουση Λεμονή-Ιβιτς για τα ανούσια θέματα και όχι για τα σοβαρά ζητήματα είναι ό,τι πιο αστείο συμβαίνει το τελευταίο διάστημα στον Ολυμπιακό και πραγματικά έχει κουράσει. Οι δυο τους αδυνατούν να βρουν έναν κώδικα επικοινωνίας και μεταξύ τους και με τον Τύπο και σαν τα μικρά παιδιά (ακόμα χειρότερα, σαν τα... μωρά παιδιά) τρώγονται.

Με μεγαλύτερη ευθύνη αυτή του Λεμονή, όπως μαθαίνω, αλλά και με μεγάλη συμμετοχή σε αυτή την κατάσταση του Ιβιτς, ο οποίος την ξεκίνησε, οι δύο άνθρωποι με τα πλέον υπεύθυνα πόστα στον Ολυμπιακό αποφάσισαν ότι η λύση είναι να μη μιλούν με τον Τύπο και να μην έχουν άποψη για ό,τι συμβαίνει στην ομάδα. Δεν ξέρω ποιανού ιδέα ήταν αυτή η λύση, αλλά όποιος από τους δύο το σκέφτηκε και το πρότεινε στον άλλον, ο οποίος το αποδέχτηκε, είναι τουλάχιστον... αφελής. Ο Γιάννης Μώραλης και η Αγγελική Αρκάδη θα παίζουν τον... διαιτητή και τον διαμεσολαβητή με τον Τύπο, επειδή ο Λεμονής δεν εμπιστεύεται τον Ιβιτς και ο Ιβιτς δεν εμπιστεύεται τον Λεμονή. Θα μετατραπούν και οι δύο σε άβουλα και κατευθυνόμενα πλάσματα επειδή... θεωρούν τους εαυτούς τους ανίκανους να διαχειριστούν τον Τύπο, διότι θεωρούν ότι δεν μπορούν να κάνουν τις σωστές δηλώσεις, επειδή προφανώς -για να το δέχτηκαν- εκτιμούν ότι δεν πρέπει να έχουν και άποψη... Αν αυτό είναι απόφαση του τεχνικού διευθυντή και του προπονητή της ομάδας, τότε πολύ λυπάμαι, αλλά ο Ολυμπιακός έχει σε υπεύθυνα πόστα δύο... μωρά παιδιά, ανίκανα και άβουλα να διαχειριστούν τη θέση που τους έχει προσφέρει ο σύλλογος. Οταν μετατρέπεσαι σε ένα τόσο ανασφαλή άνθρωπο που εκτιμάς ότι χρειάζεσαι τη μεσολάβηση ή την... προστασία των καθόλα άξιων Γιάννη Μώραλη και Αγγελικής Αρκάδη, τότε δύο τινά συμβαίνουν. Ή δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις τα... φαντάσματα που σε κυνηγούν (Λεμονής) ή δεν μπορείς να πείσεις ότι δεν θα πριονίζεις την καρέκλα του άλλου (Ιβιτς). Και τα δύο είναι υποτιμητικά για την προσωπικότητα αμφότερων...