Ποιος θα μαζέψει το καρπούζι;

Ιούλιο μήνα, μας είχε βαρέσει κατακέφαλα ο καύσωνας και λέγαμε ότι ο Πανιώνιος ήταν υπό διάλυση. Φευγάτος ο Περπέρογλου, φευγάτος ο Ουίνστον, φευγάτος ο Χάτσον, φευγάτος ο Καυκής, φευγάτος ο Παβίσεβιτς, φευγάτη έμοιαζε η ομάδα που κατέλαβε την 4η θέση στο προηγούμενο πρωτάθλημα και άγγιξε πρόκριση στην Ευρωλίγκα.

Οκτώβριο μήνα, με τα πρωτοβρόχια, ψιχάλιζε γκρίνια στο Ελληνικό. Δεν έχουμε ομάδα, δεν μπορούμε να νικήσουμε κανέναν, χρειαζόμαστε προπονητή, χρειαζόμαστε παίκτες, χρειαζόμαστε αλλαγές, ω της μιζέριας και της εσωστρέφειας. Η σεζόν ξεκίνησε με βαριά συννεφιά πάνω από το «κυανέρυθρο» «στρατόπεδο».

Τέλος Νοέμβρη και όλα μοιάζουν διαφορετικά. Ούτε απαισιοδοξία ούτε μεμψιμοιρία ούτε φαγωμάρα. Αλλαξε ο προπονητής, άλλαξε ο ένας ξένος, άλλαξε και το κλίμα. Αν ο Νιούλεϊ έβαζε ένα από τα τρίποντα που έχει για ψωμοτύρι (στο τελευταίο δευτερόλεπτο του αγώνα με το Αιγάλεω, ανενόχλητος μάλιστα), ο Πανιώνιος θα βρισκόταν τώρα αήττητος στην κορυφή, μαζί με τον Παναθηναϊκό και τον Πανελλήνιο.

Το ρεκόρ του στην Α1 είναι 4-1, ανώτερο ίσως πάσης προσδοκίας. Μπορεί να έχασε εντός έδρας από το Αιγάλεω, θριάμβευσε όμως στο Αλεξάνδρειο, όπου κατά πάσαν... βεβαιότητα θα ηττηθούν κάμποσες από τις κορυφαίες ευρωπαϊκές ομάδες. Αυτή η νίκη αξίζει το βάρος της μπάλας σε χρυσάφι. Οταν γίνει η σούμα της κανονικής περιόδου, ο Πανιώνιος και ο Αρης θα βρίσκονται πολύ κοντά ο ένας με τον άλλον. Εάν η ομάδα με τα κόκκινα-μπλε ντουμπλάρει τις νίκες επί των «κιτρινόμαυρων», έχει σοβαρές ελπίδες να μπει με πλεονέκτημα έδρας έναντι αυτών στα πλέι οφ. Οπως όλοι γνωρίζουμε, στην Ελλάδα η έδρα είναι... πιο έδρα απ' ό,τι στον υπόλοιπο κόσμο.

Ο Πανιώνιος έχει και σημαντικά περιθώρια βελτίωσης, από τη στιγμή που ο Ματίν Κλιβς αναμένεται να προσφέρει περισσότερα από τον περαστικό Μακναμάρα, ο Μουιεζίνοβιτς μόλις κατέφτασε, ο Κένταλ μοιάζει αναγεννημένος, οι δε Σάκοτα-Νιούλεϊ οιστρηλατούνται από την παρουσία του Νέναντ Μάρκοβιτς που είναι βγαλμένος από το ίδιο «κλαμπ» των μεγάλων σουτέρ.

Ο Αρης, αντίθετα, δείχνει ξαφνικά κουρασμένος και ανήμπορος να κρατήσει τα δύο καρπούζια κάτω από τη μασχάλη. Χρειάζεται ενισχύσεις, ειδικά μέσα στη ρακέτα, όπου ο καημένος ο Μάσεϊ είναι απελπιστικά μόνος και αβοήθητος. Ο Τέρι δεν παίζει στους αγώνες πρωταθλήματος, ο Μότολα είναι ελαφρύς, ο Αγαδάκος το ίδιο. Ο δυναμισμός του Σιγάλα και του Γιαννούλη έδινε λύσεις στον περσινό Αρη, αλλά ο πρώτος εγκατέλειψε τα γήπεδα, ο δε «Γιαν-Γιαν» στελεχώνει πλέον τις τάξεις του αντιπάλου. Η ομάδα διαπρέπει στην Ευρώπη, αλλά χάνει τα ντέρμπι στο ελληνικό πρωτάθλημα το ένα μετά το άλλο. Αυτό το καρπούζι έσκασε στο έδαφος και άντε τώρα να μαζέψεις τα κουκούτσια...

Ο Πανελλήνιος είναι το «μαύρο άλογο» της κούρσας για τις θέσεις από την 3η ως την 5η. Καλή ομάδα, σοβαρή, ισορροπημένη, με αξιόλογους ξένους σε καίρια πόστα και Ελληνα προπονητή. Ευνοημένος από το βολικό πρόγραμμα, έφτασε στο 5-0 χωρίς τυμπανοκρουσίες. Σε δύο εβδομάδες, στο Ελληνικό, θα περάσει από το πρώτο πραγματικό «crash test».