Το κλειδί ήταν το κέντρο. Το είχαμε επισημάνει πριν από το παιχνίδι. Ο Παναθηναϊκός το πήρε και κέρδισε δίκαια τον αγώνα. Ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, οπότε και κυριάρχησε κατά κράτος, πίεσε πάρα πολύ, ήταν πιο γρήγορος και αιφνιδίασε την ΑΕΚ. Ο Πεσέιρο μπορεί να αιφνιδίασε με την ενδεκάδα που παρέταξε, αλλά αποδείχθηκε ότι έκανε καλές κινήσεις, με βασική αυτή του Μάντζιου. Στο δεύτερο μέρος ο ΠΑΟ έκανε κοιλιά και παραλίγο να το πληρώσει. Στο τέλος μπορούσε να καθαρίσει το ματς και να μην έχει το άγχος μέχρι το τελευταίο σφύριγμα. Ηταν ωραίος αγώνας. Πραγματικό ντέρμπι, από το οποίο κέρδισε το ποδόσφαιρό μας.
Την ΑΕΚ θέλω να πω ότι την περίμενα πιο δυνατή, πιο παθιασμένη. Στο πρώτο 45λεπτο ήταν σαν να μην κατέβηκε στη Λεωφόρο. Θα μπορούσε να ισοφαρίσει στη φάση του Μπλάνκο, αλλά κατά τη γνώμη μου θα ήταν άδικο. Ο Παναθηναϊκός ήταν καλύτερος και έπρεπε να νικήσει. Δεν μου άρεσε και τόσο η διαιτησία. Πολλά σφυρίγματα, υπερβολικά τα περισσότερα, που εκνεύρισαν τους παίκτες. Τώρα το «τριφύλλι» έχει την ψυχολογία με το μέρος του. Θα είναι δύσκολη η συνέχεια. Μπορεί να μείνει στην κορυφή, αρκεί να μην κάνει άμεσα γκέλα. Τέτοια σκαμπανεβάσματα τον έφεραν πίσω τα τελευταία χρόνια. Η διακοπή θα τον βοηθήσει να ηρεμήσει για να διαχειριστεί σωστά αυτή τη μεγάλη νίκη. Το πρωτάθλημα έχει ακόμα δρόμο, όλα είναι ανοικτά, αλλά ο Παναθηναϊκός έχει πετύχει την πρώτη νίκη. Κέρδισε το φάντασμα του κακού του εαυτού που τον κυνηγά αυτή την τριετία.