Εφτανε μία στιγμή και ένας Παπάζογλου

Είχε να αντιμετωπίσει μία ομάδα που στήθηκε για την ισοπαλία και ό,τι άλλο προέκυπτε από τις επινοήσεις του Κόρομαν. Είχε απέναντί του μια ομάδα με φιλοδοξίες που δεν ξεπερνούσαν το… μηδέν στην άμυνα και προσπαθούσε να εκμεταλλευτεί όποιο λάθος θα προσέφερε ο Αρης είτε από ανοησία, είτε από κούραση, είτε και από άγχος. Δεν είχε ρυθμό, δεν είχε κάτι καλύτερο να επιδείξει από μια άμυνα με αξιόλογες αλληλοκαλύψεις, δεν είχε εφόδια για να απειλήσει στον βαθμό που θα παραδεχόμασταν ότι αποτελεί αξιόπιστο σύνολο και θα πρέπει να υποκλιθούμε.

Μια τέτοια ομάδα είχε να αντιμετωπίσει χθες ο Αρης, αλλά σαν να του έλειπε κάτι λίγο από όλα τα θετικά στοιχεία που συναντήσαμε στις προηγούμενες εμφανίσεις του. Κι ο Μπάγεβιτς το πήρε νωρίς γραμμή. Γι' αυτό και έκανε τις πρώτες εσωτερικές αλλαγές στο μέσο του πρώτου μέρους και ξεκίνησε τον Παπάζογλου στο δεύτερο (54'). Οσο περνούσε η ώρα έβλεπε την ομάδα του να μη βρίσκει έναν αποτελεσματικό ρυθμό για να δημιουργήσει κάτι περισσότερο από μερικές πάσες κάπου στη μεσαία γραμμή. Τίποτε περισσότερο. Ο ενθουσιασμός της κερκίδας δεν ήταν το αντίδοτο σε όσο άγχος φορτώθηκαν οι παίκτες του Αρη για να φτάσουν κοντά στην αντίπαλη εστία και να δείξουν ότι αυτοί κάνουν το παιχνίδι. Δεν ήταν τελικά σπουδαία υπόθεση. Κι όποιος ίσως ξαναδεί σήμερα το παιχνίδι, σε μια δεύτερη ανάγνωση, θα διαπιστώσει ότι ο Αρης δεν θα χρειαζόταν τίποτε περισσότερο από μία στιγμή για να αρχίσει το πάρτι.

Κι ο Μπάγεβιτς να φουσκώνει από υπερηφάνεια που εδώ και καιρό έχει κάνει «πουλέν» του τον Παπάζογλου και χθες τον έβαλε για να καθαρίσει το παιχνίδι. Μάλιστα, δεν θέλει σε καμία περίπτωση να «κάψει» τη φρεσκάδα του 19χρονου και προσπαθεί να διαχειριστεί το ταλέντο, τις δυνάμεις του, τη μεγάλη του όρεξη για σκορ, με λεπτότητα. Κι ο Θανάσης δείχνει έτοιμος για πολλά.