Ο Σόκρατες και το «εδώ»

Πόσο θα κοστίσει, λοιπόν, το Μουντιάλ του 2014 και ποιες θα είναι οι πηγές χρηματοδότησης; Ο Ρικάρντο Τεσέιρα, πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της διοργανώτριας Βραζιλίας, δίνει επιμέρους απάντηση στο πρώτο σκέλος του ερωτήματος και ακούγεται καθησυχαστικός –όχι κατ’ ανάγκη πειστικός– αναφερόμενος στο δεύτερο. Κατ' αυτόν θα χρειαστούν επενδύσεις ύψους 550 εκατομμυρίων λιρών μόνο για τα στάδια –βλέπουμε για τα άλλα. Οσο για τα χρήματα, να ’ναι καλά οι ιδιωτικές επενδύσεις, λέει. Ελάχιστα θα «ματώσει» –διαβεβαιώνει– η τσέπη του Δημοσίου.

«Τρίχες», απαντά ο Τοστάο, παλιός άσος της εθνικής Βραζιλίας και νυν αρθρογράφος. «Η κυβέρνηση θα δαπανήσει ό,τι έχει και... δεν έχει», προσθέτει, επικαλούμενος μάλιστα την πικρή εμπειρία από τη διοργάνωση των Παναμερικανικών Αγώνων, προ ολίγων μηνών, στο Ρίο ντε Τζανέιρο: σύμφωνα με επίμονες φήμες, ο πραγματικός προϋπολογισμός ξεπέρασε τον επισήμως δηλωθέντα (θυμίζει κάτι οικείο, μήπως;) τόσο ώστε η υπέρβαση να φαντάζει τερατώδης ακόμα κι αν κυμαίνεται στα... μισά όσων ακούγονται! Την άποψη του Τοστάο συμμερίζεται κι άλλος θρύλος του παρελθόντος, ο Σόκρατες: «Δυστυχώς, τα χρήματα θα προέλθουν από τις τσέπες μας πάλι».

Να επισημάνει κανείς τι σημαίνει για τους Βραζιλιάνους το ποδόσφαιρο; Θα ήταν τόσο περιττό όσο και το να εξηγεί γιατί οι δύτες χρειάζονται φιάλες οξυγόνου στις καταδύσεις τους. Είναι, λοιπόν, αξιοσημείωτο ότι στη Βραζιλία ήδη εκδηλώνεται «δημιουργικός σκεπτικισμός»: άλλο «ανασαίνω», άλλο «μου ’ρχεται η φιάλη κατακέφαλα»! Αυτό λένε με τον τρόπο τους «ιερά τέρατα» του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου –όχι κάποιοι «περιθωριακοί», «μυστήριοι» αριστεριστές. Το κάνουν μάλιστα τώρα, την ώρα της χαράς και της έξαψης –δεν το μεταθέτουν στην «κατόπιν εορτής» εποχή, σαν τους φαντάρους που εκτελούν τυφλά διαταγές, ακόμα και παράλογες, διατηρώντας το «δικαίωμα» να βγουν παραπονούμενοι στην αναφορά, αργότερα.

Φαντάζεστε τι θα γινόταν στην Ελλάδα σε ανάλογη περίπτωση; Οι «αιρετικοί γκρινιάρηδες» θα «σταυρώνονταν» στα τηλεοπτικά παράθυρα, με κατηγορίες που θα εκκινούσαν από το «πταίσμα» της κακοπιστίας και θα έφθαναν έως την... εσχάτη προδοσία. Ο μέσος όρος του «κατηγορητηρίου» εικάζω ότι θα βρισκόταν κάπου κοντά στο εξής: «Βρε μίζεροι, δεν καταλαβαίνετε ότι σε στιγμές μεγαλείου τα χρήματα δεν είναι πρόβλημα;». Κάτι που θυμίζει την ατάκα του Μπιλ Κλίντον: «Οποιος λέει πως δεν υφίσταται πρόβλημα χρημάτων εννοεί τα χρήματα των άλλων». (*)

Δεν ξέρω πόσο θα επηρεάσουν ή τι μπορούν να αποτρέψουν μέχρι το 2014 οι Βραζιλιάνοι «αιρετικοί» τύπου Σόκρατες. Ακόμα και τον σπάταλο, ματαιόδοξο νεοπλουτισμό μιας ενδεχόμενης βραζιλιάνικης... Στέγης Καλατράβα να χαλιναγωγήσουν, κάτι θα κερδίσει η βραζιλιάνικη κοινωνία των τρομακτικών ανισοτήτων και των εκατομμυρίων πάμπτωχων. Μην κοιτάτε τι γίνεται εδώ, στην Ελλάδα. Εδώ δεν έχουμε φαβέλες. Εδώ είναι ΟΝΕ. Εδώ μετράμε «μόνο» 2,2 εκατομμύρια ανθρώπων κάτω από το όριο φτώχειας. Εδώ έχουμε άψογη Εκπαίδευση, Υγεία, Κοινωνική Πρόνοια. Αφού έτσι είμαστε εδώ, γιατί να έχουμε... αιδώ;

(*) Οπως αντιλαμβάνεστε, επιλέγοντας «τσιτάτο» τέως Αμερικανού προέδρου ρίχνω λευκή πετσέτα. Για να σταματήσει να με «κτυπά» ανελέητα ο Αντώνης Πανούτσος. Ποιος ξέρει, ίσως την επόμενη φορά που θα αναφερθώ στα συμπεράσματα της NASA για τις αμερικανικές αερογραμμές να μη με βαφτίσει οπαδό των αερογραμμών του Καζακστάν. Πιθανότατα ο Αντώνης ξέρει τα πράγματα καλύτερα από τη NASA, που τον εκλιπαρεί: «Αντωνάκη, ξαναέλα, να εξετάσεις του αεροπλάνου την προπέλα».