Hττημένοι μόνο οι Ρόκετς...

Ποιος κέρδισε και ποιος έχασε από το χθεσινοβραδινό ντέρμπι; Ο Παναθηναϊκός πήρε τους βαθμούς, κράτησε απόρθητο το φρούριο του ΟΑΚΑ, σκόρπισε χαμόγελα στον κόσμο που γέμισε το στάδιο και υπενθύμισε ότι έχει παίκτες με στόφα πρωταγωνιστή, χωρίς να πάρει τίποτα από τον χρυσοπληρωμένο Γιασικεβίτσιους. Ο Ολυμπιακός εντυπωσίασε με τη γρήγορη προσαρμογή του στα νέα δεδομένα (αλλαγή Γουντς με Τζάκσον στο παραπέντε), έδειξε ότι έχει τσαγανό και καρδιά, τρόμαξε τον αντίπαλό του, ηττήθηκε με διαφορά που μπορεί να ανατραπεί στο ΣΕΦ όσον αφορά την περίπτωση ισοβαθμίας. Εμείς, οι ουδέτεροι, παρακολουθήσαμε ένα συναρπαστικό θρίλερ, χαρήκαμε όμορφο θέαμα με τη σφραγίδα σπουδαίων αθλητών, απολαύσαμε φίλαθλη –τηρουμένων των αναλογιών– ατμόσφαιρα. Ηταν μια όμορφη βραδιά για το μπάσκετ. Πέρα από τα οπαδικά, θα την ευχαριστήθηκαν λιγότερο ή περισσότερο όλοι. Πάντα τέτοια εύχομαι...

Είναι κάπως παράξενη η εικόνα των δύο «αιωνίων» τώρα, που βρισκόμαστε ακόμα στο ξεκίνημα της περιόδου.

Ο Παναθηναϊκός μοιάζει με έναν αθλητή που έχει ένα πόδι βιονικό κι ένα τραυματισμένο. Οι νέοι παίκτες του δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στα δεδομένα της ομάδας, αλλά οι παλιοί έχουν αυτοματισμούς χάρη στους οποίους μετατρέπονται σε πυρηνικά όπλα. Ο Σπανούλης, που δεν μετράει βέβαια για «νεοσύλλεκτος», έβρισκε τους συμπαίκτες του και τους διαδρόμους με τηλεπάθεια, παρά το μποτιλιάρισμα. Ο Διαμαντίδης, ο Μπατίστ, ο Τσαρτσαρής φρόντισαν για τα υπόλοιπα. Η καθοριστική συμβολή του πρωτάρη σε τέτοια ντέρμπι Ουίνστον είναι φυσικά εύσημο ολκής για τον νεαρό Αμερικανό.

Ο Ολυμπιακός έχει διαφορετική μέθοδο στο τρέξιμό του. Οποτε βρίσκει ρυθμό και ρέντα πατάει το γκάζι και εξαφανίζεται, μετατρέποντας τη γλυκιά τρέλα του Γκριρ σε κηροζίνη, ειδικά όταν υπάρχει δίπλα του ο ισορροπιστής Μπλέικνι. Αλλες φορές μπουρδουκλώνεται και σωριάζεται στο παρκέ σύσσωμος, μέχρι να ξαναβρεί την ισορροπία του και να καταφύγει σε καινούργια απεγνωσμένα σπριντ. Αυτό είναι το μπάσκετ που αρέσει στον Γκέρσον, αυτό είναι υποχρεωμένος να υιοθετήσει και φέτος ο Ολυμπιακός. Η Λιουμπλιάνα έδειξε ότι το νόμισμα έχει και σκοτεινή όψη. Φαίνεται, όμως, ότι τα μεγάλα ματς ταιριάζουν στον Ισραηλινό και την ομάδα του. Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση.

Ο Βασίλης Σπανούλης ήταν ο άνθρωπος του ντέρμπι. Από το 35-38 μέχρι το 57-47 έπαιζε σχεδόν μόνος του τον Ολυμπιακό. Οι 18 από τους 22 πόντους του Παναθηναϊκού σε αυτό το διάστημα ήταν δικοί του, πάει να πει δύο τρίποντα, τρία λέι απ, δύο εύστοχες βολές και δύο ασίστ που μετουσιώθηκαν σε βροντερά καρφώματα από Ντικούδη, Ουίνστον. Το 64-67 έγινε 74-69 ξανά διά χειρός Σπανούλη: ασίστ στον Μπατίστ, ασίστ στον (ελεύθερο για τρίποντο) Διαμαντίδη, καλάθι από τον ίδιο τον «Μπίλι», στο +5 οι «πράσινοι» 1'55'' πριν από το τέλος.

Ο Ολυμπιακός χρειαζόταν μικρά θαύματα στο δίλεπτο που απέμενε, αλλά δεν είδε πουθενά χαμόγελο, ούτε από τον νικημένο «Μάτσας», ούτε από την τυφλή θεά, ούτε από την γκρίζα θέληση. Η πλάστιγγα είχε ήδη γείρει, χάρη στον οίστρο του Σπανούλη.

Από αυτό το ντέρμπι βγήκαν ηττημένοι μοναχά οι Χιούστον Ρόκετς και οι Σαν Αντόνιο Σπερς...