Ακόμα δεν είδαμε τίποτα!

Ενα καλό ορεκτικό γι' αυτό που θα ακολουθήσει μέσα στη σεζόν. Αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη σύγκρουση Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού, των ομάδων που λογικά θα παίξουν πολλά ακόμα μεταξύ τους ντέρμπι μέχρι να ολοκληρωθεί η χρονιά. Το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι αν (έτσι ανέτοιμοι που εμφανίστηκαν και οι δύο στο ξεκίνημα της σεζόν) προσφέρουν ματς τόσο υψηλού επιπέδου, μπορούμε να έχουμε τεράστιες προσδοκίες για τις επόμενες αναμετρήσεις τους.

Ο Παναθηναϊκός επικράτησε χάρη στην προσωπικότητα του Σπανούλη, το σωστό μπάσκετ που έπαιξαν παίκτες όπως ο Διαμαντίδης και ο Μπατίστ, τη δύναμη που του έδινε η εξέδρα, την αύρα του μόνιμου πρωταθλητή. Ο Λαρισαίος γκαρντ είχε 27 πόντους, κυρίως όμως ήταν αυτός που πήρε απ' το χεράκι την ομάδα του και την οδήγησε στην ανατροπή του τρίτου δεκαλέπτου. Το επιμέρους σκορ ήταν Σπανούλης - Ολυμπιακός 14-13!

Ο Διαμαντίδης με τον Μπατίστ προσέφεραν «οικονομικούς» πόντους (πάει να πει λίγα χαμένα σουτ), με σπουδαία δουλειά μέσα κι έξω απ' τη ρακέτα. Κοιτάξτε τις στατιστικές τους σε ριμπάουντ (11 ο Αμερικανός) και άμυνα (3 τάπες ο Μήτσος) και θα καταλάβετε. Οσο για την αύρα που λέγαμε, είναι αυτή που δίνει πάντα το κάτι παραπάνω όσον αφορά τις διαιτητικές αποφάσεις στον «δυνατό». Δυνατός, στα μάτια ορισμένων, παραμένει ο Παναθηναϊκός, για να το τελειώσουμε εδώ...

Ο Ολυμπιακός έχασε όχι διότι υστερεί σε ταλέντο, αλλά επειδή δεν έχει αποφασίσει ακόμα τι σόι μπάσκετ θέλει να παίξει. Γρήγορο, με έμφαση στον αιφνιδιασμό, σετ παιχνίδι ώστε να αξιοποιήσει την επιθετική ισορροπία έξω (Γκριρ, Μασιγιάουσκας) και μέσα (Τζάκσον) στη ρακέτα;

Αν αποφασίσει ο Γκέρσον ότι μοναδικός πλέι μέικερ επιπέδου στην ομάδα είναι ο Μπλάκνεϊ, αν αποφασίσει να διδάξει σετ επιθέσεις με σκριν στην περιφέρεια (κι όχι να γυρνάει ο Μασιγιάουσκας ή ο Γκριρ με την μπάλα στα χέρια), τότε θα γίνει πολύ καλύτερος απ' ό,τι εμφανίστηκε στο ΟΑΚΑ. Με τον Βασιλόπουλο στα καλά του, ενδεχομένως και με τον Γουντς διαθέσιμο (ως κοινοτικό), θα είναι άλλη ομάδα. Ψάχνεται και ο Παναθηναϊκός ακόμα, ο Γιασικεβίτσιους για παράδειγμα ήταν –για τα δικά του κυβικά– ωσεί παρών στο ντέρμπι, αλλά παίζει πιο ορθόδοξο μπάσκετ.

Ο Ομπράντοβιτς θα πρέπει σύντομα να βρει τον τρόπο να απελευθερώσει τον Λιθουανό, αλλά και τους ρόλους στα «τεσσάρια» του (Ντικούδης, Τσαρτσαρής), που έμειναν στα ρηχά. Ο Γκέρσον θα πρέπει να το πάρει απόφαση ότι ο Γκριρ, που έκανε μεγάλο παιχνίδι στο ξεκίνημα της 4ης περιόδου και πήγε να γυρίσει μόνος του το ματς, δεν είναι «άσος».

Το ντέρμπι, πέρα από το εμφανές κέρδος στον τομέα των εντυπώσεων, συνιστά προβάδισμα στο πλεονέκτημα έδρας για τον νικητή. Το πήρε ο Παναθηναϊκός, θα το αμφισβητήσει ο Ολυμπιακός αν «απαντήσει» με +5 πόντους στο ΣΕΦ. Δεν είναι απίθανο, αλλά είναι πολύ δύσκολο να στραβοπατήσουν και οι δύο κάπου αλλού...